هدف اصلی در کارآفرینی سنتی، تلاش برای انجام کاری است که به یک گروه خاص از افراد کمک می کند و ایده آن از طرف کارآفرین ارائه می شود؛ اما در کارآفرینی اجتماعی، کمک به حل مشکلات خاص در اقتصاد اجتماعی، هدف و مقصد اصلی است.
کارآفرینی اجتماعی
کارآفرینی اجتماعی، مشکلات خاص اجتماعی را مورد بررسی قرار داده و از طریق فعالیت های خلاقانه، نوآورانه و خاص اجتماعی، تلاش می کند تا این مشکلات را مرتفع کند. بسیاری از سازمان های غیرانتفاعی و غیردولتی در این دسته قرار می گیرند.
برخی معتقدند که در کارآفرینی اجتماعی نباید نگران سود بود، اما بی توجهی به موضوع سود باعث می شود که حتی یک سازمان کارآفرین اجتماعی، به سرعت از گردونه تجارت خارج شود.
حوزه کارآفرینی اجتماعی به سرعت در جهان درحال گسترش است؛ با این حال، تاکنون مقیاس استانداردی برای اندازه گیری کارآفرینی اجتماعی توسعه نیافته بود.
محققان دانشکده مدیریت دانشگاه تگزاس با هدف توسعه یک ابزار اندازه گیری دقیق و قابل اعتماد، بالغ بر 210 مقاله، پژوهش و کتاب در حوزه کارآفرینی اجتماعی را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و نمونه هایی از کارآفرینان اجتماعی (فعال در سازمان های غیردولتی) و کارآفرینان سنتی (در شرکت های شخصی) را بررسی کردند.
در نهایت، محققان موفق به توسعه مقیاسی متشکل از 11 بخش برای اندازه گیری استاندارد کارآفرینی اجتماعی شدند:
- اتخاذ یک مأموریت برای ایجاد ارزش اجتماعی (نه فقط ارزش شخصی)
- شناخت فرصت های جدید برای انجام مأموریت
- درگیر شدن در فرآیند سازگاری مداوم با مأموریت
- فعالیت شجاعانه بدون محدود شدن توسط منابع محدود موجود
- تلاش خستگی ناپذیر برای استفاده از فرصت های جدید برای انجام مأموریت
- مراقبت از نتایج بدست آمده تا تحقق کامل مأموریت
- تلاش برای ایجاد یک "تغییر جهانی" از طریق انجام کامل مأموریت
- اتخاذ یک مأموریت برای حفظ ارزش های اجتماعی (نه فقط ارزش های شخصی)
- تعامل در فرآیند نوآوری مستمر مرتبط با مأموریت
- افزایش حس مسئولیت پذیری در حوزه انجام مأموریت
- تعامل در فرآیند یادگیری مستمر مرتبط با مأموریت
نتایج این دستاورد در European Journal of International Management منتشر شد.
منبع: phys.org
ترجمه: معصومه سوهانی
No tags for this post.