این که این تاریخ تقویمی چقدر جدی گرفته شد و در این سال‌ها چقدر رسمیت یافت، موضوع این یادداشت نیست. قدر مسلم آن‌که 21شهریور امسال روز ملی سینما اعلام و تمهیداتی که برای این روز در نظر گرفته شده( نظیر نیم بها بودن بلیت سینماهای کشور در این روز)، سینمایی است و از همین منظر، روز ملی سینما در 21شهریور یک مناسبت تقویمی است. اما خبر غافلگیر کننده 20شهریور در آستانه این روز ملی مبنی بر گران شدن بلیت‌های سینمایی، موضوعی است که این یادداشت قصد دارد به آن بپردازد.
شوک در آستانه روز ملی سینما
یک روز قبل از روز ملی سینما، خبری روی خروجی خبرگزاری‌ها رفت که از مدت‌ها قبل زمزمه آن بلند بود و این خبر چیزی نبود جز گرانی بلیت‌های سینماها. خبری که از جلسه هیات مدیره انجمن سینماداران در آمد و مقرر می‌کرد بهای بلیت در تهران افزایش یابد:« قیمت بلیت در سینماهای مدرن روزهای پنجشنبه و جمعه ۱۵هزار تومان و سایر روزها ۱۲هزار تومان و روزهای نیم بها ۸هزار تومان، سینماهای ممتاز روزهای پنجشنبه و جمعه ۱۳هزار تومان، سایر روزها ۱۰هزار تومان و روزهای نیم بها ۶هزار تومان، سینماهای درجه یک روزهای پنجشنبه و جمعه ۶ هزار تومان، سایر روزها ۵ هزار تومان و روزهای نیم بها ۳ هزار تومان تعیین شده است…» خبر طول و تفصیل دیگری هم داشت که باز هم دغدغه این یادداشت نیست و حتی این یادداشت با جملات پایانی خبر مزیور هم کاری ندارد که نگاهی از بالا به پایین و منّت گذارانه دارد:« نظر برخی صنوف این بود که قیمت بلیت سینماها بیشتر از آنچه در جلسه مصوب شده؛ افزایش پیدا کند اما انجمن سینماداران مخالف بود.» و آنچه این جستار به دنبال آن است دغدغه‌ای است که طبعا با گران شدن بلیت‌ها، گریبان‌گیر طیف سینما رو و تماشاگران فیلم‌ها خواهد شد.
یک بام و دو هوای شورای صنفی نمایش
غالبا در آستانه روزهای مختلف ملی و همزمان با مناسبت‌های فرهنگی، متناسب با آن روزها و مناسبت‌ها، بسته‌های تشویقی و حمایتی‌ای برای طیف مخاطبان انتخاب می‌شود که نقشی انگیزشی دارد و بناست آنها را جذب و اعتماد سازی کند نه این‌که باعث رویگردانی و بدبینی مخاطبان شود. به طور مثال همه ساله در ایام برگزاری نمایشگاه سراسری کتاب، از طرف سازمان‌ها و نهادهای مختلف بین طیف کتابخوان( هرچند محدود) بن‌هایی توزیع می‌شود که هم در ایام نمایشگاه کارایی دارد و هم آنها می‌توانند تا ماه‌ها بعد از آن استفاده کنند. قصد نداریم دربست عملکرد متولیان برگزاری نمایشگاه کتاب را در این باره تقدیس یا نقد کنیم اما پر واضح است این شیوه بیشتر باعث جلب اعتماد مخاطب است تا یک بام و دو هوای شورای صنفی نمایش در اعلام همزمان نیم بها بودن بلیت سینماها در سراسر کشور در روز ملی سینما و گران شدن و افزایش حدود 1.5 تا 2 برابری قیمت بلیت‌های سینمایی.
کلاه‌مان را قاضی کنیم
مخاطبان سینماها بیشتر شده و این واقعیت بر کمتر کسی پوشیده است. بهتر نیست به جای دست انداز ایجاد کردن در برابر این روند رو به رشد و پویا، همدلانه با آن راه بیاییم و باور کنیم برای طیف مخاطبان فیلم‌های ایرانی سینماهای کشور، قیمت پایین‌تر( و البته عادلانه) بلیت‌ها، تشویق کننده است. نمونه بارز آن هم حضور گسترده‌تر مردم در سئانس‌های سینماها در روز سه‌شنبه است که بلیت‌ها نیم بها هستند.
صدور نظریه‌‌‌ها و تئوری‌های جامعه شناختی!! مبنی بر این‌که چرا مردم به راحتی پول فراوانی برای پیتزا می‌دهند و برای سینما و کتاب نه و بنابراین مشکل فرهنگی دارند و نه مادی!! در این مجال مشکلی را حل نمی‌کند و توجیهی برای گران کردن ناعادلانه بلیت سینماها نیست. بهتر است کمی کلاه‌مان را قاضی کنیم و از خودمان بپرسیم چرا در این مجال به فکر گران کردن ناعادلانه بلیت‌ها افتاده‌ایم؟ آیا همین حضور گسترده‌تر مردم در این یکی دو سال اخیر مسئولان را وسوسه نکرده است؟ بهتر است قبل از هر عملی خوب فکر کنند و بدانند این آشتی نوپای مردم با سالن‌های سینما، می‌تواند به راحتی از هم بگسلد و باز هم مانند سال‌های قبل، این رابطه تازه وصل شده، به نقار و طلاق بیانجامد و یا تحریک احساسات مردم به جایی منجر شود که مردم، تحریم سینما رفتن را با رسانه‌های اجتماعی و مجازی فراگیری که امروزه همه در اختیار دارند، با هم در میان بگذارند و باز سالن‌های سینماهای کشور مانند چند سال قبل، خالی و سوت و کور شود. حال سوال اساسی و پایانی این یادداشت این است: افزایش قیمت بلیت سینماها به چه قیمتی؟
مهرداد نصرتی/روزنامه نگار
No tags for this post.