سیناپرس: به این ترتیب پیش‌بینی می‌شود ترافیک مخابراتی نظامی روسیه به چهار برابر افزایش پیدا کرده و سرعت متوسط انتقال داده به هشت مگابیت بر ثانیه برسد.
به نقل از منابع باز، روسیه هم‌اکنون بیش از 100 ماهواره در مدار دارد که دو سوم آنها دارای استفاده نظامی یا دارای کاربردهای دوگانه هستند. در دهه 1990 میلادی دارایی‌های نظامی روسیه در مدار به دلیل کمبود منابع مالی رو به کاهش گذاشت اما با روی کار آمدن ولادیمیر پوتین و وعده او برای احیا این رویکرد، منظومه‌های ماهواره‌ای نظامی روسیه بار دیگر مورد توجه قرار گرفت.
کار روی یک سامانه فضاپایه اخطار موشکی نیز در میان برنامه‌های اخیر نظامی روسیه دیده می‌شود. به گفته وزیر دفاع روسیه، این سامانه جانشین سامانه اخطار موشکی دوران شوروی سابق خواهد شد.
ماهواره های مخابراتی با هدف دریافت، تقویت و ارسال مجدد طیف رادیویی از محدوده امواج الکترومغناطیس به فضا فرستاده می‌شوند.
این نوع ماهواره‌ها معمولا در مدار زمین آهنگ و زمین ثابت (ژئو) و یا مدار مولنیا قرار می‌گیرند. اما در سامانه‌های مخابراتی جدید، ناوگان‌هایی از ماهواره‌های مستقر در مدارهای کم‌ارتفاع زمینی (لئو) نیز در زمینه مخابرات فعالیت می‌کنند.
مخابرات ماهواره‌ای به عنوان عضو مکملی در کنار فناوری انتقال اطلاعات از طریق کابل‌های مسی، فیبرهای نوری و یا مخابرات رادیویی عمل می‌کند. این ماهواره‌ها همچنین برای کاربران متحرک مانند کشتی‌ها و هواپیماها که استفاده از فناوری‌های دیگر مانند به‌کارگیری کابل برای آنها غیرعملی و ناممکن است، خدماتی حیاتی ارائه می‌دهند.
مدار زمین آهنگ یا ژئو با ارتفاعی حدود 35800 کیلومتر از سطح زمین، برای کاربردهای مخابراتی بسیار مناسب است، زیرا آنتن‌های زمینی که باید مستقیما به سمت ماهواره نشانه بروند، در مورد این نوع ماهواره‌ها بدون نیاز به تجهیزات پرهزینه ویژه ردیابی ماهواره می‌توانند عملکرد بالایی داشته باشند. مدار زمین ثابت نیز دارای همین مشخصات است و با شیب صفر درجه نسبت به خط استوا قرار دارد. به خصوص برای مواردی مانند پخش مستقیم تلویزیونی که نیاز به تعداد زیادی آنتن زمینی است، صرفه‌جویی در هزینه تجهیزات ایستگاه زمینی در مقابل هزینه‌های پرتاب ماهواره به مدار زمین‌ثابت بسیار چشمگیر است.
البته قرار دادن ماهواره در مدار کم‌ارتفاع زمینی کم‌هزینه‌تر از پرتاب ماهواره به مدار زمین آهنگ بوده و به دلیل نزدیک بودن ماهواره به زمین، قدرت سیگنال کمتری مورد نیاز است (قدرت سیگنال با مجذور فاصله رابطه عکس دارد، بنابراین این کاهش در فاصله‌های زیاد بسیار چشمگیر خواهد بود). از این رو، بین تعداد ماهواره‌ها و هزینه آنها باید حالت بهینه انتخاب شود.
لازم به ذکر است که میان تجهیزات ماهواره‌ای و ایستگاه زمینی در دو نوع ماهواره ژئو و کم‌ارتفاع زمینی تفاوت زیادی وجود دارد.
مدارهای مولنیا نیز ، بیضی بسیار کشیده‌ای با شیب حدود 5 درجه نسبت به خط استوا هستند. به دلیل ویژگی های خاص، ماهواره‌های عملیاتی در مدار مولنیا برای تبادل اطلاعات رادیویی در عرض‌های شمالی و جنوبی زمین کارآمد هستند. ماهواره واقع در مدار مولنیا قادر است به مدت هشت ساعت در هر چرخش مناطق شمالی کره زمین را پوشش دهد. به این ترتیب، می‌توان با سه ماهواره مولنیا پوششی پیوسته را در یک محدوده جغرافیایی فراهم آورد. این ماهواره‌ها عموماً برای خدمات مخابراتی بر فراز روسیه استفاده می‌شوند. کاربرد دیگر این نوع ماهواره‌ها در سامانه‌های رادیویی متحرک است تا هنگام حرکت ماشین‌ها در مناطق شهری حتی با وجود ساختمان‌های بلند نیز، ارتباط مناسبی برقرار شود.
اسپاتنیک1 که توسط شوروی سابق در سال 1957 به فضا پرتاب شد، نخستین ساخته دست بشر بود که مرزهای فضا را به روی بشر گشود. این ماهواره نخستین سیگنال‌های رادیویی را برای اولین بار از فضا به زمین مخابره کرده است.