پوکی استخوان؛ تهدید خاموش

سلامت استخوان و پوکی استخوان

حفظ سلامت استخوان بسیار مهم است زیرا استخوان‌های قوی پایه‌ای برای بدن ایجاد می‌کنند، از تحرک حمایت می‌کنند، از اندام‌های حیاتی محافظت می‌کنند و مواد معدنی ضروری مانند کلسیم را ذخیره می‌کنند. پوکی استخوان یک بیماری شایع استخوانی است که به طور قابل توجهی سلامت استخوان ها را به خطر می اندازد.

بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت (WHO)، این بیماری بیش از 200 میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار داده است. در سال 2010، حدود 10.2 میلیون نفر در سن 50 سال یا بیشتر تنها در ایالات متحده به پوکی استخوان مبتلا شدند که اکثر آنها را زنان تشکیل می دادند. علاوه بر این، 43.3 میلیون نفر دیگر توده استخوانی پایینی داشتند. بروز پوکی استخوان در سراسر قاره ها به طور گسترده ای متفاوت است و آفریقا با 39.5 درصد بیشترین شیوع را گزارش می کند.

پوکی استخوان منجر به ضعیف شدن استخوان ها و افزایش خطر شکستگی می شود. داروها، از جمله بیس فسفونات ها، تعدیل کننده های انتخابی گیرنده استروژن (SERMs)، آنتی بادی های نوترکیب و هورمون های مصنوعی، در مدیریت تراکم استخوان برای پوکی استخوان بسیار مهم هستند.

داروهای مختلف در مدیریت پوکی استخوان، وضعیتی که با استخوان‌های ضعیف مشخص می‌شود، حیاتی هستند. این داروها برای بهبود سلامت استخوان با کاهش سرعت تحلیل استخوان، افزایش تراکم استخوان و کاهش خطر شکستگی طراحی شده‌اند.

درک سلامت استخوان

استخوان ها عناصر حیاتی ساختار اسکلتی عضلانی هستند که پشتیبانی، دفاع و حرکت بدن را قادر می سازند. آنها به طور مداوم در حال تغییر بافت هایی هستند که در طول زندگی تحت بازسازی مداوم قرار می گیرند. آناتومی بنیادی استخوان ها شامل یک لایه خارجی سخت به نام استخوان کورتیکال و یک لایه داخلی متخلخل به نام استخوان ترابکولار است. لایه خارجی استحکام و محافظت را تسهیل می کند، در حالی که لایه داخلی به عملکردهای متابولیک و تولید مغز استخوان کمک می کند.

استخوان ها عملکردهای حیاتی مانند حمایت و ساختار بدن، محافظت از اندام ها، تسهیل حرکت با عضلات و مفاصل، ذخیره مواد معدنی و ترویج خون سازی را انجام می دهند.

سلامت استخوان به دریافت متعادل مواد مغذی ضروری از جمله کلسیم، ویتامین D، منیزیم، فسفر و ویتامین K بستگی دارد. فعالیت بدنی منظم در پیشگیری از ضعف استخوان بسیار مهم است. هم تغذیه و هم ورزش بر تعادل هورمونی تأثیر می‌گذارد، که در ایجاد پوکی استخوان در دوران یائسگی یا برخی شرایط پزشکی نقش دارد.

عوامل مضر شیوه زندگی مانند سیگار کشیدن یا مصرف بیش از حد الکل می تواند با کاهش تراکم استخوان از طریق مکانیسم های مختلف باعث سلامت استخوان ضعیف شود. پوکی استخوان اغلب از این رفتارها ناشی می شود و می تواند منجر به شکستگی استخوان، کاهش تحرک، درد مداوم و کاهش کلی کیفیت زندگی شود.

پوکی استخوان؛ تهدید خاموش

پوکی استخوان یک بیماری استخوانی است که با کاهش تراکم مواد معدنی و توده استخوانی همراه با تغییرات ساختاری و استحکام استخوان مشخص می شود که خطر شکستگی را افزایش می دهد. این بیماری معمولاً به عنوان یک “بیماری خاموش” شناخته می شود زیرا معمولاً علائم ظاهری وجود ندارد و افراد ممکن است تا زمانی که شکستگی را تجربه نکرده باشند از این وضعیت آگاه نباشند که اغلب در لگن، مچ دست یا مهره های ستون فقرات رخ می دهد.

پوکی استخوان معمولاً با ارزیابی تراکم مواد معدنی استخوان که معمولاً با فناوری جذب اشعه ایکس با انرژی دوگانه (DXA) اندازه‌گیری می‌شود، تشخیص داده می‌شود. نتایج حاصل از تست DXA به عنوان امتیاز T گزارش می شود، که در آن نمره 2.5- یا کمتر نشان دهنده پوکی استخوان است.

عوامل متعددی به عنوان افزایش خطر ابتلا به پوکی استخوان شناسایی شده است، از جمله کاهش طبیعی تراکم استخوان در طول زمان که با افزایش سن همراه است. جنسیت، به ویژه در زنان یائسه که سطح استروژن کاهش می یابد. تغییرات ژنتیکی در ژن های دخیل در تشکیل و تحلیل استخوان؛ سابقه خانوادگی پوکی استخوان؛ عدم تعادل هورمونی؛ شرایط پزشکی مانند آرتریت روماتوئید، بیماری سلیاک، بیماری التهابی روده؛ و استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئیدها.

