خرس های قطبی به عنوان بزرگترین شکارچیان خشکی شناخته شده و تنها در نواحی مجاور قطب شمال زندگی می کنند. جمعیت این جانور در سده گذشته با توجه به از دست رفتن زیستگاه های طبیعی ، شکار بی رویه، کاهش شکارهای طبیعی به دلیل تغییرات آب و هوائی و گرمایش زمین و فعالیت های مخرب انسانی در مناطق محل زندگی وی، به شدت کاهش یافته و جز جانوران در خطر انقراض محسوب می شود. گونه نر این حیوان می تواند بین 400 تا 600 کیلوگرم وزن داشته باشد.
خرس های قطبی به طور طبیعی بیشتر زمان عمر خود را روی یخ های شناور قطبی زندگی کرده و به نوعی زندگی و شکار وی بسته به این یخ ها است. یخ هایی که با توجه به گرمایش زمین و تغییرات آب و هوائی روز به روز از حجم آن ها کاسته شده و کمتر می شوند.
بزرگترین نوع خرس های قطبی در دریای برینگ Bering Sea زندگی می کنند. محققان برای خرس های قطبی چهار گروه اصلی تعریف کرده اند که شامل خرس های حوزه قطب شرقی ، خرس های حوزه قطب غربی ، خرس های مجمع الجزایر کانادا و خرس های جنوب کانادا می شوند . در پی مطالعات جانور شناسان مشخص شده است که این جانور در میان نوزده حیوان رو به کاهش و در خطر انقراض در سراسر جهان قرار دارد.
خرس های قطبی به طور طبیعی بیشتر زمان عمر خود را روی یخ های شناور قطبی زندگی کرده و به نوعی زندگی و شکار وی بسته به این یخ ها است. یخ هایی که با توجه به گرمایش زمین و تغییرات آب و هوائی روز به روز از حجم آن ها کاسته شده و کمتر می شوند. غذای خرس را بیشتر، خوکهای دریایی تشکیل می‌دهند. اما این جانور گاهی پستانداران دیگر، تخم پرندگان، لاشه‌های افتاده بر ساحل و سبزی ها را نیز می‌خورد. خرس های قطبی در زمستان به دلیل افزایش حجم یخ و امکان ایجاد تله از طریق حفر سوراخ روی یخ های ضخیم، فک ها و خوک هایی را که برای دریافت اکسیژن به سطح یخ می آیند شکار می کند در حالی که این موضوع در تابستان بسیار دشوار تر شده و هر چه میزان یخ های منطقه کمتر باشد، خرس قطبی شانس کمتری برای شکار خواهد داشت. میانگین عمر خرس قطبی حدود 25 تا 30 سال بوده و در هر نوبت حداکثر سه توله خرس به دنیا می آورد.
در سال های اخیر بنا به دلایلی که اعلام شد، زیستگاه های این جانور به شدت در خطر قرار گرفته و چندی پیش سازمان زمین شناسی ایالات متحده امریکا در گزارشی ویژه اعلام کرد که مهاجرت در نسل های اخیر خرس های قطبی به سمت مناطق ماندگار یخی دریا افزایش پیدا کرده است.
بر اساس پیش بینی های انجام شده توسط پژوهشگران در رابطه با آینده یخ های دریا و ادامه روند گرمایش آب و هوا ، پیش بینی می شود که مجمع الجزایر کانادا پناهگاه آینده همه خرس های قطبی خواهد بود.
از سوی دیگر محققان و جانورشناسان طی برنامه های مطالعاتی چند سال اخیر موسوم به بررسی های زمین شناسی آمریکا U.S. Geological Survey دریافتند که تعدادی از خرس های قطبی پیدا شده در نزدیکی جنوب دریای بیوفورت نسبت به تعداد همین خرس ها در سال های بین 2000 تا 2010 کاهش بسیاری داشته است . در سال های بین 2004 تا 2006 جمعیت این خرس ها دارای ثبات قابل قبولی بوده است و در سال 2007 جمعیت آن ها با افزایشی که داشته ، بهبود بخشیده شد و روند ثبات جمعیتی آنان از سال 2009 دوباره آغاز شد .
این محققان توضیح می دهند که از هشتاد توله خرسی که در سال های 2004 تا 2007 در آلاسکا به دنیا آمدند ، تنها دو خرس جان سالم به در برده اند. جف بروماگین یکی پژوهشگران این پروژه تحقیقاتی در این باره می گوید : مشکل اساسی ما نیز این است که توله خرس های قطبی که به دنیا می آیند ، کمتر به سن بزرگسالی می رسند. ما در این بررسی های منطقه ای که انجام داده ایم ، تعداد کمی از خرس های قطبی را مشاهده کردیم ، که به سن بلوغ رسیده باشند. در حال حاضر منطقه حفاظت شده جزیره رانگل یکی از معدود پناهگاه های امن برای خرس های قطبی ماده محسوب می شود که می توانند با آرامش و امنیت کامل بچه های خود را به دنیا آورند. آنچه مشخص به نظر می رسد این است که هر گونه فعالیت های انسانی در این منطقه، از جمله ساخت و ساز پایگاه نظامی و یا عملیات مشابه، باعث ترساندن و دور کردن جانوران می شوند و این مساله می تواند موجب آسیب دیدن بیشتر این گونه در خطر انقراض باشد.
گردآوری گزارش: احسان محمدحسینی
No tags for this post.