چهارپایان اهلی عامل 44 درصد از کل گاز متان تولید شده توسط انسان هستند و سالانه 3.1 گیگاتن گاز متان در اثر باد معده و باد گلوی این حیوانات در زمین آزاد می شود. این در حالی است که کل ساکنین اتحادیه اروپا معادل همین میزان گاز دی اکسید کربن تولید می کنند.
در حدود 90 درصد از گاز متان تولید شده توسط دام، در اثر بادگلوی حیوانات نشخوارکننده ایجاد می شود. در صورت جایگزینی دو درصد از علوفه با نوعی جلبک دریایی خشک موسوم به Asparagopsis taxiformis، 70 درصد از گاز متان تولید شده توسط دام ها، معادل 2.17 گیگاتن، در هر سال کاهش می یابد. این میزان تقریبا معادل کل گاز دی اکسید کربن تولید شده توسط کشور هندوستان است.
جلبک دریایی Asparagopsis taxiformis حاوی ماده ای موسوم به بروموفورم (CHBR3) است که در واکنش با ویتامین B12 مانع تولید گاز متان در اثر عملکرد میکروب های موجود در دستگاه گوارش چهارپایان می شود.
برای درک صحیح تاثیرات مخرب گاز متان بر حیات موجودات زنده لازم است به ضریب اثرگذاری بالقوه آن توجه شود. متخصصان میزان اثرگذاری بالقوه گازهای گلخانه ای (GWP) بر گرمایش زمین را بر اساس دو معیار قابلیت جذب انرژی و ماندگاری این گازها در اتمسفر می سنجند. ضریب اثرگذاری گاز دی اکسید کربن معادل 1 GWP در طول دوره ماندگاری این گاز در اتمسفر است که به هزاران سال می رسد. در حالی که ضریب اثرگذاری گاز متان بین 28 تا 36 GWP است. به عبارت دیگر طول عمر گاز متان در اتمسفر بسیار کوتاه تر از دی اکسید کربن است اما قابلیت آن در به دام انداختن تشعشات تا 36 برابر بیش تر است.
به گزارش ایرنا از ساینس دیلی، اخیرا در تحقیقی مشخص شد ضریب اثرگذاری گاز متان در طول 20 سال اول ورود به اتمسفر به 86 GWP می رسد. یعنی ظرفیت آن برای گرمایش زمین در طول یک دوره 20 ساله، 86 برابر دی اکسید کربن است.
استفاده از جلبک دریایی در غذای دام موجب کاهش 70 درصدی گاز متان می شود
