درحال حاضر، در دوره رنسانس فناوری ها و رسانه های دیجیتال جدیدی به سر می بریم که دنیای اطراف ما را دستخوش تغییرات اساسی کرده اند. بخش رو به گسترشی از جمعیت جهان، در این دنیای دیجیتال غوطه ور شده اند و راه های برقراری ارتباط و تعامل انسان ها نیز بشدت تغییر پیدا کرده است.همزمان با تبدیل شدن فناوری و رسانه های دیجیتال به بخش ضروری و جدانشدنی زندگی روزمره، این نگرانی فزاینده ایجاد شده است که قادر به کنترل وابستگی به رشد فناوری نیستیم.
کودکان آسیب پذیرترین گروه در دنیای دیجیتال
نقض حریم خصوصی و افشای اطلاعات
یکی از موضوعات کلیدی در این حوزه، نگرانی درخصوص مقیاس بی سابقه و دامنه وسیع اطلاعات شخصی است که درحال تولید، جمع آوری، تجزیه و تحلیل است که اغلب خارج از کنترل یا آگاهی کاربران است.
نتایج یک نظرسنجی جدید بر روی 6 هزار کاربر رسانه های دیجیتال نشان می دهد، 52 تا 71 درصد پاسخ دهندگان معتقدند که شرکت های فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) و پلت فرم های رسانه های دیجیتال، اقدام کافی برای کنترل اطلاعات شخصی به اشتراک گذاشته شده توسط کاربر نهایی، انجام نمی دهند. رسوایی های متعدد نقض حریم خصوصی و انتشار اطلاعات، به اعتماد عمومی آسیب زده است.
دولت ها نیز در تلاش برای تنظیم مقررات استفاده مقتضی از اطلاعات شخصی کاربران و توسعه استانداردهای محکم برای حفاظت از اطلاعات هستند. درنتیجه، اعتماد عمومی به دولت ها و صنایع وابسته به رسانه های دیجیتال درحال بی ثبات شدن است.
مقابله با این مشکل، اولویت نخست برای تضمین رشد پایدار این بخش از صنعت و ادامه توسعه اقتصاد دیجیتال در دراز مدت محسوب می شود. اما این سوال مطرح می شود که چگونه می تواند این شکاف اعتماد را پر کرد؟
تقویت اعتماد عمومی از طریق هوش دیجیتال
اعتماد ناشی از درک و آگاهی است. هوش دیجیتال یا DQ، مجموعه ای از توانایی های جمعی برای پاسخگویی به تقاضا و چالش های زندگی دیجیتال شامل مهارت های شهروندی و سواد دیجیتالی است.
نقطه شروع برای افراد، آگاهی یافتن در مورد نحوه جمع آوری اطلاعات شخصی، چگونگی استفاده از این داده ها و درک تأثیرات آن بر زندگی شخصی افراد است. متأسفانه هوش دیجیتال (DQ) در بین عموم مردم چندان بالا نیست. نتایج یک نظرسنجی نشان می دهد، 32 تا 47 درصد پاسخ دهندگان مفهوم "حضور آنلاین" و "اطلاعات مشتق شده" را حتی بعد از خواندن معنی آن، درک نمی کنند.
پر کردن شکاف آگاهی و تجهیز مردم با مهارت های لازم برای استفاده از فناوری و رسانه های دیجیتال، یک نیاز بسیار اساسی محسوب می شود.
ارتباط افزایش هوش دیجیتال (DQ) بر کاهش رفتارهای مخاطره آمیز آنلاین کودکان
آموزش سواد دیجیتال از کودکی
متأسفانه کودکان آسیب پذیرترین و بحرانی ترین گروه در موضوعات دیجیتال هستند. بسیاری از کودکان – حتی قبل از آغاز زندگی دیجیتال – اساسا حریم خصوصی ندارند و به همین علت، در آینده نیز توانایی لازم برای مدیریت حریم خصوصی خود را ندارند.
اطلاعات شخصی آنها شامل عکس ها، اطلاعات پزشکی یا آموزشی بصورت آنلاین توسط والدین به اشتراک گذاشته می شوند، اما والدین از پیامدهای اقدام خود آگاه نیستند.
اطلاعات سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) نشان می دهد، بیش از 90 درصد کودکان و نوجوانان 6 تا 17 سال در سراسر اروپا به اینترنت دسترسی دارند. بیش از 50 درصد کودکان، از سن 10 سالگی از شبکه های اجتماعی استفاده می کنند. تقریبا تمامی کودکانی که از رسانه های دیجیتال استفاده کرده و اطلاعات خود را به اشتراک می گذارند، معنی حریم خصوصی را درک نمی کنند.
استفاده زودهنگام از رسانه های دیجیتال، احتمال درگیر شدن با خطرات اینترنتی شامل اعتیاد به اینترنت، زورگیری مجازی، رفتارهای جنسی آنلاین و جرایم سایبری را افزایش می دهد.
همانطور که جوانان پیش از گرفتن گواهینامه باید قوانین راهنمایی و رانندگی را یاد بگیرند، یادگیری آموزش های دیجیتال نیز پیش نیاز ورود به دنیای آنلاین محسوب می شود. نتایج مطالعه صورت گرفته توسط پژوهشگران دانشگاه صنعتی نانیانگ در سال 2016 نشان می دهد، سطوح بالاتر سواد دیجیتالی با کاهش قابل توجه انواع رفتارهای بالقوه مخاطره آمیز در ارتباط است.
آموزش دیجیتال، نیاز اساسی جامعه جهانی
اولویت بندی آموزش دیجیتال توسط دولت ها با همکاری جامعه مدنی و دانشگاه ها، یک نیاز جدی و اضطراری در سراسر جهان است. صنعت نیز باید شفافیت و پاسخگویی درخصوص ایمنی و حریم خصوصی کاربران را افزایش داده و درکنار آن با همکاری دولت ها، برنامه های آموزشی دیجیتال و تولید ابزارهای آموزشی را در محصولات و خدمات خود بگنجاند.
جمعیت آگاه و مسئول در دنیای دیجیتال، به همراه عملکرد شفاف دولت ها و صنعت، فرهنگ اعتماد را تقویت می کند؛ این اعتماد نقش مهمی در توسعه بلند مدت اقتصاد دیجیتال ایفا می کند.
مترجم: معصومه سوهانی
منبع: مجمع جهانی اقتصاد
No tags for this post.