عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان و سرپرست ریاست دانشکده پیراپزشکی نهاوند گفت: ابتلا به سفلیس می‌تواند منجر به تولد نوزاد کم وزن شود و احتمال زایمان زودرس یا مردهزایی در مادر باردار را افزایش دهد.
دکتر حسن محمودی با اشاره به مخاطراتی که بیماری سفلیس برای مادر و جنین به همراه دارد اظهار کرد: سفلیس یک عفونت مقاربتی (STI) است که از طریق رابطه جنسی یا تماس پوستی گسترش می یابد و در صورت عدم درمان می تواند منجر به مشکلات جدی بر سلامت فرد شود.
وی با بیان اینکه این عفونت در چهار مرحله (اولیه، ثانویه، نهفته و سوم) ایجاد می شود و هر مرحله می‌تواند علائم و نشانه‌های متفاوتی داشته باشد عنوان کرد: در مرحله اولیه سفلیس، ممکن است یک یا چند زخم در قسمت هایی از بدن مانند: آلت تناسلی، واژن، مقعد، راست روده و لب یا دهان ایجاد شود. این زخم ها معمولا (اما نه همیشه) سفت، گرد و بدون درد هستند و بهبود زخم معمولاً ۳ تا ۶ هفته طول می کشد، توصیه می شود پس از بهبود زخم ها جهت جلوگیری از انتقال عفونت به مرحله ثانویه درمان ادامه یابد.
استادیار رشته باکتری‌شناسی دانشگاه علوم پزشکی همدان ادامه داد: مرحله ثانویه هنگامی اتفاق می‌افتد که زخم اولیه در حال بهبود است یا چندین هفته پس از بهبود زخم معمولا بثورات پوستی در یک یا چند ناحیه از بدن، همراه با تب، غدد لنفاوی متورم، گلو درد، ریزش مو تکه تکه، سردرد، کاهش وزن، دردهای عضلانی و خستگی ظاهر شود و در صورت عدم پیگیری جهت درمان مناسب، عفونت به مراحل نهفته و احتمالاً سوم سفلیس منتقل می‌شود.
وی علائم مرحله نهفته را بی‌علامتی آن برشمرد و با بیان اینکه در این دوره هیچ علامت یا نشانه قابل مشاهده ای وجود ندارد و سال ها سفلیس در بدن افراد بدون درمان ممکن است باقی بماند گفت: مرحله بعد که مرحله سوم نام دارد هنگامی محقق می‌شود که افراد مبتلا به سفلیس درمان نشده باشند ممکن است بسیاری از سیستم های اندام مختلف مانند: قلب و عروق خونی، مغز و سیستم عصبی را تحت تاثیر قرار دهد، این مرحله بیماری بسیار جدی است و ۱۰ تا ۳۰ سال پس از شروع عفونت رخ می‌دهد و به اندام‌های داخلی آسیب می‌رساند و حتی می‌تواند منجر به مرگ شود.
دکتر محمودی در ادامه به راههای انتقال سفلیس اشاره و بیان کرد: این بیماری با تماس مستقیم با زخم سفلیس در حین رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی یا از مادر مبتلا به سفلیس به جنین او سرایت کند و برخلاف تصور عموم انتقال از طریق تماس اتفاقی با اشیاء مانند:صندلی توالت، دستگیره های در، استخرهای شنا، جکوزی ها، وان حمام، به اشتراک گذاشتن لباس، یا ظروف غذا خوردن غیر ممکن است.
وی همچنین به تشریح ابعاد سفلیس مادرزادی پرداخت و افزود: سفلیس مادرزادی می‌تواند تأثیر زیادی بر سلامت نوزاد داشته باشد، اما چگونگی این تأثیر به زمان ابتلا به سفلیس در بارداری و اینکه چه زمانی درمان عفونت در مادر شروع شده است بستگی دارد.
سرپرست دانشکده پیراپزشکی نهاوند همچنین به سفلیس در مادران باردار اشاره و بیان کرد: مادران باردار مبتلا به سفلیس می توانند عفونت را به جنین خود منتقل کنند. ابتلا به سفلیس می‌تواند منجر به تولد نوزاد کم وزن شود و احتمال زایمان زودرس یا مرده (نوزادی که مرده به دنیا می آید) را افزایش دهد.
وی خاطرنشان کرد: در این شرایط، برای محافظت از کودک،باید در اولین ویزیت قبل از بارداری آزمایش سفلیس انجام شود و در برخی از افراد باردار نیاز به آزمایش سفلیس مجدد در سه ماهه سوم بارداری و هنگام زایمان است. در صورت مثبت بودن تست فوراً درمان بیماری شروع شود.
دکتر محمودی ادامه داد: در هنگام تولد، نوزاد مبتلا به عفونت سفلیس ممکن است،علائم بیماری را نداشته باشد. با این حال، اگر نوزاد فوراً تحت درمان قرار نگیرد، ممکن است در عرض چند هفته دچار مشکلات جدی مانند: آب مروارید، ناشنوایی یا تشنج و در نهایت مرگ نوزاد شود.سفلیس در زنان باردار می تواند باعث سقط جنین، مرده زایی یا مرگ نوزاد در مدت کوتاهی پس از تولد شود.
وی یادآور شد: مطالعات نشان داده است تقریباً ۴۰ درصد از نوزادان متولد شده از زنان مبتلا به سفلیس درمان نشده ممکن است مرده به دنیا بیایند یا در دوران نوزادی به دلیل عفونت بمیرند. نوزادانی که با سفلیس مادرزادی متولد می شوند ممکن است دچار آسیب استخوانی، کم خونی شدید، بزرگ شدن کبد و طحال، یرقان، مشکلات عصبی منجر به کوری یا ناشنوایی، مننژیت یا بثورات پوستی شوند.
این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکیس همدان با اشاره به راههای درمان این بیماری، تبیین کرد: سفلیس را می توان به طور موثر با یک رژیم پنی سیلین۳۰ روز یا بیشتر قبل از زایمان درمان کرد. زنان باردار مبتلا به سفلیس باید فورا تحت درمان قرار گیرند و شریک جنسی آنها نیز باید برای جلوگیری از ابتلای مجدد مادر و بهبود سلامت همسرش تحت درمان قرار گیرند.
وی افزود: نوزادانی که در دوران بارداری در معرض سفلیس قرار گرفته‌اند باید در بدو تولد به طور کامل بررسی شوند تا شواهد سفلیس مادرزادی و نیاز به درمان بررسی شود. این نوزادان نیز باید بدون توجه به ارزیابی اولیه یا درمان، پس از زایمان به دقت پیگیری شوند، زیرا نوزادان مبتلا به سفلیس ارثی یا مادرزادی CS ممکن است در بدو تولد علائم اولیه نداشته باشند اما در صورت عدم درمان مناسب، بعدا علائم (CS) را بروز می دهند این نوزادان اگر در ۳ ماه اول زندگی به طور مناسب درمان نشوند، بیشتر در معرض عوارض مادام العمرCS مانند ناشنوایی، نابینایی و ناتوانی ذهنی هستند.
گزارش: فاطمه عزیزی هرمز