مدل‌سازی‌ها اخیر نشان داده‌اند که اروپا ممکن است توانایی تولید اکسیژن و هیدروژن را داشته باشد، نشانه‌ای بر این‌که انرژی مورد نیاز برای پایداری حیات در این قمر وجود دارد. در ماموریت پیش‌رو ناسا می‌خواهد قدم منطقی بعدی را بردارد؛ فرستادن یک فرودگر برای این‌که دریابد آیا این قمر میزبان حیات هست یا نه. در بیانیه ناسا آمده است:« اروپا ممکن است حاوی سرنخ‌هایی در مورد یکی از قدیمی‌ترین اهداف ناسا باشد؛ این‌که ما در این جهان تنها هستیم یا نه».
بر اساس طرح پیشنهادی موشک و سفینه حامل حاوی یک مدارگرد و یک فرودگر هستند که در نیمه سال 2020 به فضا پرتاب شده و 5 سال بعد به اروپا خواهند رسید. از آنجایی که این قمر جو قابل ملاحظه‌ای ندارد، فرودگر به جای چتر از سیستمی شبیه آنچه برای فرود کوریاسیتی استفاده شده، سود خواهد برد. سیستمی که به جرثقیل آسمانی مشهور است و با استفاده از شتاب دهنده‌های معکوس سرعت فرود روی سطح اروپا را کند کرده و به آرامی بر سطح این قمر یخ زده فرود خواهد آمد.
سپس یک جستجوی 20 روزه برای حیات آغاز خواهد شد. محققان حدس می‌زنند پوسته یخی روی سطح اروپا چیزی بین 15 تا 25 کیلومتر ضخامت داشته باشد. اما این فرودگر نمی‌خواهد کل این ضخامت را سوراخ کند. به جای آن هدفش جمع‌آوری نمونه تنها 10 سانتیمتر زیر سطح یخی است.
این نمونه‌های به احتمال بسیار زیاد شواهد کافی برای تعیین این‌که آیا اروپا حاوی حیات هست یا نه را در خود خواهند داشت. در سال 2013 محققان در آب‌های یخ زده دریاچه وستوک در قطب جنوب باکتری کشف کردند. بنابراین حالا محققان امیدوارند در طی میلیون‌ها سال مواد ارگانیک و تشکیل دهنده‌های اولیه حیات به آرامی به سطح یخی نفوذ کرده باشند. حتی اثرات شیمایی به جا مانده از وجود حیات را هم می‌توان در این یخ‌ها جستجو کرد. اما حتی اگر میکروسکوپ و طیف نگار این لندر موفق به کشف حیات نشوند، ابزارهای دیگر می‌توانند دو هدف دیگر را بررسی کنند؛ جستجوی این‌که آیا این محیط توانایی میزبانی حیات را دارد و بررسی سطح قمر برای ماموریت‌های رباتیک بعدی.
کشف حیات و یا نشانه‌هایی از حیات در این قمر یخی می‌تواند شانس پدید آمدن حیات در عالم را بیشتر از پیش برای ما مشخص کند و نشان دهد حیات را می‌توان و باید در چه مناطقی از کیهان جستجو کرد.
علی رنجبران
No tags for this post.