برخلاف آنچه دنیا تصور می کند با بازیافت پلاستیک می تواند آلودگی های زیست محیطی را کاهش دهد، دانشمندان به تازگی اعلام کرده اند که پلاستیک هایی که وارد روند بازیافت می شوند، بیشتر از آن که در کاهش آلودگی مؤثر باشند، حجم بالاتری از آلودگی را ایجاد می کنند.
به گزارش سیناپرس، سال هاست مقوله بازیافت پلاستیک هایی که سال ها طول می کشد تا در محیط زیست تخریب و تجزیه شوند، بر سر زبان هاست و چالش های زیادی را برای دانشمندان و محققان به وجود آورده است. طبق آمار، تولید پلاستیک در سال 2021 به حدود 3901 میلیون تن رسید که برآوردها حکایت از افزایش چهار درصدی آن نسبت به سال های پیش است. تولید پلاستیک از دهه 1950 با روند رو به رشدی مواجه شده است.
پلاستیک جایگزین بسیاری از مواد دیگر مانند چوب، فلز و شیشه شده که در سال های اخیر استفاده از آن رواج بسیار زیادی پیدا کرده است و از این رو ارزش بازار آن هم رشد کرده است.
آسیا بزرگ ترین تولیدکننده پلاستیک در دنیاست و چین در سال 2021 به تنهایی 32 درصد تولید پلاستیک جهان را بر عهده داشت. به گزارش سیناپرس، در سال های اخیر، چین ماهیانه بین 6 تا 12 میلیون تن تولید پلاستیک تولید می کند. آمریکای شمالی بعد از چین رتبه دوم تولید پلاستیک را در سال 2021 با سهم 18 درصدی از آن خود کرد.
از آنجایی که تجزیه پلاستیک در طبیعت بین 20 تا 500 سال زمان می برد و همین امر می تواند باعث ترشح مواد پلاستیکی در خاک و آلوده شدن محیط زیست شود، از سال ها پیش تصمیم بر آن شد تا با بازیافت پلاستیک، این ماده را بار دیگر وارد چرخه مصرف کنند و همین امر باعث رونق صنعت بازیافت زباله شد.
کره جنوبی و آلمان بالاترین نرخ بازیافت زباله را در دنیا به خود اختصاص می دهند. کره جنوبی در سال 2018 بیش از 80 درصد از تمام پلاستیک های تولید شده در این کشور را بازیافت کرد. به گزارش سیناپرس، شاید تصور بر این باشد که با بازیافت بیشتر پلاستیک های تولید شده در دنیا، بتوان محیط زیست پاک تری داشت اما غافل از آن که حجم بیشتر پلاستیک های تولیدی وارد چرخه زباله شده و در زمین دفن می شوند. حدود 85 درصد از بسته بندی های پلاستیکی در دنیا در محل های دفن زباله مدفون می شوند.
در این میان، دانشمندان به این نتیجه رسیده اند: بازیافت زباله نه تنها نمی تواند راه حلی برای خروج دنیا از بحران آلودگی باشد، بلکه بازیافت پلاستیک آن را سمی تر می کند. شبکه جهانی محیط زیست در گزارشی که به تازگی منتشر کرده اعلام کرده که پلاستیک های بازیافتی سمی تر مواد اولیه آنها هستند.
به گزارش سیناپرس به نقل از گاردین، تجزیه پلاستیک به منظور بازیافت، آلودگی های میکروپلاستیکی آن را جدا کرده و وارد محیط زیست می کند. این در حالی است که صنعت پلاستیک از جمله سوخت های فیسیلی، پتروشیمی و شرکت های تولیدکننده کالاهای مصرفی همچنان بازیافت پلاستیک را به عنوان راه حلی برای رها شدن از بحران آلودگی پلاستیک مطرح می کنند.
سمیت پلاستیک با بازیافت افزایش می یابد و درواقع، پلاستیک ها در اقتصاد دایره ای جایی ندارند از این رو، راه حل واقعی برای پایان دادن به آلودگی ناشی از پلاستیک در دنیا، کاهش گسترده تولید پلاستیک در دنیاست. به گزارش سیناپرس، از دهه 1950 تاکنون حدود 8 میلیارد تن پلاستیک در دنیا تولید شده است که تنها بخش کوچکی از آن معادل 9 درصد از پلاستیک ها بازیافت می شوند.
در فرآیند بازیافت، آن گروه از پلاستیک ها که در نهایت با غلظت های بالاتری از موادشیمیایی سمی مواجه می شوند، مواجهه انسان، حیوانات و محیط زیست را با آسیب های احتمالی تا چند برابر افزایش می دهد.
پلاستیک های بازیافتی اغلب حاوی سطوح بالاتری از موادشیمیایی مانند بازدارنده های سمی، بنزن، و سایر مواد سرطان زا، آلاینده های محیطی از جمله دیوکسین های برومه و کلردار، اختلالات غدد درون ریز متعددی هستند که می توانند باعث تغییراتی در سطوح هورمونی طبیعی بدن شوند.
ضایعات پلاستیکی که برای بازیافت مورد استفاده قرار می گیرند، معمولا از کشورهایی با درآمد بالا به مناطق فقیرتر جهان صادر می شود. درواقع، پلاستیک ها با موادشیمیایی سمی ساخته می شوند و این موادشیمیایی به سادگی با بازیافت پلاستیک ها از بین نمی روند. از این رو، بازیافت زباله نوعی فرآیند سمی است که سلامت بشر و محیط زیست را در سراسر جریان بازیافت تهدید می کند.
پلاستیک بدن ما را مسموم کرده و هوا، آب و موادغذایی را آلوده می کند که با بازیافت تشدید می شود. به جای بازیافت زباله می توان از راهکارهای واقعی برای حل بحران پلاستیک مانند کنترل جهانی موادشیمیایی و کاهش قابل توجه تولید پلاستیک استفاده کرد. به گزارش سیناپرس، پیش بینی می شود تولید پلاستیک تا سال 2060 به بیش از سه برابر برسد. از این رو باید اقداماتی را برای کاهش فوری تلولید پلاستیک انجام داد.
گزارش:ندا اظهری
No tags for this post.