زخم پای دیابتی شایع‌ترین علت بستری در بیماران دیابتی است و درمان آن پرهزینه است. در کشورهای توسعه‌یافته بیش از پنج درصد از بیماران دیابتی دچار زخم پا شده و اگر به‌سرعت و به‌طور مناسب درمان نشوند، منجر به عفونت خون و گانگرن و گاهی منجر به قطع عضو می‌گردد.
پژوهشگرانی از مرکز تحقیقات «ترمیم زخم» و مرکز تحقیقات «مراقبت های پرستاری مامایی» دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با همکاری مرکز آموزشی درمانی فارابی این شهر، با هدف تعیین شدت زخم پای دیابتی و ارتباط آن با عوامل مستعد کننده زخم پای بیماران دیابتی مطالعه ای را به انجام رسانده اند.
در کشورهای توسعه‌یافته بیش از پنج درصد از بیماران دیابتی دچار زخم پا شده و اگر به‌سرعت و به‌طور مناسب درمان نشوند، منجر به عفونت خون و گانگرن و گاهی منجر به قطع عضو می‌گردد.
در این پژوهش که یک مطالعه توصیفی همبستگی بوده، بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی مراجعه‌کننده به مراکز دولتی و غیردولتی زخم شهر اصفهان به روش نمونه برداری تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه بود که بخش اول آن در مورد مشخصات دموگرافیک، بخش دوم در مورد شدت زخم و بخش سوم در خصوص عوامل مستعد کننده زخم بوده است.
نتایج این پژوهش نشان داد که شدت زخم بیماران بر اساس معیار واگنر، درجه 2 بود. همچنین ارتباط آماری معنی‌داری بین شدت زخم با عواملی مانند شاخص توده بدنی، سیگار، قند خون ناشتا، قند خون 2 ساعت بعد از غذا و عمق زخم وجود داشت.
بنا بر اظهار مجریان این پژوهش، یافته‌های این مطالعه نشان می دهد که شدت زخم پای دیابتی در بیماران تحت مطالعه در حد متوسط بوده و میزان قند خون ناشتا، 2 ساعت بعد از ناشتا، سیگار و عمق زخم از عوامل مستعد کننده زخم بوده اند.
این محققین بر اساس نتایج حاصله از پژوهش خود توصیه نموده اند که عوامل فوق در بیماران، مورد شناسایی و کنترل قرار گرفته شود تا از آمپوتاسیون و عوارض احتمالی بعدی به طور موثری پیشگیری گردد.
یافته های این پژوهش در آخرین شماره «مجله بالینی پرستاری و مامایی» وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد منتشر گردیده است.
نویسنده: محمدرضا دلفیه
منبع: معینی، م. و همکاران. بررسی شدت زخم و ارتباط آن با عوامل مستعد کننده در بیماران زخم پای دیابتی. مجله بالینی پرستاری و مامایی، 5(4): 75-67.
No tags for this post.