درحالی که ارایه کنندگان زیرساختارهای اساسی سیستمهای فناوری اطلاعات همچون بسیاری از شرکتها در بخشهای خصوصی و عمومی با خطرات مربوط به حملات سایبری مواجه هستند اما مثل روز روشن است که یک حمله سایبری به زیرساختارهای بنیادین تا چه حد می تواند پیامدهای عمیق تری برای جامعه و اقتصاد آن به همراه داشته باشد. همین امر موجب شده که فشارها بر تصمیم گیرندگان اصلی در حوزه فناوری اطلاعات بیشتر شود. در نتیجه این افزایش فشار، ایده ها و طرحهای آنها نیز دستخوش تغییرات اساسی شده است تا ایی که شاهد فناوریهای نوینی در زمینه دفاع سایبری هستیم.
تمامی کارشناسانی که در این عرصه فعالند به این واقعیت اشاره می کنند که تهدیدات مربوط به حملات سایبری نه تنها همیشگی است بلکه به واسطه توسعه فنی و ابزاری که در این زمینه صورت می گیرد همواره در حال تکامل و به روزرسانی هم هستند. در نتیجه برای خنثی سازی آنها ضروری است تا استراتژیهای لازم برای کنترل و حذف آنها به کار گرفته شود. تحقق چنین چشم اندازی مستلزم همکاری نزدیک تمامی فاکتورهای تأثیرگذار در عملیاتهای مربوط به زیرساختارهای حیاتی و حضور یافتن رهبران تأثیرگذار در ترسیم استراتژیهاست. اما این رهبران باید یک ویژگی مهم هم داشته باشند. آنها باید از رویکردی مدیریتی همراه با روحیه همکاری برخوردار باشند تا بتوانند همپای تغییرات سریع در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات حرکت کنند.
اما این تمامی فاکتورهای مورد نیاز نیست. ارایه کنندگان زیرساختارهای مورد بحث همواره باید به دستگاههای کنترلی و حسگرهای مستقل و متصل به اینترنت نیم نگاه جدی داشته باشند. منظور از این شبکه ارتباطی همان «اینترنت اشیا» است که به محققان کمک می کند زیرساختارهای مورد نظرشان را با کارایی بیشتری مدیریت کنند.
پیدایش و توسعه شهرهای هوشمند مدیران اجرایی و اداره کنندگان زیرساختارهای حیاتی را وادار می کند که با سایر پلت فورمها و ارایه کنندگان خدمات دیگر همکاری کرده تا سیستم اطلاعاتی یکپارچه ای را توسعه داده و امکانات و امتیازاتی را که از این راه به دست می آورند افزایش دهند.
اما مشکل دقیقا از همینجا آغاز می شود. این «استراتژی باز» به نوعی به کام عاملان حملات سایبری خوش می آید. در واقع سیستمهای باز و تعاملات شبکه ای که در سراسر جهان برقرار می شود به طور خودکار نقاط ضعف شبکه ای را افزایش می دهد که به راحتی مورد تهاجم حملات سایبری قرار می گیرد. این وضعیت مدیریت واکنش به تهدیدات سایبری را در موضع ضعف قرار می دهد. اگرچه این دسته از نگرانی ها همواره وجود دارد اما خبر خوشحال کننده این است که راه حلهای نوآورانه ارایه شده موضوع امنیت سایبری همواره در حال به روزرسانی هستند و این می تواند سدی نسبتا محکم در برابر عاملان طراحی این دسته از تهدیدات باشد.
حالا این پرسش مطرح می شود که چه فاکتورهایی به ارایه کنندگان زیرساختارهای بنیادین در افزایش امنیت سایبری کمک می کنند؟ در پاسخ باید گفت حسگرهای به کار گرفته شده در فناوری اطلاعات توانایی ارایه کنندگان زیرساختارهای بنیادین را به طرز چشمگیری تقویت می کند. آنها از این طریق می توانند داده های بیشتری جمع آوری کرده و تهدیدات سایبری را با پوشش دقیق تری زیر نظر قرار دهند. شهرهای هوشمند با تکیه بر چنین قابلیتهایی است که می توانند در برابر تهدیدات سایبری مقاومت کنند.
اما واقعیت غیرقابل انکار این است که این دسته از تهدیدات همواره وجود دارند و خطرات ناشی از آنها رو به افزایش است. مطالعات زیادی صورت گرفته که بر این اساس بیش از یک سوم پاسخ دهندگان به گزارشات تحقیقی اعتراف می کنند که سازمان مطبوعشان طی 5 سال گذشته مورد تهاجم حملات سایبری قرار گرفته است.
به این موضوع باید از زوایای مختلف نگاه کرد از آن جمله که همواره میان بزرگی شرکتها و ابعاد حملات سایبری ارتباطی معنادار وجود دارد. بر اساس این تحقیقات، کمتر از 30 درصد پاسخ دهندگان به پرسشها از شرکتهای کوچک (با درآمد کمتر از 500 میلیون دلار در سال) به این حقیقت اشاره می کنند که سازمان مطبوعشان مورد حملات سایبری قرار می گیرد. نکته قابل تأمل این است که این پاسخ دهندگان انتظار افزایش حملات سایبری را دارند. 74 درصد از آنها در پاسخ به این پرسش که چقدر احتمال می دهند در سه سال آینده این دسته از حملات روی دهد اعلام کردند که «بسیار زیاد».
به نظر می رسد زیرساختارهای مورد بحث در برابر حملات سایبری آمادگی خوبی داشته باشند به طوریکه آنها از وضعیت دفاعی به تهاجمی رسیده اند. همزمان که اکثر پاسخ دهندگان معتقد به افزایش حملات سایبری در سالهای پیش رو هستند اما بیش از چهار پنجم آنها همزمان باور دارند که سازمانهای مطبوعشان از آمادگی خوبی در برابر این نوع حملات برخوردارند.
برای دسترسی به جدیدترین شماره Economist فایل پیوست را ملاحظه فرمائید.
مترجم: مهدی پیرگزی
No tags for this post.