تیمی از باستان شناسان موزه آلوتیک، در کاوش های جدید خود قطعاتی از بافته های منسوجات باستانی را در حین حفاری در یک سایت تاریخی در جزیره کودیاک، آلاسکا کشف کردند.
به گزارش سیناپرس، بافندگی یک هنر باستانی است که بشر از مدت ها قبل از آن برای ساخت منسوجات و پوشاک مورد نیازش استفاده می کرده است. با وجود اهمیت این موضوع، متاسفانه به دلیل ماهیت آسیب پذیر منسوجات و پارچه ها در برابر شرایط محیطی و گذر زمان، ثبت آن از نظر باستان‌شناسی دشوار است و نمونه های کشف شده پارچه از روزگار باستان بسیار نادر هستند زیرا مصنوعات الیافی شکننده داشته و به ندرت در زیر خاک حفظ می‌شوند.
خانه حفاری شده در این سایت باستانی بخشی از یک سکونتگاه اقوام آلوتیق بود که بیش از ۷ هزار و ۵۰۰ سال در محیط های ساحلی جنوب مرکزی آلاسکا ساکن بودند. سرزمین اجدادی آن ها شامل بخش هایی از مجمع الجزایر کودیاک و شبه جزیره آلاسکای امروزی است.
این مردم باستانی در بسیاری از سنت های فرهنگی خود با سایر گروه های انسانی هم عصر خود مشترک هستند. به همین دلیل مردم شناسان این نظریه را مطرح می کنند که این شباهت های فرهنگی نشان دهنده یک اصل و نسب مشترک باستانی است.
گفتنی است تکه های بافته شده منسوجات فوق در سواحل دریاچه کارلوک کشف شده و نشان دهنده تکنیک پیشرفته ای برای بافت الیاف است. پاتریک سالتونستال باستان شناس موزه آلوتیک در این رابطه گفت: ما در حال حفاری یک خانه باستانی در کنار دریاچه کارلوک به عنوان بخشی از یک مطالعه گسترده تر بودیم تا بفهمیم مردم آلوتیک چگونه از فضای داخلی خانه های خود استفاده می کنند.
در حین این حفاری بقایای این پارچه به دست آمد که تاریخ گذاری کربن نشان می دهد این سازه در حدود ۳ هزار سال پیش سوخته و از بین رفته و دیوارها در پی آتش سوزی فوق به داخل فرو ریخته و بخشی از کف را پوشانده اند. هنگامی که بقایای دیوارها را برداشتیم، از یافتن تکه هایی از بافت زغالی متعجب و هیجان زده شدیم. به گزارش سیناپرس، به نظر می رسد ساکنین این خانه پوششی از منسوجات را روی زمین پهن می کردند زیرا شواهد نشان می دهد این قطعه بافته شده یک منطقه دو متری را پوشش می داد و شاید محلی برای خوابیدن بود.
به گزارش سیناپرس، بررسی دقیق قطعات بافته شده نشان می دهد که سازندگان آن ها رشته های موازی بلندی از علف را روی آن ها گذاشته و سپس آنها را با ردیف‌های عمودی که حدود دو نیم سانتیمتر از هم فاصله دارند، محکم کرده اند. این تکنیک یک بافت باز ایجاد کرد که در نمونه‌های تاریخی حصیر چمنی این منطقه نیز یافت می‌شود. تکه های کوچک بافت پیچیده تر ممکن است نمایانگر لبه تمام شده یک تشک باشد.
مترجم: احسان محمدحسینی
منبع: heritagedaily
No tags for this post.