وی بیش از 16سال است که در انگلستان،دانشگاه آکسفورد مشغول به کار و تحصیل بوده و در حال حاضر ریاست یکی از برترین و بزرگترین مراکز جراحی سرطان زنان در انگلستان را بر عهده دارد.
آیا صرفا برای حضور در کنگره بین المللی اندومتریوز و چنین کنگره هایی به ایران می‌آیید؟
آکسفورد یکی از بهترین دانشکده های پزشکی دنیاست و ازسرمایه های بالایی برای تحقیقات برخوردار است و این باعث شده تا در 20سال گذشته در زمینه سرطان زنان پیشرفت های چشمگیری داشته باشد.من در مورد سرطان و مریض های سرطانی بسیار حساس هستم و احساس میکنم این مریض ها در همه جای دنیا از خدمات شایسته درمانی برخوردار نیستند و این فرصت را غنمیت شمردم تا تجاربی که در دانشگاه آکسفورد یافتم را در اختیار همکارانم درایران قرار دهم و با آنها قسمت کنم و امیدوارباشم که در آینده مریض های ماهم بتوانند از آخرین دستاوردهای علمی دنیا استفاده کنند.
آیا قرار است، در ایران بمانید؟
هنوز برای ماندن در ایران تصمیم نگرفته ام اما ماندن یا برگشتم تاثیری در ارتباطات علمی ام نخواهد داشت .هدف اولم این است که بتوانم چیزهایی را که درحال حاضر دردنیای علم در شاخه سرطن های زنان اتفاق افتاده است را به ایران منتقل کنم .هرچند بسیاری از همکاران من درایران از دانش و اطلاعات علمی بالایی برخوردار هستند اما باتوجه به روند و مسیر علم احساس می کنم این تبادل علمی باید به صورت متمرکز اتفاق بیافتد.
چرا رشته جراحی و تخصص زنان و زایمان را انتخاب کردید؟
هدف اولیه من از انتخاب این رشته، رسیدن به رشته جراحی سرطان زنان بود. اما در انگلستان اگر شما بخواهید جراحی سرطان را بگذرانید باید از دوره جراحی زنان و زایمان عبور کنید که این دوره 8سال طول میکشد و بعداز آن جراحی یا فوق تخصص جراحی سرطان را میتوانید بگذرانید.اما علت اصلی تر این بود که جراحی سرطان زنان بسیار سخت بود و نیاز به فداکاری همه جانبه دارد و مریض های بدحال زیادی دربین اینها وجود دارند که خانواده و جامعه آنها را کنار گذاشته اند وهمیشه میخواستم کمکی به آنها کرده باشم.
سرطان زنان یک مشکل همه گیر است و هدف ما در آکسفورد این است که زندگی مریض هار ا بهتر کنیم و چگونگی این کار برایمان از اهمیت بالایی برخوردار است.همچنین باید نگرش مردم و خانواده ها را نسبت به افراد سرطانی تغییر دهیم.به نظرمن وقت آن رسیده است که با تکنیک های پیشرفته و روشهای جراحی دقیق و شیمی درمانی های امن بتوانیم طول عمر بیماران را افزایش داده و هرروز آنهار ا روبه بهبودی ببریم.
کارعلمی درایران انجام می شود اما بستر مناسب تری نیازدارد و تا تبادل علمی صورت نگیرد پتانسیل های ایران به ماکسیمم نمی رسد
آیا آماری وجود دارد که کدام کشورها بیشترین مبتلایان به سرطان گردن رحم را دارند؟
درهمه جای دنیا این آمار در حال حاضر یکسان است و سرطان پستان، روده، ریه و تخمدان به ترتیب شایع ترین سرطان‌ها دربین زنان است که در کشورهای درحال پیشرفت مثل ایران سرطان گردن رحم نیز شایع است ، هرچند کمتر از سرطان پستان است اما به دلیل تشخیص دیر هنگام کشنده است و مریض را از دست می‌دهیم؛ زیرا زنان در همه جوامع از اینکه علائم‌شان را با پزشک خود در میان بگذارند خجالت می‌‌کشند و ما پزشکان هم در تشخیص بهینه کوتاهی می‌کنیم و مریض وقتی به مامی‌رسد که زمان از دست رفته است.درواقع ما باید هم در پیشگیری هم در درمان سرعتی عمل کنیم .
سطح علمی ایران را دراین حوزه چگونه برآورد می‌کنید؟
به نظرم در همه جای دنیا در تمامی حوزه ها جای پیشرفت زیادی وجود دارد زیرا مسائل علمی هر روز تغییر می کند و ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست .البته باید گفت ایران دارای استعداد های بلایی است و درحال درخشش است. مقالات نیز در زمینه جراحی سرطان هنوز جای کاردارد و در جراحی هایی که انجام می دهیم هنوز پیشرفت هایی وجود داد که باید به آنها برسیم.
همچنین احساس می کنم کارعلمی درایران انجام می شود اما بستر مناسب تری نیازدارد و تا تبادل علمی صورت نگیرد پتانسیل های ایران به ماکسیمم نمی رسد، به عنوان مثال روسیه از نظر علمی کارهای بسیاری انجام داده است اما تا سدهایش شکسته نشود نمیتواند پیشتازی کند.ایران نیز باید سدها و مرزهای علمی را بشکند و به تبادل علمی بپردازد تا بتواند پیشتازی خود را در این عرصه به نمایش بگذارند.
گفت و گو : فرگل غفاری
No tags for this post.