امروزه پلاستیک ها نقش اساسی در بسیاری از کاربردهای روزمره دارند و بخش عظیمی از زباله ها را تشکیل می دهند. به طوری که سالانه حدود ده میلیون تن ضایعات پلاستیکی تولید می شود.
اگرچه هم اکنون بسته بندی پلاستیکی با قیمتی نازل امکان حفاظت عالی از محصول های مختلف خصوصا مواد غذایی را فراهم می کند اما متاسفانه معضل بزرگ زیست محیطی حاصل از آن گریبانگیر بشر شده است. اکثر پلاستک های معمول در بازار از فرآورده های نفتی تولید شده و غیر قابل بازگشت به محیط هستند و تجزیه آنها و برگشت به محیط چند هزار سال طول می کشد. دلیل اصلی زیست تجدیدناپذیری پلاستیک های معمولی، طویل بودن مولکول پلیمر و پیوند قوی بین مونومرهای آن است که تجزیه آن را توسط موجود زنده با مشکل مواجه می سازد.
امروزه به منظور غلبه بر معضل زیستی یاده شده و با هدف داشتن صنعتی در خدمت توسعه پایدار و حفظ زیست بوم های طبیعی، تولید مواد اولیه مورد نیاز صنعت بر اساس فرآینده های طبیعی در دستور کار بسیاری از کشورهای پیشرفته قرار گرفته است. در این بین تولید پلیمرهای زیستی به علت اساس طبیعی ساختار آنها و سهولت مصرف توسط موجود زنده جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص داده اند.
اولین کاربردهای بیوپلاستیک ها، استفاده آنها در تولید بطری، فیبر، لاستیک و … بود اما امروزه کاربردهای پزشکی وسیعی مانند استفاده در تولید نخ بخیه، ترمیم مجاری تناسلی، بافت های قلبی و عروقی، عصبی، ترمیم شکستگی های استخوان، رهاسازی داروها و ریزپوشانی سلول ها پیدا کرده است.
اولین کاربردهای بیوپلاستیک ها، استفاده آنها در تولید بطری، فیبر، لاستیک و … بود اما امروزه کاربردهای پزشکی وسیعی مانند استفاده در تولید نخ بخیه، ترمیم مجاری تناسلی، بافت های قلبی و عروقی، عصبی، ترمیم شکستگی های استخوان، رهاسازی داروها و ریزپوشانی سلول ها پیدا کرده است. بنابراین با توجه به کاربردی بودن بیوپلاستیک در صنایع مختلف، اهمیت تولید آن در حل مشکل های درمانی کشور و حذف وابستگی به کشورهای دیگر، تولید این ترکیب از منابع ارزان قیمت و مضر مانند پساب های صنعتی در کشور امری ضروری به نظر می رسد.
گفتنی است این طرح توسط دکتر مجتبی تاران ارایه شده است.
گزارش: فرزانه صدقی
No tags for this post.