نتایج یک مطالعه جدید نشان داده است که استفاده از سونوگرافی برای هدف قرار دادن مناطق خاصی از مغز باعث تغییرات عملکردی می شود که تا یک ساعت طول می کشد. این یافته ها راه را برای توسعه روش های غیرتهاجمی برای درمان بیماری های روانی مانند افسردگی و اضطراب هموار می کند.
به گزارش سیناپرس، به طور معمول، امواج فراصوتی برای بررسی ساختارهای داخلی بدن با ارسال امواج صوتی و ضبط صدای بازتاب شده یا اکو برای ایجاد یک تصویر استفاده می شود. با این حال، تحریک فراصوت ترانس کرانیال با شدت پایین (TUS) می تواند هر دو ناحیه سطحی و عمقی مغز را با ویژگی بسیار بالا مورد هدف قرار دهد و فشار اولتراسونیک را بر ناحیه ای از مغز وارد کند که نحوه تعامل نورون‌ها را تغییر می دهد.
محققان دانشگاه پلیموث در بریتانیا مطالعه ای را برای آزمایش اثرات ترانس کرانیال بر عملکرد مغز انجام داده و دریافتند: تغییرات قابل توجهی ایجاد می کند. محققان ۲۴ بزرگسال سالم را برای بررسی چگونگی تأثیر تحریک فراصوت ترانس کرانیال با شدت پایین بر سطوح گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) و اتصال بین نواحی مغز به کار گرفتند. گاما آمینوبوتیریک اسید انتقال دهنده عصبی بازدارنده اولیه در مغز است که توانایی نورون برای ارسال و دریافت پیام های شیمیایی را کاهش می دهد. به طور خاص، گاما آمینوبوتیریک اسید بر نحوه واکنش بدن به احساسات اضطراب، ترس و استرس تأثیر می گذارد.
همه شرکت کنندگان سه جلسه تحریک فراصوت ترانس کرانیال با شدت پایین را با ام ار آی پس از هر جلسه برای ارزیابی تغییرات عملکرد مغز تکمیل کردند. تتا انفجار ترانس کرانیال با شدت پایین نوعی تحریک مغزی است که انفجارهای کوتاهی را در فرکانس‌های بالا ایجاد کرده و از نزدیک ریتم طبیعی فعالیت در نورون‌ها را تقلید می کند. تصور می شود که انعطاف پذیری، توانایی مغز برای تشکیل و سازماندهی مجدد اتصالات عصبی در پاسخ به یادگیری یا تجربه را افزایش می دهد.
محققان دریافتند:ترانس کرانیال با شدت پایین روی قشر کمربندی خلفی (PCC)، ناحیه ای در عمق مغز که با احساسات و حافظه مرتبط است، اعمال شده و سطح گاما آمینوبوتیریک اسید را در آن ناحیه تا یک ساعت پس از درمان کاهش می دهد.
پژوهشگران همچنین دریافتند: نحوه ارتباط قشر کمربندی خلفی با بقیه مغز (اتصال عملکردی) در آن زمان بهبود یافته است. همچنین مشخص شد که قشر کمربندی خلفی در طیف وسیعی از اختلالات روانپزشکی غیرطبیعی است.
هنگامی که ترانس کرانیال با شدت پایین در قشر کمربندی قدامی پشتی (dACC)، ناحیه ای که در احساسات، همدلی، کنترل تکانه و تصمیم گیری نقش دارد و مانند قشر کمربندی خلفی، در آسیب شناسی روانی استفاده شد، محققان همان کاهش را در سطوح گاما آمینوبوتیریک اسید مشاهده نکردند.
به گزارش سیناپرس، محققان می گویند، یافته های آنها نشان می دهد که ترانس کرانیال با شدت پایین در انسان موثر است و تغییرات برگشت پذیری را در مغز ایجاد می کند. اگرچه مطالعه بیشتر مورد نیاز است، اما آنها می گویند که این اولین گام برای ایجاد یک ابزار غیر تهاجمی برای درمان شرایط سلامت روان است.
شرح کامل این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.
مترجم: سامیه خسروی زاده
No tags for this post.