شصت و هشت میلیون سال پیش وقتی که هنوز دایناسورها بر روی زمین پرسه می زدند و قطب جنوب هنوز جایی گرم و دلپذیر بود پرنده ای که چیزی شبیه بین مرغابی و اردک بود در سواحل اقیانوس قطب جنوبی زندگی می کرد. این پرنده ها بی نهایت پر سر و صدا بودند. حالا دانشمندان با استفاده از قدیمی ترین فسیل مربوط به این پرنده 66 الی 69 میلیون ساله موفق شده اند با دستگاه ها و نرم افزارهای خاص صدای این پرنده بزرگ جثه، گوشتخوار و پر سر و صدا را بازسازی کنند.
دانشمندان عضوی که در بدن این پرنده صدای زیادی را ایجاد می کرد «جعبه فریاد» نام گذاری کرده اند.
نتایج این تحقیق و کشف و تفحص ابتدا در مجله طبیعت به چاپ رسید.
بعدها که پرندگان از ویژگی های ظاهری دایناسورها فاصله گرفتند و تکامل یافته تر شدند صدایشان تغییر کرد.
نتایج این تحقیقات نشان می دهد که دایناسورها ابدا صدایی شبیه این پرندگان بزرگ جثه نداشته اند.
جولیا کلارک دیرینه شناس برجسته آمریکایی نظر دیگری دارد. او می گوید بر خلاف تصور عموم دایناسورها قادر نبوده اند صدایی از خود در بیاورند. البته نظریه او این است که این برای تمام دایناسورها مصداق نداشته و فقط بخشی از دایناسورها بی صدا بوده اند و به اصطلاح فاقد «جعبه فریاد». البته همین دیرین شناس می گوید که دایناسورهای بدون «جعبه فریاد» می توانستند صداهایی آهسته از خود در بیاورند.. احتمالا تولید صدا از سوی دایناسورها باید به صورت کروکودیل های امروزی باشد. کروکودیل ها با دهان بسته سر و صدای محدودی ایجاد می کنند.
این دیرینه شناس و دستیارانش برای تحقیقات بیشتر از روی اندام صدا ساز فسیل یافت شده پرنده ماقبل تاریخ از اشعه ایکس سه بعدی استفاده کردند و 12 گونه پرنده امروزی را نیز مورد مطالعه قرار دادند.
بر اساس این تحقیقات ، نوع صدای پرندگان ماقبل تاریخ چیزی شبیه صدای غازها و اردک هاست، البته با صدایی بلندتر.
فسیل این پرنده ماقبل تاریخ با جنسیت ماده تشخیص داده شده بود.
در عکس های زیر اندام صدا ساز پرنده ماقبل تاریخ را می بینید.
منبع : جام جم آنلاین
No tags for this post.