با توجه به روند رو به گسترش استفاده از شبکه های اجتماعی که در برخی موارد اعتیاد به استفاده از این شبکه ها را نیز به دنبال داشته است، گروهی از محققین گروه روانشناسی دانشگاه محقق اردبیلی در مطالعه ای، میزان خودتنظیمی، خودبیانگری و خودشیفتگی دانشجویان دارای اعتیاد و دانشجویان فاقد اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی را مورد بررسی علمی قرار داده اند.
در این پژوهش علّی- مقایسه ای، تعداد 236 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اردبیل در سال تحصیلی 94-95 با روش نمونه گیری تصادفی منظم انتخاب و پرسشنامه های خاص مربوط به خودتنظیمی، خودارائه گری، خودشیفتگی و وابستگی به شبکه های اجتماعی مجازی را تکمیل نمودند. افراد بر اساس نمره ای که در مقیاس وابستگی به شبکه های اجتماعی مجازی کسب کرده بودند به دو گروه با و بدون وابستگی تقسیم شدند و سپس تجزیه و تحلیل داده ها انجام گردید.
استفاده مدام از شبکه‌های اجتماعی می‌تواند عوارضی همچون اعتیاد را به همراه داشته باشد که این موضوع با پیش‌زمینه‌های روانی افراد مرتبط است.
نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که میزان پدیده «خود تنظیمی» دانشجویان وابسته به شبکه های اجتماعی تفاوتی با دیگر دانشجویان نداشته، اما «خود بیانگری» و همچنین «خودشیفتگی» دانشجویانی که به شبکه های اجتماعی آنلاین وابسته بودند، به طور معنی دار و قابل توجهی بیشتر از دانشجویان دیگر بوده است.
به عبارت دیگر، نتایج این مطالعه نشان از آن دارد که دانشجویان معتاد به شبکه های اجتماعی مجازی خودبیانگری و خودشیفتگی بالاتری نسبت به گروه دیگر دارند. لذا محققین این پژوهش اعتقاد دارند برای کاستن از میزان اعتیاد دانشجویان به شبکه های اجتماعی مجازی، که یکی از معضلات اجتماعی این روزها به شمار می رود، باید مداخلات آموزشی و درمانی لازم را با هدف کاهش خودمحوری و خود بیانگری این افراد در دستور کار قرار داد.
یافته های جامع این تحقیق اخیرا و در قالب مقاله ای علمی پژوهشی در مجله «سلامت و مراقبت» وابسته به دانشکده پرستاری و مامایی اردبیل به چاپ رسیده است.
گزارش: محمدرضا دلفیه
منبع: بشرپور، س. و همکاران. 1395. مقایسه خودتنظیمی، خودبیانگری و خودشیفتگی دانشجویان معتاد و غیرمعتاد به شبکه‌های اجتماعی مجازی. مجله سلامت و مراقبت ، 18(3): 257-247.
No tags for this post.