امروزه با پدیده ای جدید در دنیای سیاست مواجه هستیم که شاید پیش از این کمتر مورد توجه قرار داشت. در حقیقت در هیچ دوره ای از تاریخ این تعداد از سیاستمداران مسن و بالای ۷۰ سال در سطح نخست سیاست جهان حضور نداشتند.
به گزارش سیناپرس، این روزها دیدن سیاستمداران سالخورده در صفحات روزنامه، اخبار و دنیای سیاست دیگر موضوعی عجیب نیست و شاید یکی از سرشناس ترین سیاستمداران برجسته جهان را بتوان جو بایدن رئیس جمهور ایالات متحده محسوب کرد که هر از چندگاهی خبر گاف های خنده دار یا سقوط کردن وی در اخبار شنیده می شود. برای نمونه چندی پیش وی در مراسم فارغ التحصیلی نیروی هوایی ایالات متحده در مقابل دوربین زنده تلوزیونی بی دلیل تعادلش را از دست داده و به زمین افتاد و به همین دلیل گمانه زنی های زیادی در مورد سطح سلامت و توانمندی های وی برای انجام وظایف مطرح شد.
بایدن که در نوامبر ۲۰۲۳ جشن تولد ۸۱ سالگی خود ن را جشن می گیرد، مسن ترین رئیس جمهور ایالات متحده است. البته طی سال های اخیر شاهد حضور سیاستمداران مسن زیادی در گوشه و کنار جهان بودیم تعداد فزاینده ای از سیاستمداران، از جمله سناتور دایان فاینشتاین، که در سن ۹۰ سالگی مسن ترین فرد سنا است هنوز در حال فعالیت بوده و جالب این که وی از سال ۱۹۹۲ میلادی به عنوان سناتور خدمت کرده است.
در این شرایط برخی از افراد با اشاره به شرایط این سیاستمداران مسن، این سوال را مطرح کرده‌اند که آیا آن ها می‌تواند وظایف شغلی خود را انجام دهند یا خیر. شاید بارز ترین نمونه عدم توانایی افراد در این رابطه، رفتار فاینشتاین در ۲۷ ژوئیه امسال در خلال رای گیری استماع تخصیص بودجه سنا باشد که در هنگام پرسیدن رای وی، به ناگهان شروع به خواندن سخنرانی اش کرد تا اینکه همکار انش به وی گفتند شما باید بله یا نه بگویید نه این که سخنرانی کنید. این موضوع نشان می دهد وی اصلا در جریان شرایط اطراف و بحث های مجلس قرار نداشته و بدون توجه به رای گیری در اوهام خود غوطه ور بود.
فاینشتاین همچنین طی سال جاری برای روزهای طولانی با بیماری های مختلفی از جمله زونا و آنسفالیت، در گیر بوده و در مجلس غیبت داشت.
به گزارش سیناپرس، در ژوئیه امسال نیز حادثه جالب دیگری برای یک سناتور ۸۱ ساله آمریکایی به نام میچ مک کانل رخ داد. وی در حالی که طی یک سخنرانی برای مطبوعات صحبت می کرد، در وسط جمله ای متوقف شده و دیگر هیچ چیزی نگفت. دستیارانش او را از تریبون دور کردند و مصاحبه ناتمام ماند. مک کانل بعداً در مورد این حادثه گفت: من خوب هستم.
موضوع فقط به آمریکا محدود نبوده و برای نمونه پل بیا ريیس جمهور کامرون ۹۰ سال داشته، محمود عباس فلسطینی ۸۷ ساله است، سلطان سلمان پادشاه عربستان نیز ۸۷ سال سن داشته و پادشاه نروژ و امیر کویت هر دو ۸۶ ساله و رئیس جمهور ایرلند ۸۲ سال سن دارد.
