خود مشت‌مالی به بهانه پلنگ رودسر
این حیوان یک سوژه خبری نیست، یک کیس متفاوت درمانی نیست، یک وسیله تسویه حساب شخصی نیست، یک راه برای عقده‌گشایی نیست، یک وسیله کسب شهرت نیست، این حیوان دارایی کسی نیست، نامش فقط و فقط پلنگ است. سندش به نام هیچ دامپزشک، هیچ خبرنگار، هیچ استاد دانشگاه، هیچ مدیرعامل و هیچ‌کس دیگر زده نشده تا امروز؛ تا امروز که ما از آن وسیله‌ای ساختیم برای تسویه حساب‌های شخصی که ای کاش چنین نمی‌کردیم. روبروی ما آینده‌ای است که ای کاش مانند گذشته نباشد، رنگش عوض شود، طعمش عوض شود، جور دیگر باید دید.
بی‌اخلاقی به هر شکل محکوم است
امروز پلنگ مجروح رودسر که هفته گذشته توسط تیم جراحی دکتر حمیدرضا فتاحیان تحت عمل جراحی قرار گرفت، روی پاهایش ایستاد و چند قدم راه رفت. این خبر خوشحال‌کننده و امیدبخش به آینده است، آینده‌ای که آنطور که مشاور اجرایی برنامه ملی پلنگ ایرانی، آرزو صانعی در مصاحبه با ایرنا توصیف کرده با لحاظ کردن امکان آماده‌سازی این پلنگ ماده در زیستگاه انجام خواهد شد. صانعی به این نکته نیز اشاره کرده‌اند که اینکار از نظر مدیریتی، توجیه و ارزش هزینه و تلاش را دارد. بنابراین دوست‌داران حیات‌وحش امیدوارند که نظر به روند درمانی سریع این حیوان، هرچه زودتر شاهد قدم‌های استوارش برای رهاسازی در طبیعت باشند.
دامپزشک ارشد کلینیک حیات‌وحش پارک پردیسان، ایمان معماریان که اینروزها بارها و بارها به دلیل تشخیص اولیه‌اش مورد مواخذه حامیان حقوق حیوانات و حتی همکارانش در سازمان محیط‌زیست قرار گرفته به سیناپرس گفت: «از بهبودی این حیوان بسیار خوشحال هستم چرا که همانقدر که همه پلنگ های ایرانی از جمله ریکا (پلنگ نر باغ‌وحش تهران) و کیجا (پلنگ ماده باغ‌وحش تهران) را دوست دارم به این پلنگ نیز علاقه‌مندم. پلنگ‌ها همیشه برای من جذاب و دوست‌داشتنی بوده‌اند و همه کسانی که مختصر آشنایی با من دارند، می‌دانند که محبوب‌ترین گونه جانوری برای من، پلنگ ایرانی است. از روز اولی که این حیوان را دیدم تا روز آخری که مسوولیت درمان آن با من بود، همیشه یک فکر داشتم: این حیوان شایسته زجر و درد نیست و در برهه کنونی هم خوشحالم که شرایطی برای آن مهیا شده که روند بهبود را طی کند. این تشخیصی است که من در مورد این حیوان نداشتم و ممنونم از افرادی که به صورت علمی به حیوان کمک کردند. در دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران هم بر اساس تشخیص‌های اولیه اساتید، نظر بر انجام MRI برای بررسی بهتر وضعیت نخاع حیوان بود و وقت MRI نیز گرفته شد. من بر اساس مشاهدات بالینی اولیه، دانسته‌های علمی بنده، داده‌های سی‌تی اسکن، راهنمایی و همکاری دامپزشک باغ‌وحش لیزبن و با توجه به تجربیات قبلی از سایر پلنگ‌ها با مشکلات مشابه بوده و تنها برای کاهش درد و رنج حیوان و حداکثر استفاده ممکن از این ذخیره با ارزش ژنتیکی بدین جمع‌بندی رسیدم ولی به هیچ عنوان در علوم تجربی هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید حرف من حرف آخر است و هیچ اشتباهی نخواهم کرد و من هم از این مهم مستثنی نیستم.»
دکتر حمیدرضا فتاحیان، سرپرست تیم جراحی این حیوان ضمن انتقاد از گزارش خبرنگار سیناپرس، به گزینه بازگشت نخاع به حالت اولیه و به دست آوردن توان حرکتی بعنوان بهترین حالت اشاره کرده و در جوابیه‌ای به این خبرگزاری نوشته‌اند که این گزینه به طور کامل از خبر حذف شده است. نظر به اینکه خبرنگار سیناپرس در این زمینه خود را موظف به پاسخگویی می‌داند، اعلام می‌دارد که متاسفانه در نوار صوتی ضبط شده از سخنان آقای دکتر فتاحیان پس از عمل چنین گزینه‌ای به استماع نرسید علی‌ایحال این گزینه به اندازه‌ای نوید و مسرت‌بخش است که دامنه امیدها را حتی افزایش می‌دهد. از آنجایی که خبرگزاری سیناپرس یک نهاد بی‌طرف است لذا این گزینه را با افتخار اعلام داشته و متذکر می‌گردد که انگیزه اصلی تیم جراحی، یعنی احیاء کامل حیوان و به طور مشخص احیاء بافت عصبی که نتیجه آن فراهم شدن امکان بازگشت هرچه سریع‌تر این حیوان باارزش به زیستگاه طبیعی‌اش است، تلاشی ستودنی است که به طور قطع سیناپرس از این پس پیگیر لحظه به لحظه آن و سرانجام نهایی کار خواهد بود.
