این کریستال‌های زیرکن که در نهشته‌های آتشفشانی در جزیره موریس یافت شده، بین 2.5 تا 3 میلیارد سال قدمت دارند. با این حساب این کریستال‌های یک میلیارد سال از خود جزیره قدیمی‌تر هستند. نتایج این مطالعه در 31 ژانویه در مجله Nature Communications منتشر شده است نشان می‌دهد؛ این کریستال‌ها بقایای یک قاره باستانی به نام «مائوریتیا» هستند، قاره‌ای که به عنوان رابط بین هند و ماداگاسکار عمل می‌کرده، قبل از اینکه دو خشکی در 84 میلیون سال قبل از هم جدا شوند. « لوییس اشوال» سنگ شناس دانشگاه «ویت‌واترزرند» از جوهانسبورگ و همکارانش با مقایسه سن این کریستال‌ها با آن‌هایی که خشکی‌‌های نزدیک به دست آمده بودند، سرنوشت مائوریتیا را ردیابی کردند. محققان می‌گویند، فوران آتشفشان و جابجای صفحات تکتونیکی باعث تکه تکه شدن مائوریتیا شده و این سرزمین سرانجام زیر لایه ضخیمی از مواد مذاب آتشفشانی دفن شد. برخی از اجزای این سرزمین از جمله همین کریستال‌های زیرکن در بالا آمدن ماگمایی که سرانجام جزایر موریس را تشکیل داد، بازیابی شده و به سطح آمدند.
مقدار زیادی کریستال‌های زیرکن که سواحل این جزیره به دست آمده‌اند قدمتی در حدود 2 میلیارد سال دارد. برخی محققان می‌گوید این کریستال‌ها ممکن است توسط کشتی‌ها در طی غرق شدن کشتی‌ها یا عملیات ساخت و ساز از جای دیگری به این منطقه آورده شده باشند. اما اشول و همکارانش می‌گویند این کریستال‌ها در همه جای جزیره یافت می‌شوند. آن‌ها کریستال‌های قدیمی‌تر را یک رخنمون سنگی در قلب جزیره یافته‌اند که هرگونه شک و تردیدی را در باره منشاء آن از بین می‌برد. به این ترتیب به نظر می‌رسد، هر چند خبری از قاره گم‌شده افسانه‌ای آتلانتیس نیست، اما این‌بار جایی در اقیانوس هند واقعا یک قاره گم شده آرمیده که بر اثر بالا آمدن دریاها و اشتقاق قاره‌ها به زیر آب رفته است.
علی رنجبران
No tags for this post.