شیوه زندگی سالم، خطر افسردگی و اضطراب را دفع می‌کند
در مورد ارتباط مجموع عوامل مرتبط با شیوه زندگی و سلامت روان افراد جامعه، به طور کلی مطالعات اندکی به‌ویژه در کشورهای خاورمیانه، انجام شده‌است.
این موضوع باعث شده تا پژوهشگرانی از دانشگاه های علوم پزشکی اصفهان و تهران تحقیقی را به منظور تعیین ارتباط مجموع عوامل شیوه زندگی با اضطراب و افسردگی در بزرگسالان به انجام رسانند.
نتایج همچنین نشان می دهد که افراد با سطوح پایین دیسترس روانی در مقایسه با سطوح بالاتر، شانس کمتری برای اضطراب و افسردگی دارند.
در این مطالعه مقطعی 3363 فرد بزرگسال 19 تا 70 ساله از شهر اصفهان مشارکت داشته اند. برای انجام پژوهش ذکرشده، امتیاز شیوه زندگی سالم با استفاده از اطلاعات مربوط به دریافت غذایی، فعالیت فیزیکی، استعمال دخانیات، دیسترس روانی و چاقی محاسبه شد. سپس برای ارزیابی اجزای امتیاز شیوه زندگی سالم و همچنین ارزیابی شیوع اضطراب و افسردگی از پرسشنامه های خاص علمی استفاده شد.
یافته های این پژوهش که در آخرین شماره «مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان» انتشار یافته حاکی از آن است که شیوع اضطراب و افسردگی به ترتیب 15.2 و 30 درصد بوده است. افراد دارای بالاترین امتیاز شیوه زندگی سالم، 93% شانس کمتری برای اضطراب و 97% شانس کمتری برای افسردگی داشتند. همچنین، افراد غیرسیگاری در مقایسه با افراد سیگاری شانس کمتری برای اضطراب و افسردگی داشتند.
نتایج همچنین نشان می دهد که افراد با سطوح پایین دیسترس روانی در مقایسه با سطوح بالاتر، شانس کمتری برای اضطراب و افسردگی داشتند. به علاوه افراد دارای تغذیه سالم، در مقایسه با افراد با تغذیه ناسالم، 25% شانس کمتری برای افسردگی نشان داده اند.
پژوهشگران با توجه به نتایجی که از پژوهش خود به دست آورده اند اظهار داشته اند انتخاب شیوه زندگی سالم با کاهش خطر اضطراب و افسردگی در بزرگسالان همراه است. بنابر اعلام این محققین، مواردی چون تغذیه سالم، دیسترس روانی و استعمال دخانیات از شاخص های مستقلی هستند که می توانند در پیشگویی اختلال روانشناختی موثر باشند.
یافته های این پژوهش می تواند در بهبود دید علمی شهروندان و انتخاب شیوه های زندگی سالم توسط آنان برای بهره گیری از حداکثر توان جسمی و روانی خود، تاثیر بسزایی داشته باشد.
منبع: صانعی، پ. و همکاران. 1395. ارتباط شیوه زندگی سالم با افسردگی و اضطراب در بزرگسالان اصفهانی. مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان، 25(99): 81-69.
No tags for this post.