چرا امکان رایزنی تیمی فراهم نشد؟
با این وجود بسیاری از سوالات سیناپرس کماکان از جانب نهادهای مربوطه از جمله دفتر شکار و صید و دفتر حیات‌وحش بی‌جواب باقی مانده است. سوال اینجاست که در زمینه‌های تخصصی مختلف حیات‌وحش دقیقاً چه افرادی باید تصمیم‌گیرنده باشند؟ خبر تدوین «سند راهبردی امداد و نجات حیات‌وحش کشور » دو سال پیش رسانه‌ای گردید اما متاسفانه هنوز از مراحل اجرایی این سند خبری به رسانه‌ها داده نشده است. پلنگ رودسر تنها نمونه‌ای بود که بهترین گزینه برای آن اجماع‌نظر می‌توانست باشد در حالی که نحوه خارج کردن این کیس درمانی از دست دامپزشکان شناخته‌شده دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران و ارجاع آن به یک کلینیک خصوصی فضای تنش‌زایی را بخودی خود ایجاد کرد و حتی آن را دامن زد. متاسفانه این پلنگ فرصتی بود برای تعامل و همکاری که از نظر بسیاری امروز از دست رفته است.
علی تیموری، امروز در گفتگو با خبرنگار مهر عنوان کرد که این نوعی هم‌افزایی علمی در مراکز دانشگاهی و بیمارستانی کشور است که خوب هم هست. نظر ما هم این بوده که همه نظراتشان را اعلام کنند و هیچ‌کس را نباید برای اعلام نظرش مؤاخذه کرد. اما در خبرهای پورتال سازمان حفاظت از محیط‌زیست فضایی چنین بی‌طرف حاکم نیست.
روز چهارشنبه مورخ ۲۷ بهمن، نیز خبرگزاری تسنیم خبری را به نقل از آقای دکتر حمیدرضا فتاحیان، جراح معالج این پلنگ منتشر کرده: «راه رفتن پلنگ رودسر، تیر خلاصی است بر پیکر نیمه‌جان اُتانازیست‌های دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران و مرکز بازپروری حیات وحش پردیسان که به دلیل عدم برخورداری از علم کافی برای تشخیص یا مهارت لازم برای درمان بیمار، در اولین مرحله، یوتانایز را توصیه می‌کنند و در کمال تاسف اگر دامپزشک دیگری بخواهد برای تغییر این رویکرد تلاش کند به دلیل لابی‌گری‌ها و هجمه‌های این آقایان، از اقدام خود پشیمان می‌شود.»
سوال اینجاست که آیا این نوع صحبت‌ها را هم باید نوعی هم‌افزایی علمی در مراکز دانشگاهی و بیمارستانی تلقی کرد؟ چطور است که یکی از معتبرترین مراکز علمی کشور و اساتید آن به راحتی به لابی‌گری متهم می‌شوند؟ آیا سازمان حفاظت از محیط‌زیست نباید دری را هم برای آشتی و احیاناً روز مبادا باز نگه دارد؟ به هر صورت هنوز که هنوز است کرسی استادی در این دانشکده حرمت دارد و از افتخاراتی است که نصیب کم‌تر کسی می‌شود.
رهاسازی پلنگ رودسر آرزوی همه دوست‌داران محیط‌زیست
از آنجایی که پلنگ رودسر روند بهبود خود را سریع طی می‌کند و مدیر کل دفتر حفاظت و مدیریت شکار و صید سازمان حفاظت از محیط‌زیست نیز خوشبختانه بر رهاسازی آن تاکید دارند لذا کلیه دوست‌داران حیات‌وحش و خبرنگاران حوزه محیط‌زیست بی‌صبرانه مشتاق لحظه به لحظه پروسه درمانی این حیوان ارزشمند هستند. در عین حال امیدوار هستیم که سازمان حفاظت از محیط‌زیست بزودی با برگزاری یک جلسه فنی و عمومی میان اعضای دو تیم دکتر حمیدرضا فتاحیان و دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران کلیه صحبت‌ها را در این زمینه به استماع اصحاب رسانه و بالطبع حامیان حیات‌وحش برساند.
گزارش: فرناز حیدری
No tags for this post.
