گردش آپولو به دور زمین
در نهايت، اولين فضانورد امريكايي به نام جان گِلِن در روز بيستم فوريه سال 1962م به دور كره زمين گردش كرد در حالي كه قبل از او، فضانوردان ديگر روسي به دفعاتْ كره زمين را دور زده بودند.
یکی از پروژه‌های فضایی ناسا در زمان مسابقه فضایی میان شوروی و آمریکا بود که کوشش میکرد تا اولین انسان را بر روی سطح کره ماه فرود بیاورد. پروژه در دوره ریاست جمهوری دوایت آیزنهاور شروع به کار کرد، آپولو پس از ریاست جمهوری بعدی آمریکا جان اف. کندی با جدیت ادامه پیدا کرد. جان اف. کندی پشتیبانی خود از طرح فرود انسان بر روی کره ماه را طی یک سخنرانی ویژه خطاب به کنگره در ماه مه ۱۹۶۱ بدین گونه اعلام کرد:…من اعتقاد دارم کشورم می‌بایست برای دستیابی به هدف فرود انسان بر روی کره ماه و به سلامت بازگشتن به زمین قبل از خروج از این دهه متعهد شود.در این دوره هیج برنامه فضایی دیگری نمی‌تواند برای بشر تأثیرگذارتر از اکتشاف مسیرهای با برد طولانی در فضا باشد؛ و انجام هیچ کدام نمی‌تواند تا این حد سخت و گران باشد.
هدف کندی در طی مدت ماموریت آپولو۱۱ در تاریخ ۲ ژوئیه ۱۹۶۹ با فرود فضانوردانی مانند نیل آرمسترانگ، باز آلدرین بر روی کره ماه در حالی که مایکل کالینز بر روی مدار ماه بود، برآورده شد.۵ پروژه متعاقب آپولو همچنین برای فرود فضانوردان روی کره ماه بود که آخرین آنها در دسامبر سال ۱۹۷۲ انجام شد. در این ۶ پرواز فضائی آپولو ۱۲ نفر روی کره ماه قدم زدند. انها اولین انسانهایی بودند که موفق به فرود بر روی یک جرم آسمانی دیگر شدند.
پروژه آپولو از سال ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۵ اجرا می‌شد و سومین برنامه پرواز فضائی انسان بعد از مرکوری و پروژه جمینای توسط آژانس فضائی بین‌المللی آمریکا ناسا بود. آپولو از فضاپیماهای آپولو و سکوهای پرتاب ساترن استفاده میکرد، که بعداً برای برنامه اسکای لب و برنامه آزمایشی مشترک بین آمریکا و روسیه پروژه آزمایشی آپولو-سایوز مورد استفاده قرار گرفتند، بنابراین پروژه‌های بعدی اغلب به عنوان قسمتی از کل پروژه آپولو مدنظر قرار می‌گرفت.
پروژه با تنها ۲ مانع عمده پایان یافت، اولین آنها آتش سوزی در سکوی پرتاب آپولو ۱ بود که منجر به مرگ هر سه فضانورد گاس کریسون، اد وایت، راجر چافی شد، دومین آنها مربوط به انفجار در آپولو ۱۳ به هنگام رسیدن به کره ماه بود که فضاپیما به صورت جدی مورد اسیب قرار داد. که به لطف تلاشهای کنترل کننده‌های پرواز، مهندسان پروژه، اکیپ پشتیبان و مهارت خودشان، ۳ فضانورد توانستند جان خودشان را نجات دهند.
آپولو نقطه عطفی در پرواز فضائی انسان ایجاد کرد و تنها پروژه‌های فرستادن انسان به فراتر از مدار زمین تا آن زمان باقی‌ماند؛ آپولو ۸ اولین فضاپیمای دارای سرنشین بود که در مدار اجرام آسمانی دیگر قرار گرفت، در حالی که آپولو ۱۷ به عنوان آخرین ماهنوردی و آخرین ماموریت با سرنشین در خارج از مدار زمین شناخته شده‌است.پروژه فوق باعث حاصل شدن پیشرفتهای فراوانی از زمینه‌های فناوری‌های محیطی گرفته تا فن پرتاب موشک و پرواز انسان در فضا که شامل دستگاه‌های خودکار هواپیما، مخابرات و کامپیوترها است، شد. آپولو همچنین باعث برانگیخته شدن علاقه بسیاری در زمینه‌های فراوان مهندسی شد و پیشرفت فراوانی به عنوان نشانه‌های برنامه برجای گذارد. بسیاری از اشیاء و آثار مکشوفه پروژه درحال نمایش در مکانهای مختلف در سرتاسر جهان می‌باشند که قابل ذکرترین آنها موزه هوا و فضا ی اسمیتسونین است.
