سندرم خستگی با منشا عفونت پس از ویروسی

به گزارش سیناپرس همدان، پروفسور مورین آر. هانسون از گروه زیست شناسی مولکولی و ژنتیک، دانشگاه کرنل، ایتاکا، نیویورک، به بررسی شیوع تاریخی آنسفالومیلیت میالژیک (ME)،که همچنین به عنوان سندرم خستگی مزمن (CFS) شناخته می شود و ارتباط آن با انترو ویروس ها و سایر عوامل بیماری زا، پرداخته است.

پروفسور هانسون در مقاله‌ای با عنوان “منشاء ویروسی آنسفالومیلیت میالژیک/سندرم خستگی مزمن” که در PLOS Pathogens منتشر شده است، چندین فرضیه مرتبط با علل ME/CFS، از جمله عامل احتمالی عفونت‌های ویروسی، به ویژه آنهایی که از خانواده انتروویروس‌ها هستند را بررسی می‌کند.

علل دقیق ME/CFS به طور کامل شناخته نشده است و یک وضعیت پیچیده و چند عاملی در نظر گرفته می شود. چندین نظریه و عامل به عنوان عوامل بالقوه ME/CFS پیشنهاد شده است، اما هیچ علت واحدی به طور قطعی شناسایی نشده است.

هانسون معتقد است که برخی از علل، احتمال بیشتری نسبت به سایرین دارند، از جمله:

عفونت با ویروس های خانواده انتروویروس. این فرضیه بر اساس شیوع تاریخی ME/CFS همزمان با شیوع بیماری های ناشی از انتروویروس ها و همچنین شواهد عفونت مزمن ویروسی در برخی از بیماران ME/CFS است. در حالی که این می تواند باعث بسیاری از موارد دیگر شود، شناسایی ویروس خاصی که فردی را که بعداً به ME/CFS مبتلا شده است، آلوده می کند، امکان پذیر نیست.

ویروس های هرپس انسانی (HHVs)، مانند ویروس اپشتین بار و HHV-6. در ME/CFS، اینها یک منبع بالقوه هستند. برخی از بیماران ME/CFS یک عفونت حاد با HHVs را در شروع بیماری خود گزارش می دهند و فعال شدن مجدد این ویروس ها ممکن است به این وضعیت کمک کند.

سندرم های پس از ویروسی، از جمله پیامدهای پس از همه گیری COVID-19 (PASC). اینها در یک حوزه در حال ظهور درک بالینی گنجانده شده اند. برخی از افراد مبتلا به COVID-19 خفیف یا بدون علامت، بعداً یک بیماری پس از ویروسی را تجربه می کنند که علائم مشترک با ME/CFS دارد. این سؤالاتی را در مورد رابطه بین سایر عفونت های کمتر شناخته شده یا کمتر آشکار و پتانسیل آنها برای ایجاد سندرم های پس از ویروسی و ME/CFS ایجاد می کند.

در پرتو یک بیماری همه گیر ویروسی بزرگ با شرایط طولانی مدت ME/CFS، هانسون اطلاعاتی را در مورد شیوع تاریخی ME/CFS با مطالعات روی عفونت هایی مانند ویروس اپشتین بار، تب کیو، ویروس راس ریور، آنفولانزا و تحقیقات قبلی بیماران ME/CFS گردآوری کرد، و معیارهای مختلفی را که توسط گروه‌های تحقیقاتی و پزشکان برای تعریف ME/CFS استفاده می‌شود، مورد بازنگری قرار داد.

تمرکز بر عفونت‌های ویروسی یک مسیر تحقیقاتی جذاب است، زیرا در حال حاضر شرایط زیادی در ارتباط با ME/CFS وجود دارد، تقریباً به این صورت که گویی یک محقق می‌تواند هر جایی را برای شروع به کشیدن رشته‌های ارتباطی این بیماری انتخاب کند.

