در سراسر کره زمین تنها هفت دریاچه گذاره وجود دارد که دریاچه گدازه ماریوم کراتر یکی از آن ها است.
سام کاسمن در سال 2014 در سن 33 سالگی سفر ماجراجویانه خود را از زادگاهش، سانفرانسیسکو آغاز می کند تا به رویای خود دست یابد. او علاقمند بوده تا به عنوان کاشف و راوی دیجیتال به فعالیت بپردازد. این تیم پژوهشی برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد زمین شناسی از هواپیماهای بدون سرنشین با فناوری های بسیار پیشرفته، دوربین های واقعیت مجازی و سنسورهای پوشیدنی بیومتریک استفاده کردند.
این تیم پژوهشی برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد زمین شناسی از هواپیماهای بدون سرنشین با فناوری های بسیار پیشرفته، دوربین های واقعیت مجازی و سنسورهای پوشیدنی بیومتریک استفاده کردند.
لازم به توضیح است که این پروژه توسط شرکت آیفون و لوازم جانبی، Kenu.com، سرمایه گذاری شده است و گروهی از کارشناسان و متخصصان از جمله ، براد آمبروز، کاشف آتشفشانی و برنده جایزه فیلمسازی کونور تومارکین، سیمون جاردین هدایتگر، هواپیماهای بدون سرنشین و دکتر جف مارلو اختر- زیست شناس، این تیم را همراهی کرده اند.
سام در رابطه با سفرش به دریاچه گدازه های آتشفشانی می گوید: « اولین سفر من به آتشفشان در ماه سپتامبر سال 2014 میلادی اتفاق افتاد که در رابطه با آن ویدئویی ساختم که نشان دهنده اشتیاق من در فیلم سازی و ماجراجویی است. ماریوم یکی از آتشفشان های فعال روی زمین است که در واقع می توان گفت گودالی مملو از مواد مذاب و در حالت انفجار و سوختن است. این محل بسیار خطرناک بوده و برای رسیده به کف آن و دسترسی به مواد مذاب، باید 1200 فوت (برابر با 365.76 متر) به طور عمومی در اعماق دهانه آتشفشان پایین رفت جایی که به آسانی ساختمان امپایر استیت واقع در شهر نیویورک در آن جای می گیرد. وجود گازهای سمی بسیار گرم، بارش باران های اسیدی و فوران مواد مذاب از جمله خطرهای ملموس سفر ما به این حفره به سمت مرکز زمین به حساب می آمدند. در مدت کوتاهی پس از پایان سفر، یک فوران بزرگ به همراه زلزله این محل را در بر گرفت که می توانست باعث کشته شدن افراد گروه شود اما خوشبختانه ما چندی قبل آنجا را ترک کرده بودیم.»
هدف از اجرای این پروژه، درک بهتر چگونگی حیات میکروبی است که می تواند در چنین محیطی وجود داشته باشد. دکتر جف مارلو، اختر- زیست شناس و از اعضای گروه، با استفاده از دستگاه Sherlock ، از فناوری های ناسا محسوب می شود که در ماموریت بعدی ناسا به مریخ در سال 2020 به کار خواهد رفت، نمونه هایی را برای آزمایش از این محیط برداشته است. علاوه بر آن، اعضای این تیم برای به ترسیم نقشه این منطقه و دهانه آتشفشان و اندازه گیری آنها و به دست آوردن اندازه و مقیاس چنین محیط منحصر به فردی، از یک هواپیمای بدون سرنشین استفاده کردند. بر اساس اظهارات سام، این دریاچه، بزرگترین منبع دی اکسید گوگرد در سیاره زمین بوده و گرفتن یک تصویر روشن و واضح توسط دستگاه های ماهواره ای از آن تقریبا غیر ممکن است.
هدایتگر متخصص هواپیماهای بدون سرنشین این سفر، سیمون جاردین بوده که موفق به گرفتن تصاویر هوایی در لحظات مختلف شده است که در نتیجه این عملیات، تیم تحقیقاتی توانست با کمک و به کارگیری نرم افزارهای تخصصی، این تصاویر را به یکدیگر بچسباند. اعضای این تیم توانستند نخستین مدل گاز آزاد را در مقیاس واقعی سه بعدی آن از یک آتشفشان و دریاچه گدازه ایجاد کنند که در انجام اندازه گیری های دقیق، کمک می کند. باید متذکر شد که این گروه نخستین مدل کوه آتشفشان و دریاچه گدازه را در مقیاس سه بعدی طراحی کرده و ساخته اند.
سام و اعضای گروهش از این مدل سه بعدی برای تهیه تحقیقات میدانی مجازی با آتشفشان شناسان و دانشمندان دیگر از سراسر جهان استفاده کردند. در واقع این ماجراجو و همراهانش با این روش، محیط غیر قابل دسترس را به یک محیط مجازی به طور کامل قابل لمس تبدیل کردند که هر شخصی با داشتن لپ تاپ و اتصال به اینترنت می تواند به کاوش در آن بپردازد.
وی در رابطه با این پروژه می گوید: « این پروژه یک جهش کوآنتومی برای آموزش و کلاس های درس در آینده محسوب می شود. با وجود کارشناسی مناسب، ابزار، سازگاری و احترام به طبیعت، این سفر، سفر پرمخاطره ای بوده اما به طور قطع ارزشش را داشته است. می توان گفت که این سفر، تجربه ای الهام بخش بوده که در آن نیروهای نهفته در لایه های زیرین زمین را مشاهده کردیم.»
گزارش: احسان محمدحسینی
No tags for this post.