به گزارش ایرنا از تلگراف، در واقع این عوامل موجب ناتوانی دایناسورها در ترمیم جمعیت ازبین رفته آن‌ها در اثر برخورد شهاب سنگ و بالاخره انقراض آن‌ها شده است. این در حالی است که پرندگان و پستانداران برای تولید نسل تنها به چند هفته زمان نیاز داشتند و در مدت کوتاهی نیز به بلوغ می‌رسیدند. این مزیت، موجب پیشی‌گرفتن پستانداران و پرندگان در سطح زمین شد.
در این تحقیقات به‌منظور تخمین مدت زمان لازم برای خروج یک دایناسور از تخم، از آثار باقی مانده روی فسیل دندان‌های جنین و نوزادان دایناسورها استفاده شد. روی دندان این جانوران در هر روز لایه جدید تشکیل می‌شد و اثری شبیه به حلقه‌های موجود در تنه درختان ایجاد می‌کرد. محققان با شمارش این لایه‌ها با استفاده از فناوری سی تی اسکن، دریافتند مدت زمان لازم برای خروج یک نوزاد دایناسور از تخم بین سه تا شش ماه بوده است. این مدت زمان طولانی در مقایسه با پستانداران کوچک، نوزادان دایناسور و والدین آن‌ها را در برابر شکارچیکان آسیب‌پذیر می‌کرد و تجدیدنسل آن‌ها را به مخاطره می‌انداخت.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.