استفاده از این مچ بند برای تنها چند ساعت در روز به میلیون ها بیمار مبتلا به مثانه بیش فعال کمک می کند تا دفعات دستشویی رفتن خود را کاهش دهند.
این دستگاه که حداقل تاثیرات تهاجمی را به دنبال دارد، با تحریک عصب پایین پا کار می کند و برای افراد مبتلا به مثانه بیش فعال (OAB) بسیار موثر است.
آزمایش های انجام شده روی این مچ بند نشان داده است که استفاده از این وسیله می تواند نیاز به دستشویی رفتن را به بیش از نصف کاهش دهد.
پر و خالی شدن مثانه شامل تعامل پیچیده میان سیگنال های عصبی و یک صفحه عضلانی به نام کف لگن است که با همکاری یکدیگر ادرار را نگاه می دارند.
در افراد مبتلا به مثانه بیش فعال، تکانه های معیوب عصبی باعث می شود که این ماهیچه ها منقبض شوند و نیاز فوری به تخلیه ادرار ایجاد شود که این وضعیت به عنوان 'بی اختیاری ادار فوریتی' توصیف می شود.
در بیشتر موارد، علت ابتلا به مثانه بیش فعال شناخته نشده است اما این وضعیت با بیماری هایی مانند ام.اس و بیماری پارکینسون ارتباط دارد.
این وضعیت در افراد مسن و زنان شایع تر است و برخی مطالعات نشان می دهند که از هر پنج زن زیر 40 سال، یک نفر می تواند تحت درمان دارویی قرار گیرد.
اما روش جدید شامل یک ایمپلنت است که در کنار عصب 'تیبال ' در مچ پا کار گذاشته می شود. این میکروتحریک کننده لوله ای شکل یک بدنه سرامیکی دارد و در هر انتهای خود دارای الکترودهای فلزی است.
هنگامی که یک واحد خارجی 'مچ بند پا' در نزدیکی این ایمپلنت قرار می گیرد باعث می شود که این تحریک کننده یک جریان الکتریکی ضعیف به عصب تیبال ارسال کند.
محققان بیمارستان های NHS Trust کالج لندن که این فناوری را روی 18 بیمار در دو مرکز در انگلیس و هلند آزمایش کرده اند، می گویند که به اعتقاد آنها این جریان به شاخه های بالاتر اعصاب می رود و به نوعی با پیام های معیوب از مغز که بطور اشتباه و مداوم به عصب ساکرال دستور تخلیه مثانه را می دهد، تداخل می کند.
نتیجه این آزمایش ها نشان داد که دو سوم بیماران به میزان 50 درصد و یا بیشتر کاهش نیاز به دستشویی رفتن را تجربه کردند.
با این حال محققان متذکر شدند که این روش یک درمان نیست اما کاهش نیاز به دستشویی رفتن در شب از هشت بار به چهار بار و در روز از 20 بار به 10 بار پیشرفت قابل توجهی محسوب می شود.
بیماران می توانند این مچ بند را در خانه برای یک جلسه 30 دقیقه ای استفاده کنند، اما در ابتدا هفته ای سه جلسه نیاز است و این جلسات در طول زمان با کنترل بهتر مثانه کاهش می یابد.
ایمپلنت نیز تحت بی حسی موضعی حدود 15 دقیقه نصب می شود و بیمار همان روز می تواند از مرکز پزشکی مرخص شود.
به گزارش ایرنا از روزنامه ایندیپندنت، در حال حاضر درمان اولیه برای مثانه بیش فعال، مصرف دارو است اما شماری از بیماران دچار عوارض جانبی مانند خشکی بیش از حد دهان و یبوست می شوند که مصرف دارو را متوقف می کنند.
مچ بندی برای کمک به مبتلایان به مثانه بیش فعال
