ویروس قطعه‌ای از نوکلئیک اسید است که درون یک پوشش پروتئینی (کپسید) محصور شده‌است. ویروسها از باکتری‌ها بسیار کوچکتر هستند و اغلب با میکروسکوپ الکترونی قابل مشاهده‌اند. ویروس با استفاده از امکانات سلولی و یا خودش در سلول‌های میزبان تکثیر می‌شود و فعالیت اصلی یاخته‌های میزبان را مختل می‌کند. ویروسها به علت فقدان ساختمان سلولی و هرگونه متابولیسم و فعل و انفعال شیمیایی، قادر به مشابه سازی خود نبوده و برای این عمل می‌باید به داخل سلولی حساس راه یافته و محتاج انرژی و دستگاه پروتئین سازی سلول زنده می‌باشند. درست به همین دلیل است که ویروسها در دسته موجودات زنده رده بندی نمی‌شوند. اما گویا ویروسها که خودشان زنده نیستند، عامل به وجود آورنده حیات روی زمین هستند.
به گزارش سینا پرس و به نقل از خبرگزاری مهر؛ بیشتر انسان ها تصور می کنند ویروس ها عامل بیماری و درحقیقت هیولاهایی هستند که به سلول ها آسیب می رسانند. اما محققان دانشگاه سانتاباربارا در کالیفرنیا معتقدند این موجودات در تشکیل سلول های بدن انسان نقشی حیاتی داشته اند.دانشمندان رفتار باکتریوفاژها (نوعی ویروس) که میزبان خود را تصرف و نابود می کنند را مورد بررسی قرار دادند.
آنها متوجه شدند این ویروس ها قبل از مرگ، کنترل سلول های خود را به عهده گرفته و فضایی برای جداسازی مواد ژنتیکی ویروسی ایجاد می کنند.برخی دانشمندان معتقدند سلول های انسان با همین شیوه دارای هسته شدند. «ووراپون چایکراتیساک» مولف اصلی این تحقیق می گوید: «این مشاهدات برای نخستین مرتبه انجام شده است».
هرچند این نتایج نشان دهنده مثال دیگری شیوه عملکرد ویروس ها است. اما از نظریه ای پشتیبانی می کند که «یوکاریوجنسیس ویروسی» نام دارد. براساس این نظریه ویروس ها به همین شیوه ای که توضیح داده شد، دارای هسته می شوند.درهمین راستا دانشمندان معتقدند این نتایج نقش مهمی از درک چگونگی تشکیل حیات از ارگانیسم های ساده به نمونه پیچیده تر و اشکال مختلف حیات در سراسر زمین دارد.
No tags for this post.