نماد سایت خبرگزاری سیناپرس

«داستان‌گویی» روشی مفید برای انتقال دانش مراقبان سالمندان

مراقبان شاغل در آسایشگاه‌های سالمندان، بخش عمده‌ای از وظیفه پرستاری و مراقبت از این عزیزان را برعهده دارند. افزایش دانش و کارایی این افراد، می تواند در بهبود انجام این وظیفه خطیر کمک موثری نماید.

در پژوهشی که توسط محققین کشورمان انجام گردیده، تأثیر «داستان‌گویی» بر افزایش دانش و بهبود نگرش مراقبان آسایشگاه‌های سالمندان درباره مفهوم  سالمندی و مراقبت از سالمندان مورد ارزیابی علمی قرار گرفته است.

این پژوهش نیمه تجربی با طرح «پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری»، توسط پژوهشگرانی از دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران به انجام رسیده است.

مراقبان شاغل در آسایشگاه‌های سالمندان، بخش عمده‌ای از وظیفه پرستاری و مراقبت از این عزیزان را برعهده دارند. افزایش دانش و کارایی این افراد، می تواند در بهبود انجام این وظیفه خطیر کمک موثری نماید.

در این مطالعه جالب، 47 نفر از مراقبین رسمی شاغل در آسایشگاه‌های سالمندان شهر شیراز مشارکت داشته اند. این مراقبان در طی 5 جلسه داستان‌هایی را که از تجربه کار با سالمندان به یاد داشتند بر اساس پروتکل آموزشی از پیش تعیین شده با سایر اعضای گروه به اشتراک گذاشتند. سپس داده های به دست آمده از پرسش نامه های علمی مورد نظر پژوهشگران، با استفاده از رایانه مورد پردازش و تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته های این پژوهش نشان می دهد که میانگین نمرات کسب شده مراقبان در مراحل قبل، بعد و پیگیری پژوهش، تفاوت معنی داری با یکدیگر داشته است. بر این اساس، به نظر می رسد برگزاری جلسات داستان گویی توانسته تاثیر مثبت و قابل توجهی بر دانش مراقبان و نگرش آن‌ها در زمینه مفهوم سالمندی و مراقبت از سالمندان داشته باشد.

طبق اظهار محققین که نتایج پژوهش آن ها در فصلنامه «مدیریت ارتقای سلامت» وابسته به انجمن علمی پرستاری ایران منتشر گردیده، استفاده از روش داستان گویی موجب بهبود دانش و نگرش مراقبان آسایشگاه‌های مربوطه نسبت به مفهوم سالمندی و مراقبت از سالمندان می گردد. لذا پیشنهاد می‌شود برنامه‌هایی به منظور انتقال دانش به شیوه داستان گویی، تدوین و به آسایشگاه‌ها معرفی شود.

 

گزارش: محمدرضا دلفیه

منبع: زنهاری، ن. و همکاران. 1395. تأثیر داستانگویی بر دانش و نگرش مراقبان آسایشگاه‌های سالمندان در باره مفهوم سالمندی و مراقبت از سالمندان. مدیریت ارتقای سلامت، 6(2): 26-19.

No tags for this post.
خروج از نسخه موبایل