انسان ها نمی توانند بیش از ۱۱۵ سال عمر کنند

این دانشمندان با بررسی نرخ مرگ و میر و الگوهای طول عمر در سرتاسر دنیا به این نتیجه رسیده اند که عمر انسان سقف محدودی دارد. بیشتر مردم تصور می کنند که اگر به درستی زندگی کنیم می توانیم عمر بیشتری داشته باشیم، اما این محققین معتقدند که انسان در هیچ شرایطی روی سیاره زمین بیشتر از ۱۱۵ سال عمر نخواهد کرد.

برخورد جامعه علمی با این یافته های جدید متفاوت است. عده ای آن را پایانی بر باور قدیمی امکان جاودانگی می دانند و برخی دیگر در صحت نتایج آن تشکیک کرده اند. به اعتقاد مخالفین، نتیجه به دست آمده نه حاصل یک تحقیق بیولوژیک روی جسم انسان، بلکه حاصل بررسی های آماری روی الگوهای مرگ و میر در سرتاسر جهان است، که احتمال اشتباه نیز در آنها بالاست.

علاوه بر این، پژوهش دانشمندان کالج انیشتین توضیحی در خصوص یافته های جدید درباره ارتباط میان طول عمر و DNA افراد ارائه نمی دهند. این یافته ها می گویند که مدت عمر انسان در DNA او ثبت شده است. البته نه در قالب یک عدد مشخص، بلکه به واسطه وجود فاکتورهایی که می توان به کمک آنها تعداد دفعاتی که یک سلول توان تقسیم شدن دارد را تخمین زد.

پیشرفت های هر روزه در علم ژنتیک باعث می شود که تمام دانشمندان از هدف نهایی جاودانگی ناامید نشوند. به خصوص این که هنوز از لحاظ تئوری، امکان برداشتن محدودیت در تعداد تقسیم سلولی وجود دارد.

همین حالا می توان با چنین دستکاری هایی نوع ژنتیکی سرطان خون و بیماری هموفیلی را در نوزادان متولد نشده درمان کرد. برخی دانشمندان چون جورج چرچ (George Church) باور دارند که می شود یک DNA تکامل یافته برای انسان ها ساخت تا بتوانند در مقابل بیماری ها آسیب های خارجی مقاومت بیشتری داشته باشند.

چنین ایده هایی فعلاً در حد تئوری باقی مانده اند، اما نگاهی به پیشرفت های علم ژنتیک در همین یک دهه اخیر ما را به این باور می رساند که در این قلمرو وجود واژه هایی چون «ناممکن»، تقریباً ناممکن است.

No tags for this post.