انسان از دیرباز تلاش می کرده است تا با بهره گیری از محیط پیرامونی خود، از گیاهان و جانوران برای مداوای بیماری های خود استفاده کند و به این ترتیب طب سنتی در گوشه و کنار جهان ظاهر شد. به تازگی محققین توانسته اند با کمک آموزه های طب سنتی بومیان استرالیایی، نوعی آنتی بیوتیک قوی از مورچه ها تولید کنند.
به گزارش سیناپرس، بر اساس تحقیقات جدید، گونه عجیبی از مورچه های استرالیایی که عسل تولید می کنند، دارای قدرت ضد میکروبی منحصر به فردی هستند که آن ها را قادر می کند انواع باکتری ها و گونه های قارچ را از بین ببرند.
این مطالعه که توسط دانشمندان دانشگاه سیدنی انجام شد، اولین مطالعه ای است که فواید دارویی عسل مورچه را بررسی می کند. با این حال، این مطالعه را نمی توان یک کشف جدید محسوب کرد زیرا هزاران سال است که مورچه های هوی پوت استرالیایی در غذا و داروی بومیان این سرزمین مورد استفاده قرار دارد.
گفتنی است مورچه عسلی استرالیایی با نام علمی Camponotus inflatus در مناطق بیابانی غرب و شمال این کشور یافت می شود. محققان امیدوارند که شناسایی ترکیبات ضد میکروبی خاص در عسل این مورچه بتواند به تولید آنتی بیوتیک های جدید کمک کند.
اندرو دانگ، یکی از پژوهشگران ارشد این تیم مطالعاتی در رابطه با موضوع فوق می گوید: من مدت هاست مجذوب مورچه عسل و روش شگفت انگیز این حشره برای تولید و نگهداری عسل شده ام. با توجه به استفاده دارویی از عسل این مورچه توسط مردم بومی، ما به بررسی این مساله پرداختیم که آیا ممکن است این ماده ویژگی های ضد میکروبی منحصر به فردی داشته باشد.
دنی اولریچ از دیگر محققان این تیم مطالعاتی در ادامه توضیحات همکارش گفت: مردم بومی استرالیا هزاران سال است که از مورچه های عسل استفاده می کنند. به طور سنتی بومیان استرالیا از این ماده برای درمان گلودرد و گاهی اوقات به عنوان یک پماد موضعی برای کمک به جلوگیری از عفونت بهره می برند.
به همین دلیل تیم تحقیقاتی دانشگاه سیدنی به پیروی از مردم بومی، ساختار عسل فوق را برای یافتن میکروبیوم باکتریایی و قارچی آن بررسی کردند. نتایج این مطالعه نشان داد عسل فوق می توانند با طیف وسیعی از عوامل بیماری زا مقابله کند. محققین همچنین طی مطالعات خود دریافتند:میکروبیوم عسل در مهار رشد برخی باکتری های خطرناک که اگر از طریق بریدگی وارد بدن شود، می تواند باعث عفونت یا حتی مرگ شود، موثر است.
به گزارش سیناپرس، این مورچه ها به گونه ای تکامل یافته اند که عسل آن ها دو گونه قارچی، آسپرژیلوس و کریپتوکوکوس را مهار می کند.
گفتنی است مورچه‌های کارگر این گروه از مورچه های زیرزمینی که به نام «روتون ها» شناخته می شوند، توسط مورچه های دیگر بیش از حد تغذیه می شوند تا شکم آن ها پر از شهد و سایر مواد قندی شوند. این ماده با عنوان عسل مورچه شهرت داشته و به رنگ شفاف و نارنجی است. شکم مورچه های سازنده این عسل به اندازه دانه های انگور کوچک رشد می کند.
هنگامی که مواد غذایی در محیط زندگی این مورچه ها نایاب می شود، مورچه های حاوی عسل که به دلیل اندازه شان بی حرکت می شوند، عسل خود را به مورچه های دیگر ارائه کرده و به نوعی نقش بانک های ذخیره مواد غذایی را ایفا می کنند.
به گفته محققان، عسل این مورچه مکانیسم دارویی متفاوتی با انواع عسل که توسط زنبورهای این منطقه تولید می شود دارد. برای نمونه عسل مانوکا که به دلیل خواص ضد میکروبی خود به خوبی شناخته شده است می تواند به عنوان درمانی برای زخم ها و عفونت های پوستی استفاده شود. در حال حاضر محققان تلاش می کنند با کمک ترکیبات شیمیایی عسل این مورچه ها، نوعی آنتی بیوتیک قوی تولید کنند.
شرح کامل این مطالعه در آخرین شماره مجله تخصصی PeerJ منتشر شده است.
مترجم: مهگل غفاری
No tags for this post.