هاوورث می‌گوید: «خیلی چیزها در پنج سال گذشته تغییر کرده است. امروز ما مشغول معرفی چشم‌انداز تخیلی حمل‌ونقل خودکار هستیم که انسان نقش اندکی را در هدایت آن ایفا می‌کند، اما مسیر آینده باید شامل انگیزه‌های انسانی باشد.» او ادامه می‌دهد: "به عنوان یک متخصص در ایمنی راه‌ها فکر می‌کنم، ما نیاز داریم تا از خود بپرسیم، رانندگان در حقیقت به چه تکنولوژی‌هایی احتیاج دارند و آیا آن‌ها از این تکنولوژی‌ها در مسیر درست استفاده می‌کنند؟ به تازگی خودروسازان و توسعه‌دهندگان تکنولوژی مثل گوگل روی روانشناسی تمرکز کرده‌اند تا بتوانند نیازهایمان را بهتر درک کنند. نبود تکنولوژی مانع پیشرفت در این مورد نیست، بلکه این یک مانع روانشناسی است، و چالش بزرگ، درک این موضوع است که انسان‌ها می‌توانند به ماشین‌های خودکار اعتماد کنند."
به گزارش تیتریک،هاوورث اضافه می‌کند تا زمانی که مدل‌های خودران برای حالت‌های نیمه خودکار و آماده‌باش تولید می‌شود، برخی تمایل نخواهند داشت تا اختیار ماشین و حمل‌ونقل خصوصی خود را از دست بدهند. با نگاهی به بحث‌های مختلف در خبرگزاری‌ها متوجه می‌شویم که حداقل در بین علاقمندان، گرفتن کنترل از راننده یک نگرانی بسیار جدی است.
No tags for this post.