همانطور که قبلا گفته شد؛ سیگار کشیدن، نوشیدن الکل و داشتن یک سبک زندگی کم تحرک نیز احتمال ابتلا به پوکی استخوان را افزایش می دهد.

راه حل های دارویی برای سلامت استخوان

چندین گزینه دارویی برای تقویت استخوان و درمان پوکی استخوان وجود دارد. این گزینه ها شامل داروها، مکمل ها و درمان ها می شود.

بیس فسفونات ها مانند آلندرونات، ریزدرونات و زولدرونیک اسید معمولاً داروهایی برای پوکی استخوان تجویز می شوند. آنها با مهار تحلیل استخوان و کاهش فعالیت استئوکلاست ها (استئوکلاست‌ها با برداشتن پوستهٔ دارای مواد معدنی از روی بافت استخوانی و شکستن استخوان آلی عمل تخریب را انجام می‌دهند) عمل می کنند. SERM ها (تعدیل کننده های انتخابی گیرنده استروژن) مانند رالوکسیفن، اثرات استروژن را در استخوان ها تقلید می کنند و به حفظ تراکم آن کمک می کنند.

تری پاراتید یک شکل مصنوعی از هورمون پاراتیروئید است که تشکیل استخوان جدید را تحریک می کند. این دارو به صورت تزریقی روزانه تجویز می شود و برای پوکی استخوان شدید استفاده می شود.

Denosumab یک آنتی بادی مونوکلونال است که به عنوان سیگنال اولیه برای ترویج تحلیل استخوان عمل می کند. به این ترتیب، فعالیت استئوکلاست ها را مهار می کند. آنتی بادی مونوکلونال دیگر روموسوزوماب است.این ماده به عنوان یک مهارکننده اسکلروستین عمل می کند و باعث تمایز استئوبلاست می شود.

مکمل‌هایی مانند کلسیم و ویتامین D برای حفظ سلامت استخوان‌ها و پیشگیری از پوکی استخوان بسیار مهم هستند و مکمل‌های کلسیم زمانی که در کنار ویتامین D برای کمک به جذب کلسیم مصرف می‌شوند، مؤثرتر هستند.

درمان‌های پوکی استخوان شامل درمان جایگزینی هورمونی (HRT) است که جایگزین هورمون‌های کاهش‌یافته در زنان یائسه می‌شود، و فیزیوتراپی و برنامه‌های ورزشی که تعادل، قدرت و وضعیت بدن را بهبود می‌بخشد تا خطر افتادن و شکستگی را کاهش دهد. هدف این مداخلات کاهش تحلیل استخوان، تقویت استخوان سازی و بهبود سطح کلسیم و ویتامین D و در نهایت کاهش سرعت تحلیل استخوان است.

داروها و کارایی آنها

اثربخشی مداخلات دارویی برای افزایش سلامت استخوان و درمان پوکی استخوان به خوبی ثابت شده است. داروهایی مانند بیس فسفونات ها، تری پاراتید و SERM نتایج بهتری در تراکم مواد معدنی استخوان نشان می دهند، در حالی که داروهایی مانند دنوزوماب رفتار بهتری در کاهش خطر شکستگی / بروز نشان می دهند. توجه به این نکته ضروری است که تجویز آنها به شدت بیمار بستگی دارد و مسیرهای مختلفی را در متابولیسم استخوان هدف قرار می دهند.

فقط روموسوزوماب برای القای استخوان سازی از تمام رویکردهای درمانی موجود عمل می کند، که مزیت اصلی آن در مقایسه با سایر داروها است. با این حال، در نظر گرفتن عوارض جانبی بالقوه و بیماری های همراه در هنگام تجویز این داروها مهم است.

در سال 2021، مؤسسه ملی بهداشت و مراقبت عالی در اتحادیه اروپا توصیه Romosozumab را برای درمان پوکی استخوان شدید به دلیل ارتباط مشکوک آن با بروز بیشتر حملات قلبی و سکته متوقف کرد. در اوایل سال جاری، محققان دانشکده پزشکی بریستول پیشنهاد کردند که این عوارض جانبی را می توان به کاهش سطح اسکلروستین نسبت داد. این مطالعه افزایش 30 درصدی خطر حملات قلبی را در میان افراد دارای انواع ژنتیکی مستعد سطوح پایین‌تر اسکلروستین نشان داد.

متخصصان مراقبت های بهداشتی باید خطرات، مزایا، عوارض جانبی و عوامل بیمار را هنگام بررسی درمان ها ارزیابی کنند. بهترین مثال روموسوزوماب است، دارویی که پیشرفت زیادی دارد و در مقایسه با سایر روش‌های درمانی، استخوان‌سازی را تقویت می‌کند. با این حال، نگرانی در مورد ارتباط آن با حملات قلبی و سکته مغزی نیاز به بررسی دقیق دارد و بر اهمیت پزشکی شخصی تاکید می شود.

مترجم: فتانه حق پرست

منبع: newsmedical