نوزادانی که تازه متولد شده اند ممکن است از موسیقی موتزارت بهره مند شوند. نتایج یک کارآزمایی تصادفی شده نشان داد که پخش کردن موسیقی آرامش بخش پس زمینه در طی اقدامات پزشکی می تواند تا حدودی علائم درد را در نوزادان کاهش دهد.
به گزارش سیناپرس، به گفته تیمی از محققان دانشگاه توماس جفرسون در فیلادلفیا، این کارآزمایی اولین مورد در نوع خود است. در این مطالعه نوزادان در طول آزمایش حدود ۲ روز سن داشتند.
قبل از گرفتن خون توسط پزشک از طریق روش استاندارد پاشنه پا، برای بیش از نیمی از نوزادان یک قطعه موسیقی آرام بخش موتزارت موسیقیدان معروف به مدت بیست دقیقه نواخته شد و نیمه دیگر نوزادان فقط در سکوت بودند.
به طور معمول، زمانی که نوزادان در آستانه انجام یک عمل دردناک هستند، مقدار کمی شکر به آنها داده می شود. در این آزمایش ها، دو دقیقه قبل از خون گرفتن پاشنه، به همه نوزادان ساکارز داده شد تا کمی درد آنها کاهش یابد.
موسیقی در تمام طول آزمایش پخش شد و حدود پنج دقیقه بعد هم ادامه یافت و والدین اجازه نداشتند نوزادان خود را به صورت فیزیکی در آغوش بگیرند. در ادامه یک محقق به طور مرتب درد نوزادان را با استفاده از حالات صورت، گریه، الگوهای تنفسی، حرکات اندام و هوشیاری به عنوان شاخص ارزیابی می کرد.
در نهایت، نوزادانی که در معرض موسیقی موتزارت قرار گرفتند، از نظر آماری و بالینی معنی داری کاهش زیادی در میزان مقیاس درد نوزادان (NIPS) نشان دادند که قبل، در حین و بعد از عملیات خونگیری صادق بود.
پژوهشگران نتیجه می گیرند که مداخله موسیقی ابزاری آسان، قابل تکرار و در دسترس برای تسکین درد ناشی از اقدامات جزئی در نوزادان سالم است. امروزه شواهد قابل توجهی وجود دارد که نشان می دهد موسیقی می تواند درک درد را در بین بزرگسالان به میزان قابل توجهی کاهش دهد، اما هنوز مشخص نیست که چگونه موسیقی به این شاهکار باورنکردنی دست می یابد.
محققان می افزایند: مطالعات در میان نوزادان فرصت خوبی برای بررسی بیشتر است، به ویژه از آنجایی که داروهای ضد درد اغلب برای این گروه گزینه ای نیست.
به گزارش سیناپرس، این می تواند نتیجه موسیقی باشد که حواس نوزادان را از درد آنها پرت می کند. اما مطالعات قبلی در میان بزرگسالان نشان داده است که موسیقی زنده و لذت بخش بیشتر از موسیقی غمگین درد را کاهش می دهد و این بدان معناست که حواس پرتی نمی تواند نتایج حاصل را به طور کامل توضیح دهد.
شرح کامل این مطالعه در آخرین شماره مجله تخصصی Nature منتشر شده است.
مترجم: بیتااکبری
No tags for this post.