رسانه ملی دیگر مخاطب ندارد/نمایش خانگی حرف اول را می‌زنند
هلیا نصیری: به تازگی آماری درباره مخاطبان سریال و فیلم از تلویزیون منتشر شده که صدای مدیران سیما را درآورده است. آماری که نشان می‌دهد برگ برنده همچنان در دست شبکه نمایش خانگی و سایت‌ها و فضای مجازی است و تلویزیون در رده چهارم این نظرسنجی قرار گرفته است.
سروصدا بر سر نظرسنجی ایسپا
به گزارش خبرگزاری سیناپرس: به تازگی از سوی مرکز افکار سنجی دانشجویان ایران، ایسپا آماری منتشر شده که در آن نشان می‌دهد تلویزیون همچنان در جذب بیننده موفق نیست. در این آمار آمده است: با توجه به اینکه مردم بیشتر فیلم و سریال‌شان را در حدود 39 و 4دهم درصد از طریق سایت‌های اینترنتی دانلود و تماشا می‌کنند، از پلتفرم‌های داخلی 18 و 7دهم درصد فیلم و سریال‌شان را دنبال می‌کنند، از پلتفرم‌های خارجی 11 و 6دهم درصد و تلویزیون ایران 11 و نیم درصد؛ با توجه به کاهش مخاطب صداوسیما، ماهواره یک پله پایین‌تر قرار دارد و به‌میزان 10 و یک‌دهم درصد از شبکه‌های ماهواره‌ای فیلم و سریال‌شان را دنبال می‌کنند.
چرا تلویزیون دیگر مخاطب ندارد
در دوران 5 ساله دوم ریاست عبدالعی علی عسگری بر رسانه ملی، قطع تولید برنامه ها و برخی رئالیتی شوها و همچنین خداحافظی برخی از بازیگران و کارگردانان از تلویزیون و ورودشان به شبکه نمایش خانگی که از قضا پول سازتر بود، تلویزیون با کاهش بیننده مواجه شد.
دیگر تلویزیون حرف اول را برای مخاطب پایتخت‌نشینان و حتی بینندگان شهرستان نمی‌زد. تماشای سریال و فیلم در شبکه‌های ماهواره ای حرف اول را می زد.
سکوهای نمایش حرف اول را می‌زنند
رفته رفته با تولد سکوهای نمایش و پلتفرم‌ها و به دنبال آن افزایش تولید سریال برای شبکه نمایش خانگی حتی شبکه‌های ماهواره ای که سردمدار پخش سریال های تلویزیونی بودند نیز عقب ماندند. با رفتن علی عسگری از تلویزیون و حضور پیمان جبلی که قبل تر معاون برون مرزی رسانه ملی بود. دیگر تلاش ها موثر نبود.
انبوه سازی سریال های بی کیفیت
انبوه سریال های در حال نگارش، پیش تولید و تولید روی دست مدیران مانده و جبلی تصمیم گرفت بار دیگر ملاحظاتی روی این سریال ها داشته باشد. این سریال ها تولید شد اما وقتی سریالی روی آنتن می رفت؛ بینندگان آن بسیار پایین بوده و تا جایی که در سه سال اخیر مدیران سیما هم از این کاهش آمار می گویند. عدم تنوع در ژانرها و عدم جذابیت در خلق قصه و البته بسته بودن دست سازندگان سریال و مسائل دیگر باعث شده که سریال‌های تلویزیون نه کیفیتی داشته باشند. نه بتوانند مخاطب امروز را جذب خود کنند.
سریال های دهه 80 هنوز طرفدار دارند
به نظر می رسد از یک سو مشکل از جایی شروع می‌شد که سریال‌های جدید آن حال‌و‌هوای گذشته را ندارد، حالا مشکل اینجا کجاست؟ بازیگر، فیلمنامه، مدیر یا رقبا؟ برخی اعتقاد دارند دوران سریال‌های خیابان‌خلوت‌کن به‌سر آمده است و دیگر خبری از لحظه‌شماری برای آغاز سریال‌هایی چون «متهم گریخت» نیست.سریال‌های تازه خصوصاً در مناسبت‌ها، نمی‌توانند به گرد پای سریال‌های رمضانی یا نوروزی گذشته برسند.
بارها از سوی مرکز پژوهش صدا و سیما آمار بینندگان پخش می شود، آماری که در هر فصل رو به کاهش است و نشان می دهد بازپخش سریال های دهه 70 و 80 و سریال های ژاپنی و کره ای پربیننده تر از تولیدات اخیر صداو سیماست.
ساختمان عریض و طویلی به نام صدا و سیما
از سوی دیگر به گفته کارشناسان یکی از مشکلات سال های اخیر انبوه حضور کارمندانی است که در صدا و سیما مشغول به کار هستند، موضوعی که روسای وقت رسانه ملی تلاش کردند با شعار چابک سازی و کوچک سازی مشکل را برطرف کنند. اما به نظر این موضوع همچنان حل نشده باقی مانده است.
ساختار عریض و طویل صداوسیما به‌گونه‌ای است که بیشتر از اینکه هنرمند داشته باشد، کارمند دارد؛ کارمندان پرتعدادی که اغلب خروجی مشخص و معینی ندارند. درحالی‌که نسبت هنرمندان و تکنیسین‌ها و متخصصان در برابر کارمندان باید برعکس باشد. نکته دیگر رواج روحیه کارمندی است؛ از دل این روحیه است که چنین سریال‌ها و برنامه‌هایی تولید می‌شود؛ سریال‌ها و برنامه‌هایی که بدون کمترین ذوق و قریحه و صرفا برای اینکه کنداکتور پخش خالی نماند، روی آنتن می‌روند. اینکه چقدر دیده می‌شوند، چقدر تأثیر می‌گذارند، هم گویا اهمیتی ندارد.
تصمیمی که سرانجامی ندارد
وضعیت تولید سریال های تلویزیون و عدم اقبال مخاطبان به جایی رسیده که مدیران رسانه ملی در فکر نمایش برخی از سریال‌های این شبکه از آنتن تلویزیون بیافتند. موضوعی که شاید به خاطر وجود سازمان ساترا که در زیر مجموعه رسانه ملی است کار را برای مدیران سازمان سهل و آسان کند اما باید به این نکته اشاره کرده که سریال‌های شبکه نمایش خانگی نکات قابل تاملی دارند که در مقایسه با سیاست‌های تولید و پخش سریال‌های تلویزیونی متفاوت است و کمی کار را برای مدیران سیما سخت خواهد کرد.
یکی از موضوعات جذاب سریال‌های نمایش خانگی تعدد و تنوع در تولید سریال‌ها به خصوص قصه و ژانر و موضوعات است هر چند این روزها سریال‌های نمایش خانگی بیشتر به سمت داستان های جنایی و معمایی رفتند با این حال آنتن تلویزیون که بیشتر سریال‌های تولیدی‌اش با شکست مخاطب روبه‌رو شده با پخش سریال‌های متنوع می‌تواند راه‌گشا باشد.
موضوع قابل توجه ممیزی است که کار را برای مدیران سیما سخت خواهد کرد. به طور حتم سریال‌های نمایش خانگی وقتی می‌خواهند با ساختار تعیین شده سیما قیاس شوند دچار ممیزی خواهند شد چرا که اگر دست تلویزیون هم در تولید سریال مانند شبکه نمایش خانگی باز بود؛ به نظر دیگر نیاز به این نبوده و نیست که مدیران متوسل به پخش سریال‌های نمایش خانگی شوند.