برنامه فضایی آپولو در اوایل دهه ۱۹۶۰ میلادی آغاز به کار کرد و جایگزین برنامه فضایی مرکوری شد. در حالیکه کپسول مرکوری می‌توانست تنها یکنفر را درخود جای داده و در مدار محدودی از زمین قرار دهد، کپسول آپولو قادر بود سه نفر را در خود جای داده و به مسافت بیشتری تا فرود روی سطح ماه ببرد. نام آپولو الهام گرفته از خدای روشنایی (خورشید) و موسیقی در اسطوره‌های یونان و رومی است. یکی از مدیران ناسا که این نام را برگزیده بود، بعدها گفت که من سفینه آپولو را طوری نامگذاری کردم گویی که میخواهم برای فرزند خودم نام انتخاب کنم. در نوامبر سال ۱۹۶۰ جان اف کندی به ریاست جمهوری ایالات متحده برگزیده شد. او در کمپین انتخاباتی خود وعده داد که آمریکاییها در برنامه فضایی و دفاع موشکی بر شوروی برتری پیدا خواهند کرد. او از برنامه فضایی بعنوان سمبلی برای غرور ملی یاد کرد و گفت که آمریکا در این راه اول خواهد شد. هیچ اما و اگری هم در کار نخواهد بود. اول. برخلاف شعارهای تبلیغاتی که کندی داده بود، پس از انتخاب به سمت ریاست جمهوری مدتی طول کشید تا در مورد برنامه فضایی آپولو تصمیم گیری کند. او در مورد جزییات فنی برنامه آپولو اطلاعات محدودی داشت. تعهد مالی بسیار سنگینی که برای پروژه فرود انسان بر روی ماه بهمراه داشت تا حد زیادی او را دلسرد کرد. وقتی که مدیر جدید ناسا ۳۰٪ افزایش بودجه درخواست کرد، کندی از ایده استقبال کرد ولی در عمل آنرا به تعویق انداخت. در جلسه ای که با حضور نمایندگان کنگره برگزار شد بسیاری از آنها پشیبانی خود را از برنامه فضایی آمریکا اعلام کردند. برنامه فضایی که برتری آمریکا را بهمراه داشته باشد.
در روز ۱۲ آوریل سال ۱۹۶۱ فضانورد روسی بنام یوری گاگارین، بعنوان اولین انسان در مدرا زمین قرار گرفت. این موضوع ترسی زیادی در آمریکاییها ایجاد کرد. آنها احساس کردند که از رقیب عقب افتاده اند.
در ۲۰ آوریل همان سال، کندی معاون اول خود (جانسون) را مامور کرد که برنامه فضایی آمریکا را مورد بررسی قرار دهد و اطمینان حاصل کند که آنها از شوروی عقب نمانده اند. یک هفته بعد جانسون پاسخ داد که : "ما در حال حاضر با حداکثر توان تلاش نمی‌کنیم و نتایجی هم که باعث برتری ما شود را بدست نمی‌آوریم." در عین حال پاسخ او حاوی این مطلب نیز بود که فرود انسان بر روی ماه آنقدر دور از دسترس هست که اگر ایالات متحده برای آن برنامه ریزی کند می تواند اول شود. ( به این مفهوم که هنوز وقت کافی داریم به روسها برسیم و از آنها جلو بزنیم)
در ۲۵ می سال ۱۹۶۱ یعنی بیست روز پس از آنکه اولین سفینه آمریکایی حاوی سرنشین به فضا پرتاب شد (عطارد-ریدستون ۳) ، کندی برنامه فضایی آپولو را به کنگره آمریکا اعلام کرد:
"من باور دارم که ملت آمریکا تا قبل از پایان دهه ۶۰ میلادی می تواند به هدف خود در زمینه برنامه فضایی یعنی فرود انسان بر روی ماه و بازگشت سالم او به زمین دست یابد. هیچ پروژه فضایی دیگری در این مدت به این اندازه برای بشر اهمیت نخواهد داشت و هیچکدام نیز به لحاظ پیچیدگی و هزینه به پای این پروژه نمی‌رسند."
درنهایت در سال ۲۰۰۸ میلادی کاوشگر آژانس کاوش‌های هوافضای ژاپن در حالیکه در مدار ماه می چرخید، هاله اطراف محل فرود آپولو ۱۵ را تصویربرداری کرد. در سال ۲۰۰۹ نیز کاوشگر ناسا در حالیکه در فاصله پنجاه کیلومتری سطح ماه در حال گردش بود از بقایای آپولو در سطح ماه و همچنین تمام محل های فرود انسان بر روی سطح ماه عکسبرداری کرد. این تصاویر همچنان نشان داد که همه پرچم های آمریکا که در فرودهای مختلف برنامه آپولو روی سطح ماه برافراشته شده بودند (بجز پرچم عملیات آپولو ۱۱) همچنان در محل خود باقی هستند. البته هنوز معلوم نیست تا چه اندازه کیفیت رنگ خود را حفظ کرده‌اند.
منبع:ویکی پدیا
No tags for this post.
