محققان با مقایسه اطلاعات ژنتیکی زنان با و بدون آکنه پی بردند که زنان مستعد آکنه نسبتا تلومرهای درازتری دارند. این یعنی سلول‌های آنها بهتر در مقابل فرسودگی و تحلیل ناشی از افزایش سن مقاومت می‌کند.
«سیمون ریبرو»، یک پوست‌شناس از دانشگاه کینگ لندن و سرپرست این تحقیق می‌گوید: «سال‌هاست که پوست‌شناسان پی برده‌اند که پوست‌های مستعد آکنه به نسبت پوست‌های صاف و بدون جوش دیرتر چین و چروک برمی‌دارند. با اینکه این پدیده در شرایط کلینیکی مشاده شده، اما علت آن قبلا ناشناخته بود.»
یافته‌های ما نشان می‌دهد که علت این موضوع می‌تواند به طول تلومرها مربوط می‌شود، که در افراد مبتلا به آکنه متفاوت است. به این ترتیب، سلول آنها در مقابل اثرات افزایش سن، محافظت می‌شود.»
تلومرها ساختارهای محافظ DNA هستند که در سر کروموزوم‌ها قرار دارند. در واقع می‌توان تصور کرد که تلومرها مثل سرپوش‌های پلاستیکی هستند که به سر بند کفش ما بسته می‌شوند تا مانع از فرسوده شدن آنها شوند.
هر بار که یک سلول تقسیم می‌شود، تلومرهای آن کوتاه‌تر می‌شود، تا جایی که سلول دیگر نمی‌تواند تقسیم سلولی کند. سلولی که نمی‌تواند تقسیم سلولی کند یا می‌میرد یا دیگر نمی‌تواند رشد کند و درست عمل کند.
کسانی که میزان بیشتری از آنزیمی به نام تلومراز را تولید می‌کنند، مرگ سلول را کمتری تجربه می‌کنند. چون این آنزیم کمک می‌کند که طول تلومر پس از تقسیم سلولی بازسازی شود. این یعنی علایم مرگ سلول مثل چین و چروک و حساسیت پوست کمتر در پوست آنها مشاهده می‌شود.
به گزارش مجله دیجی کالا،سال‌هاست که پوست‌شناسان متوجه شده‌‌اند که علایم پیری در افراد مبتلا به آکنه دیرتر ظاهر می‌شود. این تیم می‌گوید به طور میانگین، زنانی که تجربه آکنه دارند، تلومرهای درازتری دارند. محققان توانسته‌اند رابطه‌ای بین تلومر درازتر، افراد مبتلا به آکنه و روند کند علایم پیری برقرار کنند. اما هنوز درباره علت زیستی این موضوع چیز زیادی نمی‌دانند و باید بیشتر تحقیق کنند.
No tags for this post.