در ستایش دانش تدریجی
در راه رسیدن به هدف، ابزار (دستیابی به آن) را فدا نکنید.
کاری که یک دانشمند انجام می‌دهد هرگز تمام نمی‌شود. آنها اساس تلاش خود را بر کارهای دیگران پایه‌گذاری می‌کنند و کار خودشان نیز بنایی خواهد بود برای تلاش‌های دانشمندان آینده. پیشرفت در علم به مثابه درختی است که ریشه‌هایش قوی تر و شاخ و برگ‌هایش بیشتر می‌شوند اما گاهی‌اوقات زمان زیادی لازم است تا میوه دهد.
برای مثال چارلز داروین نیاز به وجود یک واحد برای وراثت را درک کرد و این واحد را گمیول(gemmule ) نامید، اما تکنیک‌های آماری و زیستی لازم برای شناسایی آن را نداشت. اما به لطف زنجیره طولانی از تحقیقاتی که بیشتر روی درک وراثت تمرکز داشتند تا یافتن کاربردهای آن، علم ژنتیک به یک صنعت چندمیلیون دلاری تبدیل شد.
بنابراین ممکن است از شناسایی یک مسئله موجود تا ابداع تکنیکی برای حل و کاربردی کردن آن، 100 سال یا بیشتر زمان نیاز داشته باشیم. این موضوع برای سیاستگذارانی که مشتاق دیدن نتیجه سرمایه‌گذاری در بخش تحقیق و توسعه هستند، چالش بزرگی ایجاد می‌کند. هرچند همه می دانند در نهایت این نتایج به دست خواهندآمد اما کسی نمی‌تواند بگوید این انتظار چقدر به طول خواهد انجامید.
سوالی که به وجود می‌آید این است که وقتی می‌توانیم روی توسعه موضوعاتی که هم اکنون امیدبخش هستند سرمایه‌گذاری کنیم چرا باید برای مسائلی هزینه کنیم که نتیجه‌اش ممکن است چند نسل بعد مشخص شود و در این صورت هم معلوم نیست که نتیجه بدست آمده عملی باشد یا خیر؟
این سوال احتمالا با سازماندهی مجدد و قریب‌الوقوع چگونگی سرمایه‌گذاری در تحقیقات انگلستان(بریتانیا، UK ) بی ربط نیست. دولت انگلستان استراتژی جدیدی برای بخش تحقیق و توسعه ارائه کرده است که در بخش "تحقیقات و نوآوری انگلستان(UKRI )" بکار گرفته شده است. تشکیل UKRI صدایی قوی و متحد درکنار 2میلیارد پوند سرمایه‌گذاری اضافه در سال به دانش انگلستان می بخشد. بدنه جدید در کل 6 میلیارد پوند سرمایه در دسترس خواهد داشت. اما برخی از دانشمندان نگرانند این ساختار جدید به دولت قدرت بیشتری خواهد داد تا در مورد اولویت‌های تحقیقاتی مداخله کند. به نظر می‌رسد سرمایه‌گذاری‌های متعهد شده به جای تحقیقات بیشتر در جهت همکاری‌های تجاری برنامه‌ریزی شده است.
در نهایت، با وجود همه اشتیاقی که برای پیشرفت داریم باید اطمینان حاصل کنیم که دانش شکوفا می‌شود. اگر امروز دانه‌ای نکاریم در انتهای راه میوه زیادی برای برداشت نخواهیم داشت و همانطور که هر زیست‌شناسی به شما خواهدگفت، میوه‌ها نه به معنی پایان راه، بلکه تضمینی برای وجود نسل‌های آینده هستند.
No tags for this post.
