بتون زنده‌ای که می‌تواند خود را ترمیم کند
بدون در نظر گرفتن اینکه چقدر آن را با دقت ترکیب کرده و یا مقاوم کنیم، تمام بتون‌ها روزی ترک خواهند خورد، و در بعضی شرایط، این ترک‌ها به فروریختن بنا منجر خواهد شد.
پروفسور هنک یونکرس، از دانشگاه فن‌آوری دلف در هلند توضیح می‌دهد: “مشکل ترک‌های بتن ، نشت دادن آن‌هاست.”
“اگر ترک وجود داشته باشد، آب به زیرزمین و یا به پارکینگ نفوذ می‌کند. دوم اینکه اگر این آب به قسمت مقاوم شده‌ی فولادی بتن برسد – در تمام بتون‌ها این میلگردها وجود دارند – و اگر آن‌ها زنگ بزنند، ساختمان فرو خواهد ریخت.”
اما یونکرس به روش کاملاً جدیدی برای طولانی کردن عمر بتن دست‌یافته است.
وی افزود: “ما بتن زیستی را اختراع کرده‌ایم، این نوع بتون به‌وسیله‌ی باکتری‌ها خود را ترمیم می‌کند”
بتن زیستی دقیقاً ترکیبی مانند بتن معمولی دارد، اما با یک عنصر اضافه، “عامل ترمیم‌کننده”. این عامل در طول ترکیب کردن دست‌نخورده باقی می‌ماند و فقط وقتی حل‌شده و فعال می‌گردد که بتون ترک‌خورده و آب وارد آن شود.
یونکرس، که یک میکروب‌شناس است، از سال ۲۰۰۶ کار بر روی آن را آغاز کرد، وقتی‌که فنّاورهای بتون از او پرسیدند که آیا امکان این وجود دارد که برای ساخت بتونی خود ترمیم‌کننده بتوانیم از نوعی باکتری استفاده کنیم.
سه سال طول کشید تا یونکرس بتواند مشکل را حل کند، اما چالش‌های پیچیده‌ی زیادی پیش روی او بود.
یونکرس گفت: “شما به باکتری‌ای احتیاج دارید که بتواند در محیط خشن بتون زنده بماند.” او در ادامه گفت: “این ماده‌ای شبیه سخره یا سنگ بوده و بسیار خشک است.”
بتن به‌شدت قلیایی بوده و باکتری “ترمیم‌کننده” قبل از آنکه بتواند به‌وسیله‌ی آب فعال شود، باید سال‌ها به حالت خفته در آن منتظر بماند.
یونکرس باکتری باسیل را برای این کار انتخاب کرد، به این خاطر که آن‌ها در محیط قلیایی رشد می‌کنند و گرده‌هایی تولیدی می‌کنند که می‌تواند سال‌ها بدون غذا و اکسیژن زنده بماند.
یونکرس شرح داد: “چالش بعدی این بود که علاوه بر فعال نگه‌داشتن باکتری در بتون باید آن را مجبور کنیم که مواد ترمیم‌کننده‌ی بتون، که سنگ‌آهک باشد، تولید کند.”
برای تولید کردن سنگ‌آهک، باسیل به منبع غذایی احتیاج دارد. شکر یکی از راه‌حل‌ها است، اما اضافه کردن شکر به ترکیب، باعث ضعیف و نرم شدن بتون می‌شود.
در پایان، یونکرس لاکتات کلسیم را انتخاب کرد. او باکتری و لاکتات کلسیم را در کپسولی از جنس لاستیک قابل‌تجزیه‌ی زیستی قرار داد و آن را با سیمان خیس مخلوط کرد.
وقتی‌که بالاخره ترک‌ها در بتون شروع به شکل گرفتن کنند، آب داخل شده و کپسول‌ها را باز خواهد کرد.
سپس باکتری‌ها رشد کرده و با خوردن لاکتات شروع به تکثیر می‌کنند و با این کار آن‌ها کلسیم را با یون‌ها کربن ترکیب کرده و کلسیت یا سنگ‌آهک تولید می‌کنند که باعث بسته شدن شکاف‌ها می‌شود.
به گزارش فردانما،حالا یونکرس امیدوار است که بتون او بتواند عصر جدیدی از ساختمان‌های زیستی را ایجاد کند.
او گفت: “این ترکیبی از مصالح ساختمانی و طبیعت است.” وی ادامه داد: “طبیعت قابلیت‌های رایگان زیادی را برایمان فراهم کرده است، مثلاً در این مورد باکتری‌های تولیدکننده سنگ‌آهک. اگر ما بتوانیم آن را در مصالحمان به کار بریم، می‌توانیم به‌شدت از آن بهره ببریم. من فکر می‌کنم این مثال خوبی بود از به هم پیوستن طبیعت و محیط ساخت باهم، برای رسیدن به مفهومی نوین.”
No tags for this post.
