حسین نگارش در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه افزایش خاک‌های شور کاشت محصولات را محدود و راندمان تولید را پایین می‌آورد، افزود: همچنین بادهای شدید منطقه سیستان باعث انتقال نمک به زمین‌های مجاور، فرسایش خاک‌های کشاورزی، افزایش تبخیر، ریزش گل‌ها و میوه‌ها، شکستن ساقه‌ها و سقوط درختان، کاهش ارتفاع گیاهان و جلوگیری از پرواز حشرات گرده افشان و غیره می‌شود.
به گفته وی، خسارات ناشی از حرکت شن‌های روان بر روی اراضی کشاورزی بیشتر از سایر بخش‌ها بوده است.
وی گفت: هجوم بی رویه ماسه‌های روان بر روی اراضی کشاورزی سبب شده تا مردم ناچار به ترک زمین‌های خود شوند.نگارش یکی از راه‌های مبارزه با حرکت شن های روان را مالچ پاشی عنوان و اظهار داشت: متاسفانه زارعین اجازه مالچ پاشی بر روی تپه‌های ماسه‌ای در زمین های کشاورزی خود را نمی‌دهند زیرا امیدوارند که خود باد نیز عامل حرکت تپه‌های ماسه‌ای از زمین‌های کشاورزی آنها، به خارج از زمین شود.
وی ادامه داد: سالانه حجم عظیمی از ماسه‌های بادی، مناطق مسکونی و روستاها را مورد هجوم خود قرار می دهد.وی خاطرنشان کرد: منطقه سیستان در سال بیش از 200 روز در معرض باد و طوفانهای گرد و غباری است.
عضو هیات علمی دانشگاه سیستان و بلوچستان در پایان گفت: سیستان دارای سه منطقه بحرانی فرسایش بادی از قبیل نیاتک، جزینک و تاسوکی است.