تلسکوپ فضایی جیمز وب یک تلسکوپ فضایی بسیار پیشرفته است که پس از ساخته شدن بزرگترین تلسکوپ فضایی جهان محسوب خواهد شد. جیمز وب قرار است وضوح و حساسیت بی‌سابقه‌ای را با استفاده از طول موج بلند (نارنجی-قرمز) نور مرئی، و از طریق مادون قرمز نزدیک به اواسط مادون قرمز (۰٫۶–۲۷ میکرومتر)، را ارائه دهد. این تلسکوپ با همکاری سازمان‌های فضایی ناسا و اسا در حال ساخت است. تلسکوپ جیمز وب که یک ابزار جانشین برای تلسکوپ فضایی هابل و تلسکوپ فضایی اسپیتزر است قرار است تا سال ۲۰۱۸ تکمیل شود و به وسیله موشک آریان ۵ به فضا پرتاب شود. این تلسکوپ می‌تواند کشف‌های اخیر سیارات فراخورشیدی را تکمیل کند و اطلاعات بیشتری به ما در باره ویژگی‌های این سیارات بدهد.
به گزارش سیناپرس و به نقل از ایسنا خبر کشف هفت سیاره که در فاصله حدود ۴۰ سال نوری از زمین فاصله دارند در عرصه فضا بسیار تاثیرگذار و مهم به شمار می‌رود. فاصله این سیارات تا زمین بر حسب کیلومتر چیزی در حدود ۳۶۹ هزار میلیارد کیلومتر است و در حال حاضر سفر به آنها بسیار مشکل است به همین دلیل باید منتظر اخبار دست اول و دقیق‌تری از این سیارات از طرف جانشین تلسکوپ هابل یعنی تلسکوپ فضایی “جیمز وب” باشیم.
ساخت این تلسکوپ حدود ۲۰ سال طول کشیده است و ابعاد آن هم‌اندازه یک زمین تنیس است. میزان قدرت و حساسیت این تلسکوپ نسبت به هابل واقعا مثال‌زدنی است به طوریکه می‌تواند نور یک کرم شب‌تاب را از فاصله یک میلیون کیلومتری تشخیص دهد! آدام برگسر از منجمان دانشگاه کالیفرنیا سن دیه‌گو درباره ماموریت‌های جیمز وب گفت: «به نظر من ستاره تراپیست-۱(ستاره منظومه جدید کشف شده) یکی از مهمترین اهداف مورد نظر تلسکوپ جیمز وب خواهد بود».
وی افزود: «شناسایی جو سیارات فراخورشیدی در منظومه تراپیست-۱ یکی از اقدامات اولیه در راستای شناخت هرچه بیشتر آنهاست و به همین دلیل جیمز وب باید خود را برای کاری بزرگ آماده کند. یکی از مشکلاتی که در شناسایی این سیارت وجود دارد نور شدید و کورکننده ستاره مرکزی این منظومه است. اگر چه تراپیست-۱ ستاره‌ای کم‌نور و هم‌اندازه مشتری است اما نور آن هنوز هم کار را برای شناسایی مستقیم این سیارات مشکل می‌کند».
برگسر خاطرنشان کرد: «ما مجبوریم از روش بررسی جابجایی برای این سیارات استفاده کنیم تا بتوانیم خواص آنها را بررسی کنیم. روش جابجایی این گونه عمل می‌کند که در زمان عبور سیاره از جلو ستاره اصلی منظومه نور آن دچار تغییراتی می‌شود که می‌توان به خواص آن سیاره پی برد». استاد دانشگاه کالیفرنیا افزود: «برای بررسی وجود آب مایع در این سیارات ما باید میزان وزش بادهای مغناطیسی را از ستاره تراپیست-۱ بررسی کنیم تا ببینیم میزان آنها چقدر است». این منجم برجسته گفت: «جواب تمام این سوالات و مهمترین سوال ما که آیا حیات در این سیارات وجود دارد یا نه به اطلاعاتی که جیمز وب برای ما می‌فرستد بستگی دارد».
No tags for this post.