به گزارش سیناپرس همدان، محققان دو سوئیچ کانال یونی را شناسایی کرده‌اند که آزادسازی دوپامین را در مغز تنظیم می‌کنند، این اولین قدمی است که ممکن است روزی به درمان طیف گسترده‌ای از بیماری‌ها و اختلالات منجر شود که در حال حاضر راه‌حل‌های کمی دارند.
سوئیچ ها به تنظیم یادگیری و وضعیت انگیزشی در موش ها کمک می کنند. انسان ها همچنین دارای صدها مورد از این کانال ها هستند که بر بسیاری از فرآیندهای شیمیایی و هورمونی تأثیر می گذارد که بر رفتار و خلق و خوی اثر دارد. تیم تحقیقاتی دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن امیدوار است داروهایی را برای هدف قرار دادن این کانال ها شناسایی کند. آن داروها را می‌توان در آزمایش‌های بالینی تست کرد.
لری زوایفل، استاد روانپزشکی و علوم رفتاری در دانشکده پزشکی UW گفت: توانایی دستکاری دقیق نحوه تنظیم رفتارهای مختلف توسط نورون‌های تولیدکننده دوپامین گام بزرگی در جهت ایجاد درمان‌های بهتر برای طیف وسیعی از بیماری‌های روانی است.
این تحقیق در مقاله جدیدی که در مجله Science Advances منتشر شده است، برجسته شد.
هفده محقق در آزمایشگاه زوایفل با همکاری باربارا خوارز، نویسنده اصلی مقاله، روی این مطالعه کار کردند. او اکنون استاد دانشگاه مریلند در بالتیمور است.
زوایفل گفت: این چیزی است که ما مدتی است روی آن کار می کنیم: درک چگونگی تنظیم سیگنال های دوپامین تا بتوانیم به درمان های بهتری دست پیدا کنیم. آنها ممکن است این کانال های خاص را هدف قرار ندهند، اما اکنون که ما شروع به کنترل مکانیزم می کنیم، ممکن است بتوانیم بازیگران دیگری را در این فرآیند پیدا کنیم که اهداف بهتری را ایجاد کنند.
محققان فرض کردند که دو کانال یونی Kv4.3 و BKCa1.1 برای آزادسازی دوپامین مناسب هستند. آنها کشف کردند که این کانال‌ها بر الگوی شلیک نورون دوپامین و آزادسازی دوپامین در مقیاس‌های زمانی مختلف کنترل می‌کنند تا بر مراحل جداگانه رفتار تقویت‌شده در موش‌ها تأثیر بگذارند.
هنگامی که دوپامین در مغز آزاد می شود، در دو الگوی متفاوت ظاهر می شود: آزادسازی آهسته و ثابت به نام “تونیک” و آزادسازی سریع و با غلظت بالا به نام “فازیک”. دو الگوی پراکندگی، مغز را به روش های مختلف تنظیم می کند تا به آن اجازه انجام عملکردهای خاص را بدهد.
دانشمندان فرض کردند که الگوها توسط این دو کانال تنظیم می شوند، بنابراین آنها را به صورت ژنتیکی جهش دادند تا ببینند که آیا الگوهای رهاسازی، و رفتار حیوانات، تغییر خواهد کرد و این تغییرات چگونه خواهد بود.
هنگامی که محققان کانالی را که فعالیت تونیک را کنترل می‌کند حذف کردند، موش‌ها را به سمت جریان هایپرتونیک سوق داد که به نوبه خود حالت انگیزشی را افزایش داد. در این شرایط، هنگامی که حیوانات یک کار را یاد گرفتند، انگیزه بیشتری برای تلاش مجدد پیدا کردند و کار را با سرعت بیشتری انجام دادند. وقتی محققان کانالی را که فعالیت فازیک را کنترل می‌کند حذف کردند، سطوح بالای دوپامین را در پاسخ به رویدادهای خاص افزایش داد. این باعث شد که حیوانات خیلی سریعتر یاد بگیرند.
زوایفل گفت: محققان فکر می کنند که این روش یک کلید برای بهبود عملکرد شناختی، به عنوان مثال، در بیمارانی که ناتوانی های یادگیری دارند است. یا افزایش انگیزه در افرادی که افسردگی دارند، که در آن حالت انگیزه شما کاهش یافته است. ما امیدواریم که در نهایت این کاری باشد که می توانیم انجام دهیم.
اعتیاد، اسکیزوفرنی و اختلال طیف اوتیسم زمینه های دیگری هستند که این یافته ها ممکن است به درمان های مرتبط با آن ها اشاره کنند.
منبع: Science Advances
مترجم: سید سپهر ارومیهء