چسباندن چسب در شرایط خشک نسبتاً آسان است، اما حفظ چسبندگی آن در زیر آب بسیار دشوارتر می شود. گفته شده یک چسب جدید زیستی نه تنها در زیر آب کار می کند، بلکه در واقع در هنگام خیس شدن قوی تر عمل می کند.
به گزارش سیناپرس، این چسب غیر سمی توسط پروفسور گودرون اشمیت (Gudrun Schmidt) و همکارانش در دانشگاه پوردو ایندیانا ساخته شده است. این ماده عمدتاً از زین که پروتئینی است که از ذرت استخراج شده و اسید تانیک که از گال در پوست درخت بلوط به دست می آید، ساخته شده است.
هنگامی که چسب بین دو جسم که در زیر آب قرار می گیرد، ابتدا یک پوست نازک روی آن تشکیل می شود. آن پوست را می توان به سادگی با سوراخ کردن آن با انگشت یا چیزی مشابه پوکی شکست. سپس آب اطراف می تواند وارد چسب شود و استحکام آن را افزایش دهد. حداکثر پیوند در دمای آب حدود ۳۰ درجه سانتیگراد انجام می شود.
اگرچه دلیل دقیق این واکنش به طور کامل شناخته نشده است، اشمیت بیان می کند، اسید تانیک عمدتاً مسئول چسبندگی به سطوح است و مولکول های اسید شباهت هایی با چسب طبیعی دارند که صدف ها برای چسبیدن به سنگ های زیر آب از آن استفاده می کنند.
ادعا می شود که کل فرآیند چسباندن بی شباهت به تهیه تخم مرغ آب پز نیست. اشمیت می گوید: وقتی یک تخم مرغ خام را در آب گرم می اندازید، یک پوست قابل مشاهده در اطراف تخم مرغ ایجاد می شود، در حالی که داخل آن هنوز خام است. اگر آب گرم باشد و خیلی داغ نباشد، پوست اطراف تخم مرغ نازک است و به راحتی با نوک چنگال شکسته می شود.
به گزارش سیناپرس، اشمیت اضافه می کند که این چسب به راحتی در خارج از محیط آزمایشگاهی ساخته شده و از مواد ارزان قیمت با منابع پایدار استفاده می شود. در نهایت می توان از آن در کاربردهایی مانند صنعت ساخت و ساز، روش های زیست پزشکی یا دندانپزشکی و یا حتی بازسازی صخره های مرجانی استفاده کرد.
مقاله ای در مورد این تحقیق اخیراً در مجله ACS Applied Materials and Interfaces منتشر شده است.
مترجم: مهدی فلاحی پناه
No tags for this post.