به گزارش سیناپرس همدان، تحقیقات جدیدی که در نشست سالانه انجمن اروپایی برای مطالعه دیابت (EASD) در هامبورگ آلمان ارائه شد، شیر خشک نوزادان و مصرف زودهنگام نوشابه‌های گازدار را با سطوح بالاتر چربی بدن در اواخر دوران کودکی مرتبط دانست.
کودکانی که حداقل شش ماه یا بیشتر از شیر مادر تغذیه می‌کردند، در 9 سالگی درصد چربی بدنشان در مقایسه با آنهایی که به مدت کمتر از شش ماه شیر مادر دریافت کردند (این گروه شامل کودکانی است که هرگز با شیر مادر تغذیه نشده اند یا کمتر از شش ماه شیر مادر دریافت کرده اند)، کمتر بود.
کودکانی که قبل از 18 ماهگی نوشابه نخورده بودند نیز در سن 9 سالگی توده چربی کمتری داشتند. این یافته از این نظریه حمایت می کند که نحوه تغذیه کودک در دوران نوزادی ممکن است با استعداد ابتلا به چاقی در مراحل بعدی زندگی مرتبط باشد.
کاترین کوهن، محقق ارشد از دانشگاه کلرادو آنشوتز پزشکی، آرورا، ایالات متحده می گوید: مطالعات متعدد قبلی ارتباط بین تغذیه نوزاد و خطر اضافه وزن یا چاقی کودک را بر اساس شاخص توده بدنی (BMI) بررسی کرده اند. با این حال، BMI یک معیار خام برای اندازه گیری چاقی در دوران کودکی است. در این مطالعه، ما با بررسی ارتباط شیوه های تغذیه نوزاد با اندازه گیری دقیق تر از چاقی دوران کودکی (درصد توده چربی) قصد داشتیم این تحقیقات قبلی را گسترش دهیم.
دکتر کوهن و همکارانش داده‌های بیش از 700 جفت مادر-کودکی را که در Healthy Start شرکت می‌کردند، تجزیه و تحلیل کردند. میانگین سنی مادران در مطالعه 29 سال بود که 51 درصد از نوزادان پسر بودند.
در گروه هایی که فرزندانشان شش و 18 ماهه بودند، از مادران در مورد شیوه های تغذیه، از جمله مدت و انحصار شیردهی در مقابل تغذیه با شیر خشک و سنی که فرزندانشان با غذاهای کمکی آشنا شدند، سؤال شد.
سپس محققان نوزادان را بر اساس مدت شیردهی (شش ماه یا بیشتر در مقابل کمتر از شش ماه)، سنی که در آن کودک آنها با غذاهای کمکی آشنا شد (در چهار ماهگی یا قبل از آن یا پنج ماهگی و بالاتر)، سنی که در آن، کودک آنها نوشابه مصرف کرد (18 ماه یا بیشتر در مقابل کمتر از 18 ماه) گروه بندی کردند.
بیش از نیمی از نوزادان (65٪) حداقل به مدت شش ماه با شیر مادر تغذیه شدند، 73٪ از پنج ماهگی یا بیشتر با غذاهای کمکی آشنا شدند و 86٪ بعد از 18 ماهگی با نوشابه آشنا شدند.
درصد توده چربی (نسبت وزن کل که می تواند به چربی بدن نسبت داده شود) دو بار ارزیابی شد. در طول اولین ارزیابی (میانگین سنی پنج سال)، به طور متوسط 19.7٪ بود. در طول ارزیابی دوم (میانگین سنی نه سال)، به طور متوسط 18.1٪ بود.
الگوهای تغذیه نوزاد با تفاوت چربی بدن در سن پنج سالگی ارتباط نداشت. با این حال، مدت کوتاه‌تر شیردهی و معرفی زودهنگام نوشابه با افزایش سریع‌تر چربی بدن در طی دو دوره مصرف در دوران کودکی و در نتیجه درصد بالاتر چربی بدن در سن 9 سالگی همراه بود.
نوزادانی که کمتر از شش ماه با شیر مادر تغذیه می‌شدند، به طور متوسط در ۹ سالگی، ۳.۵ درصد چربی بدنشان بیشتر از نوزادانی بود که شش ماه یا بیشتر از شیر مادر تغذیه می‌کردند.
دکتر کوهن می‌گوید: در حالی که این مطالعه نمی‌تواند مکانیسم‌های بالقوه موجود را روشن کند، تحقیقات قبلی نشان می‌دهد که ارتباط بین شیردهی و خطر چاقی ممکن است به تفاوت در ترکیب مواد مغذی شیر انسان در مقایسه با شیر خشک نوزاد مربوط باشد. تفاوت در تنظیم اشتها و تاثیر شیر انسان بر میکروبیوم نوزاد نیز به عنوان اثرات بیولوژیکی بالقوه مورد بررسی قرار می گیرد.
این تجزیه و تحلیل همچنین نشان داد که نوزادانی که قبل از 18 ماهگی با نوشابه آشنا شدند، به طور متوسط در 9 سالگی، حدود 7.8 درصد چربی بدن بیشتری نسبت به نوزادانی که برای اولین بار در 18 ماهگی یا بیشتر نوشابه مصرف کردند، داشتند.
در نهایت، نویسندگان همچنین آزمایش کردند که آیا تأثیر مصرف زودهنگام نوشابه بسته به اینکه آنها حداقل به مدت شش ماه از شیر مادر تغذیه کرده باشند یا خیر، متفاوت است یا خیر. آنها دریافتند که ارتباط ورود زودهنگام نوشابه به برنامه غذایی کودکان با میزان تغییر درصد توده چربی در دوران کودکی مشابه است. اما این ارتباط در کودکانی که کمتر از شش ماه با شیر مادر تغذیه شده اند (+ 1.87 درصد چربی بدن در سال) نسبت به کودکانی که شش ماه یا بیشتر با شیر مادر تغذیه شده اند (+ 1.49 درصد چربی بدن در سال) کمی قوی تر است.
سن کودک در هنگام معرفی غذاهای کمکی با درصد توده چربی در دوران کودکی ارتباط قوی نداشت. همه نتایج برای جنس، قومیت، سن مادر، تحصیلات، درآمد، تعداد جنسیت، BMI قبل از بارداری و وزن هنگام تولد تنظیم شد.
نویسندگان این مطالعه نتیجه‌گیری می‌کنند که «الگوهای تغذیه نوزاد، به ویژه مدت کوتاه‌تر شیردهی، ورود زودهنگام نوشابه و تأثیر مشترک آنها، ممکن است بر سطح چربی بدن در اواخر دوران کودکی تأثیر بگذارد».
دکتر کوهن می افزاید: یافته‌های ما به شواهد بزرگ‌تری می افزاید که از مزایای بالقوه تغذیه با شیر مادر برای سلامتی مادران و فرزندانشان حمایت می‌کند. آنها همچنین از اهمیت بالقوه تاخیر در ورود نوشابه به برنامه غذایی کودک، یک نوشیدنی پر انرژی و بدون ارزش غذایی در طول این مرحله آسیب پذیر زندگی، حمایت می کنند.
البته، برای تأیید اینکه آیا نتایج ما به سایر جمعیت‌ها نیز قابل تعمیم است، به مطالعات بیشتری نیاز است.
منبع: Diabetologia
مترجم: سید سپهر ارومیهء