به گزارش سینا از مرکز ارتباطات و اطلاع رسانی معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش بنیان ریاست جمهوری، مقام معظم رهبری بیست مهرماه 1390 در اجتماع بزرگ مردم کرمانشاه بر ضرورت تحقق تولید علم تاکید کرده و فرمودند:«کی خیال میکرد جوانان ما اینجور وارد این میدان شوند؟ به مجرد اینکه نهضت تولید علم و جنبش نرم‌افزاری با نخبگان و زبدگان دانشگاهی مطرح شد، آنچنان حرکت عظیمی به وجود آمد که شد یک گفتمان عمومی، شد یک حرکت همگانی.»
ایشان ادامه دادند: «امروز در سرتاسر کشور در استانهای مختلف در شهرهای کوچک و بزرگ، بخصوص در مراکز علمی و حساس، جوانهای ما کارهای حساس بزرگی را از لحاظ علمی و فناوری دارند انجام می‌دهند؛ کارهائی است که بعضی از آنها صددرصد به نتیجه رسیده است، بعضی هم در راه است. اینها را ملت ایران خواهند دید. این کارهای علمی مایه اعتماد به نفس ملت ایران است، مایه رونق اقتصادی است. تجارتهای پرسود مادی، ناشی از پیشرفتهای علمی است. جوانان ما در این زمینه وارد شدند. آمارهای جهانی هم این را تأیید کرد. البته مسئولان هم تلاش‌های باارزشی می‌کنند.»
آیت‌الله خامنه‌ای در ادامه فشارهای اقتصادی و تحریم‌ها را از جمله چالش‌های بزرگ کشور خواند که به واسطه آن توانسته‌ایم به نقطه‌های بسیار برجسته و بالا دست پیدا کنیم.
مقام معظم رهبری تصریح کردند: «تحریم برای ما چیز تازه‌ای نیست. از سال اول پیروزی انقلاب، تحریم‌های یکجانبه از طرف آمریکا و کشورهای اروپائی شروع شد و در طول جنگ، این تحریم‌ها و محدودیتها به اوج خود رسید. من یک وقتی گفته‌ام؛ ما می‌خواستیم از خارج از کشور سیم خاردار تهیه کنیم. کشوری که این سیم خاردار باید از آنجا عبور میکرد – شوروی سابق – اجازه نمی‌داد که این کالا از داخل خاک او عبور کند، بیاید ایران!
حالا کالا نه کالای نظامی است، نه سلاح تهاجمی است؛ سیم خاردار است! اینقدر محدودیت علیه کشور ما به وجود آوردند. در همه زمینه‌های اقتصادی به دنبال ایجاد تحریم بودند؛ غرضشان هم این بود که ملت ایران را به زانو در بیاورند، نظام را به زانو در بیاورند؛ اما نظام جمهوری اسلامی به کمک صبر و بصیرت شما مردم، همه آن سیاستها و سیاستگذاران را به زانو درآورد.«
رهبر انقلاب اسلامی همچنین خاطرنشان کردند:«ما توانستیم از همین محدودیتها به عنوان یک فرصت استفاده کنیم. همین منع‍‌‌ها و تحریم‌ها و محدودیتها موجب شد که ما در میدانهای نوآوری و ابتکار در همه‌ی زمینه‌ها به پیشرفتهایی دست پیدا کنیم که کشورهای منطقه در طول سالهای متمادی هم نتوانستند به آن پیشرفتها دست پیدا کنند. ملت ما، مردم ما، جوانان ما، دانستند. من مثالهائی دارم در انقلاب‌ها، که حالا مجال نیست من اینها را عرض کنم؛ شاید در خلال بعضی از دیدارهای دیگر گفتم. انقلابهائی که در دهه ۷۰ میلادی – یعنی چند سال قبل از انقلاب ما – در بعضی از کشورها اتفاق افتاده بودند، وضع رقت باری داشتند؛ قابل مقایسه نبودند. انقلاب عظیم ما توانست اینجور پیشرفت کند.«