چین قصد دارد ماژول هسته تجربی ایستگاه فضایی خود را توسط یک موشک حامل لانگ‌مارچ 5 در سال 2018 به فضا ارسال کند و ایستگاه فضایی ترکیبی 20 تنی آن در حدود سال 2020 به مدار پرتاب خواهد شد.
ایستگاه فضایی بین‌المللی که پروژه مشترک بین بیش از 15 کشور است، در نوامبر 1998 به مدار ارسال شده و به تدریج در سال‌های بعدی تکمیل شده بود. ناسا با محدود شدن بودجه فضایی خود تصمیم دارد این آزمایشگاه مداری را که چین در آن مشارکت نداشته، بازنشسته کند. در این صورت، اگر چین بتواند برنامه خود را تا زمان تعیین شده تکمیل کند، تنها کشور دارنده پایگاه فضایی در مدار خواهد بود.
ایستگاه فضایی چین شامل یک ماژول هسته، دو ماژول آزمایشگاهی و چندین عرشه اتصال است که به چندین فضاپیما اجازه می‌دهد به آن متصل شوند.
به ادعای مقامات فضایی چین، فضانوردان می‌توانند تا بیش از یک سال در این ایستگاه فضایی حضور داشته باشند و یک فضاپیمای باری و یک فضاپیمای سرنشین‌دار بطور مداوم بین زمین و مدار پرواز خواهند کرد تا سکنه و محموله‌های لازم را جابجا کنند.
طول عمر اولیه این ایستگاه 10 سال تخمین زده شده و قرار است در ارتفاع 400 کیلومتری در مدار زمین قرار بگیرد.
چین با ساخت این ایستگاه، دومین کشور پس از روسیه خواهد بود که یک ایستگاه فضایی را بصورت منفرد ساخته و به مدار ارسال می‌کند.
این کشور در سال 1992 یک استراتژی سه مرحله‌ای برای برنامه سرنشین‌دار فضایی خود ارائه کرد که ایستگاه فضایی سرنشین‌دار مقیاس بزرگ، آخرین مرحله آن بود.
به گزارش ایسنا به نقل از زی نیوز،در اواسط ماه اکتبر دو فضانورد چینی قرار است با فضاپیمای شنژو 11 به ماژول تیانگونگ 2 سفر کرده و یک ماه در آنجا بمانند.
No tags for this post.