البته هنوز هم برخی از کارها وجود دارند که با وجود دخالت ماشین ها در آن ها، نیروی انسانی اولین حرف را در آن ها می زند. برای مثال، دوخت لباس با دست های یک انسان بسیار ظریف تر و زیباتر و پیچیده تر از بازوهای یک ربات صورت می گیرد.
اگر مراحل تولید یک لباس را دقیق تر بررسی کنیم، می بینیم که بیشتر آن ها بدون استفاده از فناوری های مختلف انجام نمی گیرند. از تولید نخ گرفته تا نخ ریسی و برش لباس. حتی برخی از ماشین آلات مخصوص می توانند برای سوزن کردن نخ ها و یا دوختن جیب و دکمه به کار روند. با این حال، هنوز هیچ ربات تجاری نتوانسته تمام مراحل دوختن یک تکه لباس، مانند یک شلوار جین و یا یک تی شرت را به تنهایی انجام دهد.
هرچند ماه گذشته، جاناتان زورنو، موسس استارتاپ Sewbo موفق به تولید رباتی شد که قادر است یک تی شرت را با استفاده از پارچه های ضعیف و منعطف بدوزد.
ساخت این ربات بیشتر از فناوری چاپ سه بعدی الگو گرفته است؛ در واقع در این ربات ها ترموپلاست های محلول در آب ذوب اصلی ترین نقش را ایفا می کنند. پارچه های قدیمی تی شرت ها باید در این مواد آغشته شوند و ماده ای را بسازند که از طریق آن دوخت و دوز لباس جدید توسط این ربات امکان پذیر می شود.
هنوز مشخص نیست که این ربات برای استفاده صنعتی نیز مورد استفاده قرار خواهد گرفت یا خیر. اما در آینده ی پیش روی ما هیچ چیزی بعید نیست!
منبع:تک شات
No tags for this post.