جنگ تمام عیار با آلزایمر

همین چند روز پیش بود که خبر دیگری در دنیای پزشکی و درخصوص بیماری آلزایمر منتشر شد. خبر ناراحت کننده ای بود. آزمایشات صورت گرفته بر روی داروی جدید محققان نشان داد که نمی توان روی آن حساب کرد. بسیاری فکر می کنند این دارو روند این بیماری را کند کرده و در نهایت مانع از پیشرفت آن می شود اما بررسیهای دقیقتر نشان داد که این دارو در توقف بیماری در افرادی که به آن مبتلا هستند تأثیر چشمگیری ندارد. این می تواند خبری ناراحت کننده برای بیماران آلزایمری و اعضای خانواده آنها باشد. برای افرادی همچون مارتی ریزویگ که شمار زیادی از اعضای خانواده و بستگانش را به خاطر ابتلا به این بیمای تخریب کننده مغزی از دست داده است این یک خبر نگران کننده است.

خانواده او یکی از حدود 500 خانواده شناخته شده در سراسر جهان است که به نوعی جهش ژنتیکی مبتلا هستند. این بدان معناست که احتمال ابتلایشان به آلزایمر در سنین پایین تر در مقایسه با سایر افراد و خانواده ها بیشتر است. این درحالی است که به طور کلی آلزایمر در حدود 80 سالگی به سراغ افراد می آید. اما در افرادی که در خانواده هایی نظیر خانواده ریزویگ زندگی می کنند، ابتلا به آلزایمر در 50 سالگی روی می دهد. اما تازه بخشی از یک نگرانی بزرگ است. در برخی دیگر از این خانواده ها، ابتلا به آلزایمر با بروز نشانه هایی در دهه سوم و حتی دوم زندگی همراه می شود. مارتی تصمیم گرفته به  این بیماری فکر نکند چون شانس ابتلا را برای او 50 – 50  در نظر گرفته اند و به همین دلیل ترجیح می دهد نسبت به آن بی تفاوت باشد.

البته او چندان هم بی خیال نبوده است. او از حدود سه سال پیش همکاری جالبی را با یک پروژه پزشکی – تحقیقاتی آغاز کرده تا داروی نوآورانه ای را بر رویش آزمایش کنند. امیدواری او در این است که چنین داروهایی تغییری در جهش ژنتیکی موجود در اعضای خانواده اش را تغییر دهد. هر ماه پرستاری به خانه اش می آید و دارو را به بدنش تزریق می کند. مارتی و اعضای خانواده و بستگانش به آینده امیدوارند.

طی چند دهه گذشته تلاش برای جلوگیری از ابتلا به آلزایمر بوده تا درمان آن. به باور کارشناسان، این نگرش را می توان به پیشرفت چشمگیری تشبیه کرد. در گذشته و بر اساس یک استراتژی سنتی، شرکتهای داروساز در سراسر جهان داروهای مختلفی را بر روی بیماران مبتلا به آلزایمر آزمایش می کردند. اما اکنون دیگر مشخص شده که این یک نگرش شکست خورده است. زیرا تحقیقات نشان می دهد که بیش از 99 درصد از داروهای موجود در حوزه آلزایمر در آزمایشات کلینیکی رد می شوند و آن چند نمونه محدودی هم شانس ورود به بازار را یافته اند تنها بخشی از نشانه های این بیماری را مختل می کنند. تاکنون داروی مشخصی برای درمان این بیماری ارایه نشده است. اما از نگاه متخصصانی همچون دکتر اسپرلینگ مدیر مرکز تحقیقات و درمان آلزایمر در بوستون آمریکا، نگرش جدیدی که علیه این بیماری ترسیم شده تا آن حد امیدوار کننده است که حتی کوچکترین پیشرفتی در آن می تواند چشمگیر باشد.

دارو درمانی استراتژی خاصی است که تحقیقات وسیع درخصوص آن در 5 پروژه کلینیکی بزرگ در جریان است. البته این یک روند پرهزینه است که از 500 میلیون تا یک میلیارد دلار صرف آن می شود اما آنهایی که حامی ایده جلوگیری از ابتلا به آلزایمر هستند می گویند این یک سرمایه گذاری پرخطر اما ارزشمند است چرا که ممکن است با شکستهای زیادی همراه باشد اما به پیشرفتهای دارویی امیدوارکننده ای دست یافته ایم  که از درک اشتباهات گذشته گرفته تا طراحی روشهای تشخیصی، قابل توجه است.

کسب هرگونه موفقیتی در این جنگ تمام عیار اهمیت زیادی دارد زیرا نتیجه آن چیزی نخواهد بود جز نجات جان افراد زیادی همچون رزویگ و سایر بیماران آلزایمری. از آن گذشته سیستم درمانی در سراسر جهان هم دستخوش تغییراتی خواهد شد. ارزیابی ها نشان می دهد که مقابله به روند تخریبی مغز پرهزینه ترین روند درمانی در جهان است. اما خبر نگران کننده تر این است که شمار افراد مبتلا به این بیماری در سالهای پیش رو چند برابر خواهد شد و حتی برخی کارشناسان از عنوان «انفجار» استفاده می کنند.

مشکلات زیادی در روند تشخیص و درمان این بیماری وجود داشته است که بخشی از آنها مربوط به نگرشهای مربوط به گذشته است. تلاشهای گذشته بر این روند متمرکز بوده که آلزایمر را بر روی افرادی که اصولا مبتلا به آن نبوده اند مورد بررسی قرار دهند اما همه می دانند که قطعی ترین روش تشخیص و بررسی این بیماری از راه نمونه برداری مغزی است.

برای دسترسی به جدیدترین شماره Newsweek فایل پیوست را ملاحظه فرمائید.

 

مترجم: مهدی پیرگزی

No tags for this post.