اختلالات سیستم ایمنی مرتبط با ME/CFS وجود دارد. عوامل ژنتیکی ممکن است در حساسیت نقش داشته باشند. سیستم عصبی مرکزی با بسیاری از علائم ارتباط دارد. مجموعه ای از عوامل محیطی بالقوه، مانند سموم، استرس، و تروما ممکن است دخیل باشند. تحقیقات اخیر نشان می دهد که مشکلات مربوط به متابولیسم انرژی سلولی، به ویژه مربوط به میتوکندری، منجر به خستگی و کاهش استقامت شود. اختلالات هورمونی و/یا میکروبیوتای روده می تواند نقش داشته باشد و همچنان فهرستی از این عوامل ادامه دارد.

هانسون استدلال می کند که هیچ مدرکی مبنی بر اینکه عوامل بیماری زا متعدد می توانند باعث ME/CFS شوند وجود ندارد. او پیشنهاد می کند که این فرضیه به دلیل تفسیر بیش از حد داده های مطالعات قبلی که در آن نوع عفونت اولیه یا نادیده گرفته شده است، استنباط شده است اما تأیید نشده است، یا جایی که بررسی علائم شامل معیارهای تعیین کننده ME/CFS نیست، ادامه دارد.

در حال حاضر، هیچ آزمایش تشخیصی خاصی یا درمان موثر جهانی برای ME/CFS وجود ندارد که مدیریت آن را به یک وضعیت چالش برانگیز تبدیل می‌کند. درمان معمولاً بر مدیریت علائم با تلاش برای بهبود کیفیت زندگی افراد از طریق توصیه های سنتی و خوب پزشکی مانند ورزش کردن به طور منظم، خوردن غذای سالم و خواب کافی، همراه است. این وضعیت می تواند برای بیمارانی که از چنین توصیه هایی پیروی می کنند و در عین حال هیچ بهبودی پیدا نمی کنند، ناامید کننده باشد.

به گفته هانسون، قبل از همه‌گیری SARS-CoV-2، توانایی ویروس‌های RNA دار برای ماندگاری طولانی در بافت‌ها تا حد زیادی نادیده گرفته می‌شد. تشخیص اینکه EVs کاندیدهای اصلی برای ایجاد ME/CFS هستند، اهمیت پیگیری یک تحقیق مرتبط در مورد این خانواده ویروسی متنوع را نشان می‌دهد.

شصت و پنج میلیون مبتلای طولانی مدت به کووید در سراسر جهان، دولت ایالات متحده را بر آن داشته است تا PASC را برای توصیف یک سندرم پس از بیماری حاد طراحی کند. بیشترین ارتباط با ME/CFS این است که برخی از افرادی که از موارد خفیف یا بدون علامت COVID-19 رنج می‌برند، بعداً شروع به تجربه یک بیماری پس از ویروسی کردند که اکثر یا حتی همه معیارهای ME/CFS را برآورده می‌کند.

به طور فزاینده ای، پزشکان به این افراد می گویند که ME/CFS دارند، اما معیارهای تشخیصی شش سال قبل از ظهور SARS-CoV-2 ایجاد شده است. تعداد افرادی که قبل از شیوع SARS-CoV-2 به ME/CFS دست یافته‌اند نیز به ده‌ها میلیون نفر می‌رسد و منبع عفونت اولیه آنها اغلب یک راز باقی می‌ماند.

هانسون پیشنهاد می کند که همپوشانی علائم بین برخی از اشکال بیماری پس از کووید و ME/CFS نشان می دهد که اختلالات در مسیرهای یکسان ممکن است در هر دو بیماری رخ دهد، اما نتیجه گیری اینکه این دو سندرم بدون داده های بیشتر یکسان هستند، به خصوص در سطح مولکولی، در حال حاضر بی دلیل است. هر گونه درمان ضد ویروسی خاص SARS برای بیماران ME/CFS موثر نخواهد بود.

اگر COVID-19 به یکباره همه جا را درگیر نمی کرد، ME/CFS ناشی از SARS-CoV-2 نیز ممکن بود زیر رادار جوامع بالینی و تحقیقاتی مخفی بماند. اکنون که ارتباط بین عفونت ویروسی و ME/CFS کاملاً شناسایی شده است، هانسون خواستار تحقیق در مورد کاندیدای اصلی برای موارد قبلی ME/CFS است.

منبع: PLOS Pathogens

مترجم: کیانوش کرمی