کیتین که ساختار اسکلتی بیرونی و محافظت از بندپایان نرم بدن مانند سخت پوستان، عنکبوت ها و حشرات را فراهم می کند، ممکن است نقش شگفت انگیزی در تعدیل متابولیسم و مبارزه با افزایش وزن در پستانداران داشته باشد.
به گزارش سیناپرس، امروزه کیتین مرکز تحقیقات بسیاری قرار گرفته است و حتی برای کمک به مبارزه با مالاریا نیز عرضه شده است. دانشمندان دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس در مطالعه خود بر روی موش ها دریافتند که کیتین باعث پاسخ سیستم ایمنی در روده شده و سرکوب آنزیم های بدن که با تجزیه کیتین مبارزه می کنند می تواند راه جدیدی برای درمان چاقی ایجاد کند.
استیون ون دایکن (Steven Van Dyken) استادیار پاتولوژی و ایمونولوژی و پژوهشگر این مطالعات می گوید: چاقی یک بیماری همه گیر است. آنچه در بدن خود وارد می کنیم تأثیر عمیقی بر فیزیولوژی ما و نحوه متابولیسم غذا دارد. ما در حال بررسی راه‌هایی برای مقابله با چاقی هستیم که بر اساس موضوعاتی است که در مورد نحوه درگیر شدن سیستم ایمنی بدن با رژیم غذایی می آموزیم.
ون دایکن توضیح می دهد: هنگامی که کیتین خورده می شود، سلول های معده تولید کیتینازها را فعال می کنند، آنزیم هایی که پلی ساکارید را تجزیه می کنند. بدن انسان دارای دو کیتیناز به نام‌های کیتوتریوزیداز 1 (CHIT1) و کیتیناز اسیدی پستانداران (AMCase) است که مدت‌ها در مبارزه با پاتوژن‌های حاوی کیتین در دیواره‌های سلولی از جمله قارچ های سمی و پوشش روده نماتدهای انگلی نقش داشته اند. کیتینازها همچنین با التهاب مرتبط با آسم و سایر اختلالات پاسخ ایمنی مرتبط هستند.
در این مطالعه، سه گروه از موش‌ها با رژیم غذایی پرچرب تغذیه شدند. یک گروه توانایی کیتیناز خود را سرکوب کرد تا قادر به تجزیه کیتین نباشد، گروهی دیگر تولید کیتیناز منظم داشت و به گروه سوم هیچ نوع کیتینی داده نشد. حیواناتی که کیتین خوردند و نتوانستند آن را تجزیه کنند، در مقایسه با حیواناتی که کیتین را مصرف نکردند، کمتر وزن اضافه کرده و کمترین چربی بدن را داشتند.
دانشمندان بر این باورند که پاسخ ایمنی در حیواناتی که نمی توانند کیتین را تجزیه کنند، کلید این است که چگونه آنها توانستند با وجود رژیم غذایی خود در برابر چاقی مقاومت کنند.
ون دایکن در این باره گفت: ما فکر می کنیم هضم کیتین عمدتاً به کیتینازهای خود میزبان متکی است. سلول‌های معده خروجی آنزیمی خود را از طریق فرآیندی که ما از آن به عنوان سازگاری یاد می کنیم تغییر می دهند. اما شگفت آور است که این فرآیند بدون ورودی میکروبی انجام می شود، زیرا باکتری‌ها در دستگاه گوارش نیز منابع کیتینازهایی هستند که کیتین را تجزیه می کنند.
اکنون محققان امیدوارند این موضوع را به یک مطالعه انسانی برسانند تا ببینند آیا افزودن کیتین به رژیم‌های غذایی در حالی که مانع تولید کیتیناز می شود، می تواند مزایای مشابهی برای کنترل وزن داشته باشد یا خیر.
به گزارش سیناپرس، ون دایکن در پایان گفت: ما راه های مختلفی برای مهار کیتینازهای معده داریم. ترکیب این رویکردها با یک غذای حاوی کیتین ممکن است یک مزیت متابولیک بسیار واقعی داشته باشد.
شرح کامل این مطالعه در مجله تخصصی Science منتشر شده است.
مترجم: مهدی فلاحی پناه
No tags for this post.