در این شرایط پرسش مهمی مطرح می شود که: آیا سیاستمداران می توانند برای خدمت در مناصب آنقدر پیر باشند؟ آیا قانون باید بازنشستگی در سن معینی را برای مقامات منتخب که کشور را اداره می کنند تعین کند یا شرایط باید بر اساس هر فرد به طور مجزا بررسی شود؟
برای نمونه قانون صلاحیت نامزدهای ریاست جمهوری ایالات متحده از سال ۱۷۸۹، زمانی که قانون اساسی این کشور نوشته شد، تغییر نکرده است. در آن دوران، میانگین امید به زندگی حدود ۳۴ سال بود و اکنون این رقم بسیار متفاوت بوده و طول عمر یک آمریکایی به طور متوسط ۷۹ سال است. نکته دیگر این که شرایط برای افرادی مانند سیاستمداران که نسبتاً ثروتمند هستند و مراقبت های بهداشتی خوبی دریافت می کنند، بسیار بهتر است و آن ها طول عمر بیشتری دارند.
در ایالات متحده، یک فرد برای رئیس جمهور شدن باید حداقل ۳۵ سال و برای نمایندگی در مجلس باید حداقل ۲۵ سال سن داشته باشد، در حالی که حداقل سن برای خدمت در مجلس سنا به ۳۰ سال افزایش می یابد.
همانطور که آمارهای بالا نشان می دهد: مردم در همه جای دنیا به طور فزاینده ای، مجبور می شوند با سؤالاتی در مورد اینکه آیا یک فرد برای تصدی مناصب دولتی بسیار پیر است یا خیر، مواجه شوند و در نظر گرفتن محدودیت های سنی برای سیاستمداران بلندپایه، سؤالات اخلاقی خاصی را مطرح می کند که پاسخ روشنی ندارند.
به گزارش سیناپرس، از یک سو ماندن در مناصب مهم علیرغم مشکلات ناشی از سن فرد، می تواند امنیت عمومی را تهدید کند زیرا برای مثال یک رئیس جمهور دارای قدرت بسیار زیادی است و مسئول اجرای قوانین، اعلان جنگ و کنترل مالیات ها و هزینه ها است و برای اجرای این وظایف باید قدرت کافی داشته باشد. از سوی دیگر با افزایش سن افراد، خطر ابتلا به بیماری های جدی و ابتلا به مشکلاتی مانند زوال عقل بیشتر می شود که این مشکلات مزمن سلامتی می تواند در عملکرد روزانه اختلال ایجاد کرده و سیاستمداران مسن تر را در معرض عملکرد ضعیف شغلی قرار دهد.
در نقطه مقابل اما، اجباری شدن بازنشستگی باعث ایجاد سن گرایی یا کلیشه های منفی بر اساس سن می شود و می تواند جوامع را از خذمات افرادی که قادر به بهبود شرایط هستند محروم کند. مطالعات متعددی نشان داده اند که افراد مسن همگی به یک صورت پیر نشده و پیری بیولوژیکی مانند فرسودگی فیزیکی بدن امری مجزا از پیری مبتنی بر عدد سن است.
به همین دلیل بازنشستگی اجباری علاوه بر کلیشه سازی افراد مسن، اصول برابری شهروندان را نقض می کند و افرادی که به طور مساوی قادر به انجام یک شغل هستند، مستقل از عوامل غیرمرتبط با عملکرد شغلی، مانند سن، نژاد یا هویت جنسی، مستحق فرصت های برابر برای ادامه کار هستند.
در همین حال، حامیان بازنشستگی مبتنی بر سن می گویند: این سیاست در طول زمان با مردم به طور مساوی رفتار می کند، زیرا همه در نهایت پیر می شوند.
به گزارش سیناپرس، در حقیقت در حال حاضر برای این پرسش که یک سیاستمدار تا چند سالگی باید فعالیت کند ، پاسخ مشخصی وجود نداشته و این موضوع ارتباط مستقیمی با شرایط جسمی و ذهنی آن فرد دارد. نباید فراموش کرد قوانین بر اساس شرایط زمانی نوشته می شوند و بسیار محتمل است که طول عمر انسان در سال های آینده به بالای ۱۰۰ سال برسد.
گزارش: فاطمه کردی
No tags for this post.