بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری در ایالات متحده (CDC)، بیش از ۳۰۰ هزار آمریکایی ۶۵ ساله و بالاتر هر ساله به دلیل شکستگی لگن در بیمارستان بستری می شوند. از هر سه بزرگسال بالای ۵۰ سال که لگن خود را می شکند، یک نفر در عرض ۱۲ ماه می میرد. همچنین این آسیب با افزایش خطر عوارض پس از جراحی مانند سکته مغزی، عفونت، بیماری قلبی و ذات الریه همراه است.
به گزارش سیناپرس، ریکاوری آهسته پس از شکستگی لگن همچنین به از دست دادن توده عضلانی منجر شده و خطر زمین خوردن دوباره را افزایش می دهد که منشا حدود ۹۵ درصد از شکستگی های لگن مجدد است. گفتنی است که بسیاری از کسانی که بهبود می یابند استقلال خود را از دست می دهند و از درد مزمن و مشکلات حرکتی رنج می برند.
در حالی که از دست دادن تراکم استخوان با افزایش سن اجتناب ناپذیر است، یافته های یک مطالعه جدید نشان داده است که فقط تغییرات کوچک برای بهبود سلامت اسکلتی می تواند تاثیر زیادی بر میزان شکستگی های لگن داشته باشد. محققان دانشگاه فناوری سیدنی (UTS) به سرپرستی پروفسور توان نگوین (Tuan Nguyen) داده‌های قابل سنجشی را جمع آوری کردند که نشان می دهد اقدامات ساده می تواند تا حد زیادی سلامت استخوان را بهبود بخشد، حتی اگر این اقدامات کوچک بی‌اهمیت به نظر برسند.
نگوین می گوید: برخی از افرادی که از رژیم‌های دارویی پیروی کرده یا در برنامه های اصلاح سبک زندگی شرکت می کنند و متوجه تغییرات جزئی در تراکم مواد معدنی استخوان می شوند، ممکن است فکر کنند که این اقدامات سود کمی برای آنها دارد. با این وجود، حتی این اثرات جزئی می تواند منجر به کاهش قابل توجهی در خطر شکستگی لگن در کل جامعه شود.
محققان دریافتند: افزایش تراکم استخوان به میزان متوسط ۳ درصد با کاهش ۴۵ درصدی تعداد شکستگی‌های لگن در جمعیت رابطه مستقید دارد. این نوع کاهش اغلب به بهبود حدود ۱۰ درصد در تراکم استخوان نسبت داده می شود. به این ترتیب، این یک نتیجه دلگرم کننده است که نشان می دهد پیشرفت‌های جزئی می تواند نتایج سلامتی قابل توجهی در میان جمعیت سالخورده داشته باشد.
نگوین در ادامه گفت: نتایج مطالعه ما نشان می دهد که استراتژی‌های جمعیتی متمرکز بر کاهش خطر در افرادی که در معرض خطر کم یا متوسط هستند، احتمالاً مؤثرتر از استراتژی‌هایی هستند که فقط بر روی افراد در معرض خطر متمرکز شده اند.
به گفته نگوین، افراد در معرض خطر کسانی هستند که پوکی استخوان دارند و که حدود ۲۰ درصد از زنان ۵۰ ساله و بالاتر و ۵ درصد از مردان در جمعیت یکسان به این بیماری مبتلا هستند.
نگوین گفت: افراد مبتلا به پوکی استخوان بیشترین خطر شکستگی لگن را دارند و درمان دارویی می تواند این خطر را تا حدود ۵۰ درصد کاهش دهد. با این حال، اکثر شکستگی‌های لگن در افرادی اتفاق می افتد که پوکی استخوان ندارند، بنابراین برای همه، به ویژه افراد مسن، مهم است که برای بهبود سلامت استخوان‌های خود اقدام کنند. تراکم مواد معدنی استخوان قابل تغییر است و حتی پیشرفت های کوچک خطر شکستگی را کاهش می دهد.
به گزارش سیناپرس، محققان پیشنهاد می کنند که بهبود ۳ درصدی می تواند از طریق تغییرات متوسط سبک زندگی، مانند ورزش سبک، ترک سیگار و افزایش مصرف ویتامین و مواد معدنی حاصل شود. ورزش نه تنها استحکام استخوان ها را تقویت می کند، بلکه تعادل و هماهنگی را بهبود بخشیده و خطر زمین خوردن را کاهش می دهد.
شرح کامل این مطالعه در مجله Bone and Mineral Research منتشر شده است.
مترجم: مهدی فلاحی پناه
No tags for this post.