این درمان درد مزمن را در ۹۰ درصد بیماران تسکین می دهد

درد مزمن که فقط در ایالات متحده بیش از ۵۱ میلیون نفر را تحت تاثیر قرار می دهد، شایع تر از سایر بیماری های طولانی مدت مانند افسردگی و دیابت است. در حالی که پیشرفت در توسعه درمان های غیرافیونی در حال انجام است، بسیاری از روش های درمانی بر مدیریت درد متمرکز است.

به گزارش سیناپرس، با این حال، محققان دانشگاه جان هاپکینز بر این باورند که یک درمان غیرتهاجمی برای درد مزمن وجود دارد که نه‌ تنها می‌ تواند آن را تسکین دهد، بلکه به طور بالقوه می ‌تواند تسکین آن را دائمی کند.

در بررسی ۳۸۱ کارآزمایی بالینی تصادفی ‌سازی ‌شده، تیم پژوهشی دریافتند که درمان اسکرامبلر که تحریک الکتریکی را از طریق الکترودها به نواحی اطراف منبع درد مزمن ارائه می ‌کند، می ‌تواند تسکین قابل توجهی را در ۸۰ تا ۹۰ درصد بیماران ارائه دهد و ممکن است موثرتر از تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS) باشد که به طور مشابه از تحریک الکتریکی از طریق الکترودها استفاده می کند، اما جریان ها را به سمت اعصاب درد هدایت می کند.

دکتر توماس اسمیت (Thomas Smith) پژوهشگر اصلی این مطالعه و استاد سرطان و پزشکی در دانشگاه جان هاپکینز، گفت: درمان اسکرامبلر هیجان‌ انگیزترین پیشرفتی است که در سال‌های اخیر دیده ‌ام چراکه مؤثر و غیرتهاجمی است و مصرف مواد افیونی را به میزان قابل توجهی کاهش می ‌دهد و می‌تواند دائمی باشد.

اسمیت در ادامه می افزاید: هدف درمان اسکرامبلر گرفتن پایانه‌ های عصبی اعصاب آسیب ‌دیده، منبع درد و جایگزینی سیگنال‌های درد با سیگنال‌های اعصاب همسایه است و اساساً اطلاعاتی را که به مغز می ‌رسد درهم می ‌کند. مسدود کردن این انتقال سیگنال ایجاد شده می تواند ارتباط اعصاب آسیب دیده به مغز را که منجر به مزمن شدن این بیماری شده است، خنثی کند.

دکتر اسمیت همچنین گفت: اگر بتوانید تکانه های درد صعودی را مسدود و سیستم بازدارندگی را تقویت کنید، به طور بالقوه می توانید مغز را مجددا تنظیم کنید تا درد مزمن را بد احساس نکند.

به گفته اسمیت، پزشکی که دردهای مزمن را درمان می کند، با سه تا دوازده جلسه نیم ساعته، بیماران تسکین واقعاً قابل توجهی را که اغلب می تواند دائمی باشد، تجربه کردند.

به گزارش سیناپرس، محققان امیدوارند مطالعات بیشتری در مورد مزایای درمان اسکرامبلر انجام شود که در سال ۲۰۰۹ توسط سازمان غذا و داروی مورد تایید قرار گرفت.

شرح کامل این مطالعه در مجله پزشکی Medicine منتشر شده است.

مترجم: نداجوادهراتی

No tags for this post.