اخیرا یک ارزیابی علمی بزرگ نشان داد، گونه های مهاجمی که محصولات کشاورزی را از بین می برند، جنگل ها را ویران کرده، بیماریها را گسترش می دهند و اکوسیستمها را به هم می ریزند، در حال گسترش در سراسر جهان هستند و بشریت نتوانسته جلوی این تخریب را بگیرد.
به گزارش سیناپرس، به گفته هیات مشاوره علمی کنوانسیون تنوع زیستی سازمان ملل، این شکست سالانه بیش از ۴۰۰ میلیارد دلار خسارت و درآمد از دست رفته به همراه دارد.
از سنبل آبی که دریاچه ویکتوریا را در شرق آفریقا از بین می برد، تا موشها و مارهای قهوه ای که گونه های پرندگان را در اقیانوس آرام از بین می برند، تا پشه هایی که مناطق جدید را در معرض تب زیکا، تب زرد، تب دنگی و سایر بیماریها قرار می دهند، بیش از ۳۷ هزار به اصطلاح گونه مهاجم فهرست بندی شده است. گونه هایی که ریشه دوری از محل پیدایش خود دارند.
به گفته دانشمندان، این عدد به شدت رو به افزایش بوده و از سال ۱۹۷۰ به طور متوسط در هر دهه چهار برابر شده است. در این گزارش آمده است که گسترش اقتصادی، افزایش جمعیت و تغییرات آب و هوایی تکرار و وسعت تهاجمات بیولوژیکی و تأثیرات گونههای بیگانه مهاجم را افزایش می دهد.
گفتنی است که تنها ۱۷ درصد از کشورها قوانین یا مقرراتی برای مدیریت این تهاجم ها دارند. همچنین چه به صورت تصادفی و چه عمدی، انسان ها در این فرآیند مقصر هستند.
دانشمندان می گویند که گسترش گونهها شواهد محکمی است مبنی بر اینکه گسترش سریع فعالیتهای انسانی سیستمهای طبیعی را به طور اساسی تغییر داده که زمین را به عصر زمین شناسی جدید، یعنی آنتروپوسن سوق داده است.
گزارش ها نشان می دهد که عمدتاً به دلیل حجم عظیم تجارت، اروپا و آمریکای شمالی دارای بیشترین غلظت گونه های مهاجم در جهان هستند که به عنوان گونههایی که غیربومی هستند و باعث آسیب می شوند، تعریف می شوند.
طبق یافتهها، گونه های مهاجم عامل مهمی در ۶۰ درصد از تمام انقراضهای گیاهی یا جانوری هستند که یکی از پنج عامل اصلی در کنار از بین رفتن زیستگاه، گرم شدن کره زمین و آلودگی است. این محرکها با هم تعامل دارند: تغییرات آب و هوایی گونه های بیگانه را به آبها یا سرزمینهایی که به تازگی گرم شده اند سوق داده که در آن گونههای بومی اغلب در برابر نفوذگرانی که هرگز با آنها برخورد نکرده اند آسیب پذیر هستند.
به گزارش سیناپرس، این گزارش استراتژیهای کلی برای دستیابی به این هدف را ارائه می کند، اما شانس تحقق آن را ارزیابی نمی کند. طبق این گزارش اساساً سه خط دفاعی وجود دارد که شامل پیشگیری، ریشه کنی و سپس در صورت عدم موفقیت، مهار می شود.
مترجم: مهدی فلاحی پناه
منبع: sciencealert
No tags for this post.